Until Dawn

Hoofdstuk 29

Als Matt springt kan hij veilig op een plateau komen. Maar hij wil eerst proberen om Emily op te trekken. Het is zijn vriendin en hij kan haar niet aan haar lot overlaten. Hij strekt zijn arm uit, over de rand, en terwijl hij zegt: "Ik kom. Ik kom." Hij gaat liggen en houdt zijn arm gestrekt naar beneden. "Hier. Ugh." zegt Matt terwijl de toren naar beneden zakt en Emily glijdt uit. Ze grijpt zich opnieuw vast aan de leuning. "Jezus. Matt." zegt Emily en ze klemt haar vingers om de leuning. Matt gaat overeind staan en hij kijkt naar het plateau. Misschien is het beter als hij springt. De toren zakt steeds een stukje naar beneden en Emily krijgt hij nu vast niet meer omhoog. Stukje voor stukje gaat de toren een stukje naar beneden en Matt twijfelt even. Dan springt hij naar het plateau, alleen het plateau is toch ietsjes verder weg. Matt grijpt zich vast aan de rand en achter hem valt de toren met Emily eraan naar beneden. Emily gilt even, maar dan blijft het stil. Matt klimt op het plateau en hij draait zich naar de plek waar eerst nog de toren was. "Emily!" schreeuwt Matt en hij kijkt naar beneden waar Emily nu is. Hij bijt op zijn lip terwijl hij probeert om zijn tranen binnen te houden.

In het ski-huis loopt Chris de trap af terwijl Ashley beneden, aan de trap, op hem wacht. "Was ze niet boven?" vraagt Ashley. "Weet ik niet. Ik heb haar niet gezien. Ze moet beneden zijn." zegt Chris terwijl hij richting de trap loopt die naar de bioscoop en de kelder leidt. "Ik heb haar ook niet gezien." zegt Ashley. Ze loopt ook naar de trap als plots een kaars op een tafel tegen de muur aangaat. Ashley deint achteruit en ze knalt bijna tegen de leuning van de trap aan. "Gebeurde dat echt?" vraagt ze en ze wijst naar de kaars. "Wat gebeurt er hier toch?" vraagt Chris en hij loopt de trap af. Ashley kijkt nog even naar de brandende kaars, maar dan loopt ze achter Chris aan. Aan de leuning hangt een rode ballon met een witte pijl. Niet wetend dat Sam dezelfde trap afliep loopt het tweetal naar beneden. "Chris..." begint Ashley. "Wat is er?" vraagt Chris lichtelijk geïrriteerd. "Ik wil iets kwijt. Wat er in de schuur gebeurde, moet heel moeilijk zijn geweest. Josh was je vriend." zegt Ashley terwijl ze de tweede trap aflopen naar de bioscoop en de kelder. "Ashley, stop." zegt Chris. "Ik wil je bedanken dat je mijn leven hebt gered." gaat Ashley verder. "Wat had ik dan moeten doen. Ik kon jou toch niets laten overkomen." zegt Chris terwijl hij de bioscoop inloopt. Ashley's aandacht wordt getrokken door een foto die op een tafeltje naast de deur richting de bioscoop ligt. Ze pakt hem op en ze ziet dat het een foto is van Hannah, Beth en Josh. Josh staat in het midden en hij heeft zijn armen om de schouders van zijn zusjes. Ashley draait de foto om en op de achterkant staat een tekst.

Josh met zijn prachtige zussen: Hannah en Beth. Fantastisch. 16 Augustus 2013

Ashley glimlacht even en ze legt de foto terug. Ze loopt de bioscoop in en Chris staat daar te wachten. "Ash, gaat het?" vraagt hij. "Ja, ik..." begint Ashley en ze voelt een brok in haar keel. "Ik weet dat jij en Josh goed bevriend waren, Chris..." gaat ze verder en ze loopt naar een deur in de bioscoop die naar een andere ruimte leidt. Door diezelfde deur rende Sam weg voor de psychopaat. "Laten we Sam zoeken. Daar zijn we nu mee bezig." zegt Chris. "Maar ik bedoel...." begint Ashley. "Ashley, hou op! Ik wil niet denken aan wat er is gebeurd." onderbreekt Chris haar. "Chris..." "We gaan Sam zoeken." zegt Chris. Ashley en Chris lopen door de deur en plots klapt hij achter hun dicht. Geschrokken draaien ze zich naar de deur. "Wat krijgen we...?" jammert Ashley en ze draait zich terug. Ook Chris draait zich terug en ze lopen verder. Aan het einde van het korte gangetje is een deur en Ashley pakt de deurknop vast. Ze opent hem een stukje, maar dan slaat deze ook dicht. "Dit is zo gestoord." zegt Chris. Ashley kijkt hem even aan en dan loopt ze de hoek om, naar een andere deur. In tegenstelling tot de andere deuren gaat deze wel open. Maar wel uit zichzelf. Ashley loopt door de deuropening en ze ziet een schim door een andere gang dwalen. Ze stapt naar achter en ze knalt met haar rug tegen die van Chris. Snel draaien ze naar elkaar toe en Ashley kijkt Chris angstig aan. "Wacht eens. Zag je dat?" vraagt ze en ze wijst even naar de plek waar ze dacht een geest te zien lopen. "Wat moet ik gezien hebben?" vraagt Chris. "Dat, Chris!" zegt Ashley en ze loopt in de richting van de plek. "Welke 'dat'?" vraagt Chris niet begrijpend waar Ashley het over heeft. "Het was een doorzichtige vorm. Net een geest." legt Ashley uit. "Oh, jongen." zucht Chris. "Ik meen het." zegt Ashley. "Waarom geloof je me niet? Is het niet voldoende dat ik het zag?" vraagt ze en ze stapt de gang in. "Deze avond was verschrikkelijk. We kunnen niet meer helder nadenken. Ik vertrouw niet eens wat ik heb gezien." zegt Chris. Ashley twijfelt even of ze door moet drammen of mot toegeven en uiteindelijk zegt ze: "Ik weet het niet. Ik zag gewoon iets, Chris." zegt Ashley. "Ash, het is al goed." zegt Chris. "We kunnen nu beide niet meer helder denken. Maar we moeten sterk zijn, oké?" gaat Chris verder. "Chris.." begint Ashley. "Even ons hoofd erbij houden." zegt Chris. "Zijn we gek aan het worden?" vraagt Ashley jammerend. "Sam kan alleen nog hier zijn, Ash." zegt Chris. "Ik zou liever de rest zoeken." zegt Ashley. "Stel dat Sam ons nodig heeft? En in de problemen zit?" zegt Chris. Hij wordt steeds zekerder dat er iets is met Sam. Er is gewoon iets. "O god." zegt Ashley en ze houdt haar tranen in bedwang. Vlakbij gaat een deur krakend open. "Kom op." zegt Chris en hij rent naar de trap die achter de deur is. Het is de trap naar de kelder. Ashley aarzelt even, maar dan loopt ze achter Chris aan. De twee trappen af, naar beneden, naar de kelder.

Hey iedereen, Sorry dat er zo lang geen hoofdstuk online is gekomen. Sorry, sorry, sorry. Iemand vindt het erg leuk om met deuren te spelen. Maar wie? Ashley en Chris zijn op zoek naar Sam, maar zullen ze haar vinden of blijft Sam spoorloos? Dit was het hoofdstuk en tot het volgende. :)