Until Dawn

Hoofdstuk 30

Als Ashley de hoek omloopt staat Chris op haar te wachten. Samen lopen ze verder, met Chris voorop. Plots klikt er een klap door de kelderruimte en Ashley staat stil. Een klein, zacht gilletje rolt over haar lippen en ze slaat beschermend haar armen voor zich. De klap galmt een beetje na en het tweetal loopt verder. Dan klinkt er geluid van veel vallende spullen en Chris en Ashley duiken in elkaar. "Dit kan toch niet waar zijn." zegt Chris boos en hij rent een paar stappen. "Wat gebeurt er verdomme?" vraagt Ashley bang en ze draait zich om. Terwijl ze het laatste woord van haar zin zegt, gaat haar stem angstig klinken. Achter haar beweegt een schommelpaard heen en weer. "Ik schrok me kapot." zegt Ashley met haar hand voor haar mond terwijl Chris naast haar komt staan. "Jij stootte ertegenaan, toch?" zegt Chris terwijl hij verder loopt. "Volgens mij niet. Ik weet het niet." zegt Ashley en ze loopt achter Chris aan terwijl iets in haar gedachte zegt dat ze dat ding niet aanraakte. "Waarom is alles hier zo griezelig geworden. Deuren slaan dicht, kaarsen gaan zomaar aan en nu weer die geest." zegt Ashley. "Ashley. Ik denk dat je wegstopt wat er echt aan de hand is." zegt Chris. "Vertel me niet dat je die doorzichtige witte figuur niet zag!" zegt Ashley een beetje boos. "Misschien zien we gewoon dingen..." begint Chris. "Ik heb geen waanbeelden." onderbreekt Ashley hem. "Ik heb ook wat dingen gezien. Ik zag wat er gebeurde met Josh in de schuur." zegt Chris en hij haalt diep adem. Josh... Zijn beste vriend die hij heeft laten sterven. Wat hij nu pas bedenkt is dat Nikita nog niks weet. En hij weet ook niet waar ze is. Hij heeft haar niet eens gezien. "Daar maak ik me nu zorgen over." zegt Chris. "O Chris..." zegt Ashley jammerend terwijl ze hem voorbij loopt. "Ik weet het.. Ik weet het.." gaat ze verder. "En waar ik me echt zorgen over maak? Ik maak me zorgen om Sam en Nikita. Wat is er met hun gebeurd? Als er een maniak rondloopt kunnen zij ook dood zijn." zegt Chris. "Zeg dat nou niet!" zegt Ashley. Ze loopt een hoek om en ze staat meteen voor een dichte deur. Ze rammelt aan de deurknop, maar de deur is op slot. "Alsjeblieft, Chris." zegt ze terwijl ze zich omdraait. Ze loopt terug, langs Chris en ze schijnt de ruimte rond. Ze loopt een gangetje in en aan de rechterkant staat een hoge, smalle box met wijnflessen. Ashley loopt naar de deur en ze schijnt op de plek waar een klink hoort te zitten. "Geen handvat." zegt Ashley verbaasd. "Doodlopend." zegt Chris. Ashley draait zich opnieuw om en ze loopt terug naar de ruimte waar Chris staat. Waar Ashley eerst was loopt nu plots diezelfde schim als die Ashley eerder zag. Chris staat er met zijn rug naartoe en ziet niks. Ashley daar in tegen ziet het wel en ze wijst naar de plek. "Wacht, Chris. De geest!" Met zijn telefoon in zijn rechterhand kijkt hij haar verbaasd aan en net als de geest weg is draait Chris zich om. "Wat?" vraagt hij. "Zag je het niet?" vraagt Ashley een beetje boos. "Nee..." zegt Chris terwijl hij een stap naar voren zet. "Je zat naar je telefoon te kijken. Wat twitter je? Hashtag er zit een geest achter ons aan?" zegt Ashley geïrriteerd terwijl Chris haar aankijkt. "Ash, rustig. Er is hier geen geest. Geest van wat? Je bent bang door wat er is gebeurd met Josh." zegt Chris. "Je let gewoon niet op. Ik zag het. Ik zag een geest die leek op Hannah." zegt Ashley. "Wat zeg je nou?" vraagt Chris verbaasd. "Of misschien Beth." jammert Ashley. "Jeetje. Zijn ze ons soms gevolgd na de seance?" schreeuwt Chris bijna in haar oor. "Ik weet het niet. Misschien!" schreeuwt Ashley terug. "Nee dus, want geesten bestaan niet." schreeuwt Chris boos. "Oké. Oké. Wie praatte er met ons tijdens de seance, Chris?" vraagt Ashley. "Weet ik niet." zegt Chris iets rustiger. Plots klinkt er een lange gil en Ashley spert haar ogen wijd open van schrik. Een schilderij valt op de grond en Ashley deinst achteruit. De schilderij viel op de plek waar de 'geest' verdween. "Wat was dat?" vraagt Ashley bang. "Hoe kan een schilderij zomaar van de muur springen?" vraagt Chris. Ashley loopt naar het schilderij, maar ze werpt er geen blik op. Ze kijkt naar waar het vandaan viel. Aan de muur hangt een haak. Daaraan hing hij waarschijnlijk. Nu hangt er enkel alleen een sleutel aan. Ashley pakt hem van het haakje en ze draait zich naar Chris toe die achter haar staat. In de gang, waar het tweetal eerder stond, staat die vreemde schim weer en hij wijst naar iets dat voor hem staat. "Moet je zien. Kijk daar." zegt Ashley en ze wijst naar de geest. Snel draait Chris zich om en hij ziet nog net hoe de geest begint te lopen naar het ding dat achter een muurtje staat. "Je kunt me nu niet wijsmaken dat je dat niet zag." zegt Ashley en een traan van angst rolt over haar wang. "Wow, dat is...." begint Chris. "Zie je wel? Je ziet het wel." zegt Ashley en ze kijkt naar Chris die met grote ogen naar de plek kijkt waar de schim stond. "Dat is... Ik weet het niet. Ik... Dit is krankzinnig." zegt Chris en hij rent naar de plek. "Chris, het wijst ons de weg." zegt Ashley en ze loopt achter hem aan. Ze loopt naar de plek waar de 'geest' naar wees en ze ziet een poppenhuis op een tafeltje staan. "Dit is ongelofelijk." zegt Ashley en ze staat stil voor het huisje. "Kijk, Chris!" gaat ze verder en ze wenkt Chris. "Waarom? Wat?" vraagt hij verbaasd. "Je kunt door de ramen kijken." zegt Ashley nadat ze door één van de raampjes op de onder verdieping gaat kijken. "Wat zie je? Kleine meubels?" vraagt Chris. "Nee, een heel tafereel met poppen en van alles." vertelt Ashley. Een mannelijke pop staat met een camera in zijn handen. Daarnaast staat een blondharige en een zwartharige pop. Ze dragen niks en hun ogen zijn weg. Op de plekken van de ogen zitten twee zwarte gaten. In het dak van het huisje zit een schuifje. Nieuwsgierig maakt Ashley het open en er verschijnt een sleutelgat. "Dit sleuteltje?" vraagt Ashley en ze pakt de sleutel die ze van de haak pakte en ze stopt hem in het sleutelgat. "Ik zei het toch. De geest helpt ons." zegt ze als de sleutel past. Ze draait hem om en ze maakt de voorkant van het huis open, zodat ze nog beter kan kijken. Op een bank die in een ruimte staat die sprekend op de grote woonkamer lijkt zitten twee poppen met blond en zwart haar. Het zijn duidelijk mannen. In de ruimte daaronder waar Ashley naar binnen keek staan veel meer poppen. "Wat is dit nou weer?" vraagt Chris verbaasd. Zeven poppen staan in een halve kring. Eén pop staat alleen bij een kast. "Oh god. Het lijkt..." begint Ashley. "Het 'lijkt' niet alleen. Dat zijn wij. Toen we aan het wachten waren op Hannah vorig jaar." zegt Chris. "Het is zo nauwkeurig. Precies daar zat ik, en daar zat Matt." zegt Ashley. "Dit is gemaakt door iemand die erbij was." zegt Chris. "of iets wat ons in de gaten hield...." zegt Ashley bang.