Until Dawn

Hoofdstuk 44

Op de grond, in het duistere van de mijn, ligt Jess. Bloederige halen en vegen zitten op haar gezicht, nek en buik. Langzaam knippert ze met haar ogen en ze kijkt even rond. Ze duwt zich met veel moeite een stukje overeind en haar ogen sperren wijd open als ze het duister ziet. Lichtelijk jammerend staat ze op en ze krimpt ineen bij het voelen van de hoeveelheid pijn. Ze bekijkt de ruimte waar ze in zit goed en ze ziet een jas hangen en schoenen staan. "O mijn god." jammert Jess en ze loopt naar de jas. Met beide handen pakt ze de stof goed vast en met trage bewegingen trekt ze de jas aan. Haar vlechten zwaaien even heen en weer over de stof van de jas als ze het aantrekt. Het voelt veilig aan. Een snik rolt over Jess haar lippen als ze denkt aan Mike. Haar vriendje. Waar is hij? Ze wil zo graag bij hem zijn, maar het kan niet. Ze weet niet waar hij is. Is hij al thuis, jammerend het verhaal te vertellen aan de politie, of loopt hij hier rond. Op zoek naar haar. Voorzichtig laat ze haar voet in de te grote schoen zakken. Thuis zou ze er nooit mee rond lopen, maar hier maakt het haar niet uit. Steentjes en het rooster waarop ze naar beneden viel doet pijn aan haar blote voeten. Snel laat ze haar andere voet in een schoen zakken en ze voelt voorzichtig met haar vingers aan de wond in haar nek. Het prikt en Jess trekt haar vingers terug. Ze jammert even en tranen rollen over haar vieze en bebloede wangen. Kon ze hier maar weg. Was ze maar nooit naar deze plek gegaan. Eerst Hannah en Beth en nu zij. Misschien vind niemand haar ooit nog terug. Vermagerd ze en gaat ze dood van de honger. Jess duwt die gedachte weg. Ze zorgt er wel voor dat ze haar vinden. Plots klinkt er een hoog, schel gekrijs achter haar en met een ruk draait Jess zich naar het geluid. Grote angst propt op in haar keel en ze blijft stokstijf staan.

Ergens anders lopen Ashley, Emily, Chris, Nikita en Sam voorop door een donkere tunnel. Op haar hoofd heeft Sam een zaklampje gebonden. Chris en Ashley hebben allebei een zaklamp in hun hand. Het beetje licht dat vandaan komt bij de groep schijnt over de grond, muren en loden buizen. "Schiet op! We moeten Mike vinden. Kom op." zegt Sam en ze gaat een hoek om. Chris stopt en hij leunt met zijn rechterhand tegen de stenen muur. "Ik kan niet goed lopen." zegt hij. De pijn in zijn buik is bijna onverdraaglijk en hij moet niet langer blijven lopen. Bezorgd loopt Ashley naar Chris toe. "Gaan jullie maar verder zonder mij." zegt Chris en hij zet even zijn hand tegen zijn zij. Sam komt in de buurt staan en ze kijkt lichtjes bezorgd naar Chris. Nikita bijt op haar lip. Emily zucht lichtjes geïrriteerd en ze slaat haar armen over elkaar. "Nee, Chris. We laten je niet achter. We blijven bij elkaar. Mike moet maar wachten." zegt Ashley vastbesloten. Nikita knikt en de groep komt in beweging. Sam en Emily ver voorop en Chris, Ashley en Nikita erachter. "Je mag op me steunen als je dat wilt." zegt Nikita en Chris neemt dankbaar haar aanbod aan. Nikita legt haar arm om zijn middel en Chris legt zijn arm over haar schouders. Geen enkele steek van jaloezie schiet er door Ashley. Ze vindt het gewoon lief dat Nikita zo behulpzaam is voor Chris. Door de mist die door de gangen dwaalt zijn Sam en Emily amper te zien. Vage schimmen zijn het. Ergens klinkt het gedruppel van water dat door de leidingen naar beneden valt. Plots staat Ashley en ze kijkt even met fronsende wenkbrauwen naar een klein hoekje. Helemaal in de hoek ligt een totem en ze knielt ervoor neer. Met haar rechterhand pakt ze het houten voorwerp op en ze draait het gat ,in de buik van het beestje dat vervormd is met het hout, naar zich toe. De totem heeft een rode rand. Haar beeld wordt even zwart, maar dan beweegt er iets.

Grommend komt Josh overeind en hij draait zich om. Zijn rechtermondhoek staat een stukje omhoog en grote, scherpe tanden zijn te zien. Zijn ogen glinsteren en er zitten bloedstrepen op zijn gezicht. Met grote stappen loopt hij naar iets toe en hij opent zijn mond om zijn tanden erin te zetten.

Ashley's hart maakt een sprong van schrik en een zweetdruppel glijdt over haar rug. Nikita mag dat beeld nooit zien, denkt ze en ze kijkt even naar Nikita die met bezorgde ogen naar Chris kijkt. Chris kermt even van de pijn en Ashley legt de totem terug op de plek waar hij lag. Snel begint ze weer achter de schimmen van Emily en Sam aan te lopen, gevolgd door Chris en Nikita. Voor een deur komt de groep tot stilstand. Sam rammelt aan de grijs ,met gele vlekken, gekleurde deur. Maar hoe ze trekt of duwt, de deur gaat niet open. "Mike heeft hem afgesloten. Er moet nog een andere ingang zijn." zegt Sam pissig. Ashley's blik dwaalt door de tunnel en ze ziet een putdeksel op de grond. "Wacht. En dit dan?" vraagt ze en ze wijst met het licht van de zaklamp naar de putdeksel. Emily komt naast Ashley staan en Sam rent naar ze toe. "Proberen?" vraagt Ashley. "Zo veel keus hebben we niet." zegt Sam. Ashley pakt een loden pijp vast ,die naast de deksel ligt, en ze steekt een gedeelte in de opening van de putdeksel. Met al haar kracht probeert Ashley de deksel open te krijgen en de deksel schuift steen over steen over de grond. Ashley gooit de pijp weg en samen met Sam legt ze de deksel een stukje weg, zodat hij niet op de opening ligt. "Dat is wel de laatste plek waar ik nu wil zijn." zegt Ashley. Emily houdt haar lippen stijf op elkaar en ze rolt even met haar ogen. Chris schijnt met het licht van zijn zaklamp naar beneden en een vreselijke geur komt de groep tegemoet. "Wie gaat als eerste?" vraagt Sam. "Na jou." zegt Emily. Sam zet voorzichtig haar voeten op de treden die tegen de muur van de put aanzitten. "Valt wel mee. Zou dit de tunnel naar het sanatorium zijn?" zegt Sam terwijl ze de vieze buizen van de ladder vastpakt en ze klimt naar beneden. "Natuurlijk. Waar leidt hij anders naartoe?" zegt Ashley. Emily volgt snel nadat Sam op de grond staat en Chris hurkt neer. "Ik weet dat je gewond bent, maar je moet wel opschieten." zegt Ashley. "Dat probeer ik." zegt Chris en hij zet zijn voeten op de treden. "Moet ik helpen?" vraagt Nikita en Chris schudt zijn hoofd. Als Chris beneden staat volgt Nikita. Haar vingers klemmen om de buizen van de ladder als ze naar beneden klimt en ze haalt opgelucht adem als ze op de grond staat. "Kom maar, Ash." zegt ze. Ashley zet haar voeten één voor één op de treden. "Zullen we hem sluiten?" vraagt Ashley als ze een paar stappen naar beneden heeft gedaan. Nikita legt haar arm om Chris' middel en Chris legt zijn arm weer over haar schouders. Hij kreunt even van de pijn en er wordt lichtjes druk gezet op Nikita haar schouders. "Huh?" vraagt Sam en ze kijkt door het gat aan de onderkant van de put naar Ashley. "Stel dat we worden gevolgd." zegt Ashley. "Doe maar dicht. Maar we moeten verder. Loop je door?" zegt Sam haastig en ze begint te lopen. De andere lopen achter haar aan en alleen Ashley blijft bij de put. Ze pakt vanaf de onderkant de rand van de putdeksel en ze trekt hem over het gat. Snel klimt ze naar beneden en ze pakt haar zaklamp uit haar broekzak. Gelijk wordt het een stukje lichter in de tunnel. De groep is flink doorgelopen en is niet meer te zien. Ashley zucht even. Die paar seconde kon ze toch wel wachten, denkt ze geïrriteerd en ze begint te lopen. Ashley gaat een bocht om en modder sopt onder haar voeten. Als Ashley bij een soort splitsing komt klinkt plots gejammer en geschreeuw van iemand. Dat is de stem van Jess, schiet door Ashley's hoofd. Een angstig gevoel bekruipt haar. Mike zei dat ze dood was of loog hij. "Hallo?" vraagt Ashley bang. "Hey." antwoordt de stem van Jess. "Is daar iemand?" vraagt Ashley. Een klagelijk gehuil klinkt vanuit de gang naar links. "Jessica? Ben jij dat?" vraagt Ashley. Iets in haar zegt dat er iets belangrijks stond in het boekje van die man, maar ze kan niet herinneren wat. Moet ze de stem onderzoeken of zich aansluiten bij de groep?

Hey iedereen,
Wat moet Ashley doen? Onderzoek of aansluiten? Onthoud wel: de verkeerde keuze leidt tot de dood. :(
Dit was het hoofdstuk en tot het volgende. :)