Bir Eylül sabahı

14. Bölüm

"Bir çocuk sevdim uzaklarda..." (8)

Ertesi gün, okul.

Elif daha samimi, daha içten davranıyordu. Buzlar erimişti artık. İçine bir ferahlık girmiş, su serpilmişti sanki. Bütün bu zaman benden nefret etmiş, kin gütmüştü. İnanamıyorum... Bir gariplik vardı evet, ama ben pek takmadım bu durumu. Sonuçta sonradan gelen benim. Arkadaşıyla arasına girmek istediğim en son şeydi. Bana pek yüz vermeyince bende üstelemedim daha fazla. Hem... Buğra vardı. Onunla yakınlık kurmuştum ve farkına varmadan da Elif'le arama mesafe koymuşum. Onur'la olan ilişkimiz çok başkaydı. O daha ilk gün bana yardım elini uzattı. Bu yüzden de ayrı bir yeri vardı bende.

Tenefüsde Elif'le Onur beraber çıktılar. Buğra okula gelmemişti. Bugünde araştırmalarını sürdürüyor olmalı... İnşallah bir sonuca varır tüm bu çalışmalar.

Elif ve Onur gittiğine göre ve Buğra'da gelmediğine göre ne olur? Eylül tek başına kalır sınıfta. Kendimi bir an çıplak gibi hissettim. Ya da daha çok 5 çocukla ortada kalmış gibi... Çaresiz ve yalnız :D

Çok geçmeden bu hissiyat kayboldu. Neden mi? Çünkü Sedef'in yine pençelerini açmış bana doğru yaklaştığını gördüm.

-Buğra'cığın gelmedi mi? Yalnız mı kaldın? Ah vah kıyamam...

-Sedef rahat bırak beni

-rahatsız eden sensin.

-kapı orada.

-gidecek olan birisi varsa oda sensin. Her gün burdasın, her gün huzurumu kaçırıyorsun. Sen gelmeden Buğra yalnızdı. Kimseyle konuşmaz, gülüp eğlenmezdi. Ne yapmaya çalışıyorsun?

-seni geçekten anlamıyorum

-işine gelmiyor demek hmm.

Bu kızı gerçekten anlamıyorum. Derdi ne? Benden ne istiyor? Yok... Bıkmadı her gün Buğra'yı bırak mesajları vermeye. Bırakmıyorum arkadaş bırakmıyorum! inadına yanı başında kalacağım hiç ayrılmayacağım. Ne derse desin ne yaparsa yapsın. Kana kan, dişe diş. Savaş ilan ediyorum:D

Sedef hala tepemde söyleniyordu ki Buğra girdi sınıfa. Yanımıza geldi:

-Sedef rahat bırak Eylül'ü

-ne dedim ki konuşuyorduk sadece

-ne demedin ki...

Buğra'dan yüz bulamayan Sedef son çareyi sınıftan çıkmakta buldu.

-duydun mu?

-evet kapıdaydım... Sedef'in sözlerine kulak asma. Aile dostumuzun kızı. Babasıyla benim babam çok sıkı dostlar beraber iş yapıyorlar yani ortak gibi. Bu yüzden de çok içli dışlıyız onlarla. Küçükken bana abi derdi aramızda 4 yaş var. Sanırım biraz ilgisi var bana karşı, hep de oldu doğrusu. Hiç o gözle bakmadığımı ve bakmayacağımı defalarca anlattım, imalarda bulundum ama anlamamış demek ki. Geçici bir heves diye düşünüyordum ilk başlarda ama gördüğüm kadarıyla başka bir şey. Seni bir daha rahatsız ederse bana söyle, tekrardan konuşurum. Böyle konuşmaya hakkı yok.

-seni sahiplenmiş. Ama zaten takmıyorum. Birkaç kez uyardı, ama bak hala seninleyim. Sedef'in lafıyla, sırf o öyle istiyor diye seni bırakacak değilim. Onu boşver de gelişmelerden haber ver, neredeydin?

-Nisan'ın koruma işlemlerini başlattığı kuruma gittim konu hakkında daha fazla bilgi toplamak için fakat bu işlerle ilgilenen kişi yokmuş. Yarın tekrar gideceğim.

-haaa bu aradaaa Efulim sana resim yapmış!

(Çantamdan resmi çıkarıp uzattım. Görünce şaşırdı.)