Gizemli Kasaba

-4-

Gece aniden uyandım. Nedensize kalbim küt küt atıyordu. Hemen ışığı açtım. Birden odaya annem geldi.

"Noldu?!" dedi telaşla.

"Ne demek istiyorsun?" dedim şaşkınlıkla.

"Çığlık atıyordun."

"Ne?!"

"Çığlık atıyordun. Yardım edin diye bağırdın."

"Kabus gördüm gali.."

"Tanrım bu kan da ne?!" korkuyla yataktan kalktım ve yorgana bulaşan kana baktım. Donakalmıştım.

"Jenna! Kolun kanıyor. Noldu?"

"Be-ben bilemiyorum anne." dedim. Annemle babam kolumu sardı. Ama neden kanadığını bulamadıklarını söylediler. Tanrım! Bu.. Bu çok korkunçtu. Yorganı değiştirdik ve ben tekrar uyumaya çalıştım. Işık açıktı. Çünkü korkuyordum.

Ne olmuştu?

---

Sabah alarm çaldı ve kalktım. Annem okula gitmememi, dinlenmemi söyledi. Ben de pek gidecek havada değildim zaten. O yüzden ısrar etmedim. Annem ve babam işe gidip gitmemekte kararsız kaldılar ama ben sorun olmayacağını söyledim. Böylece zor da olsa gitmeye ikna olmuşlardı. Gece on ikiden önce evde olmazlardı.

Canım çok sıkılıyordu. Merdivenlerden inerek mutfağa yöneldim. Dolaptan puding alıp yemeye başladım. Salona geçip koltuğa oturduğum sırada telefonum çaldı. Arayan Nina'ydı.

"Selam.. Bugün neden okula gelmedin iyi misin?" sesi endişeli geliyordu.

"Evet. Şey..Sadece yorgunum."

"Gerçeği söylemeye ne dersin?" Bu Mandy'nin sesiydi.

"Garip hikaye. Sonra yüz yüze konuşuruz."

" Bekle yanına geliyoruz." dedi Nina.

" Hayır saçmalamayın. Derse girin siz sonra konuşuruz."

" Dostum şu an en son istediğim şey derse girmek." dedi Mandy.

"Yoksa bizi mi istemiyorsun?" dedi Nina kıkırdayarak.

"Peki,bekliyorum." dedim. Onların gelmesini beklemeye başladım. Her ne kadar gelmeyin desem de gelmek istemeleri beni mutlu etmişti. Dün gece olanlara anlam veremiyordum ve onlarla konuşmak beni rahatlatabilirdi.

Yaklaşık on dakika sonra kapı çaldı. Kapıyı açtığımda ikisinin de gözü aynı anda sarılı koluma kaymıştı. Aynı anda "Noldu böyle!" dediler.