Gizemli Kasaba

-21-

"Pekâla. Akşama neler yapsak?" diye sordu Mandy. Tatlılardan bahsediyordu.

Hepimiz salonda oturuyorduk. Biz tatlıları söylerken, Nina da gerekli olan malzemeleri not alıyordu. Gerçekten yapacak çok şey vardı. Ve evdeki malzemeler, gerekli malzemelere yetmiyordu.

"Ben malzemeleri almak için dükkana giderim." dedim.

"Ben de seninle geleyim. Zaten dükkanlar buradan bayağı uzakta. Arabayla gideriz." dedi David.

"Tamam." diye karşılık verdim. David'le alışveriş yapmak.. Acaba nasıl olacaktı?

Nina hesabı çıkardıktan sonra herkes ortaya belirli bir para koydu. Saat 12.30'du.

"Ben üstümü değiştirip geliyorum." diyerek yukarı çıktım. Beyaz ve salaş olan tişörtümü giydim. Hava esiyor gibiydi. Bordo deri montumu da üstüme aldım ve kot pantalonumu giydim. Saçlarım şu an dümdüzdü. O yüzden saçlarımla uğraşmadım. Pembe hafif parlatıcımı sürdüm. Çok hafif de göz makyajı yaptım. Saat 12.36 olmuştu. Hızlı hazırlanmıştım.

Aşağı indiğimde David de üstünü giyinmişti. Sade mavi gömleğini ve siyah deri montunu giymişti.

"Hadi çıkalım." dedi. Ayakkabılarımızı giydik.

"Bizim buraya geldiğimiz araba büyüktü biraz. İsterseniz garajdakini kullanın." dedi Nina. O arabanın ve garajın anahtarını aldık ve dışarı çıktık.

Araba simsiyah ve çok güzel bir modeldi. Ön koltuğa oturdum ve David de şoför koltuğuna oturdu. Tanrım! Çok karizmatik duruyordu.

"Bir şey mi oldu?" diye sordu gülümseyerek. Bu da ne demekti?

"Anlamadım?" dedim.

"Bana bakıyordun da." dedi. Kahretsin! Al Jenna şimdi de çevir olayı.

"Bakmıyordum." dedim ve yüzümü cama döndüm. Ben de gülümsemiştim.

"Peki öyle olsun." dedi. İçten içe güldüğüne emindim. Camı açtı ve derin bir nefes aldı.

"Buranın havasını çok seviyorum." dedi. Yüzümü ona döndüm.

"Yani buraya daha önce de mi geldin?" diye sordum. O da bana baktı. Tabii ki gelmiş olabilirdi. Sonuçta önceden Nina'yla sevgililerdi.

"Evet." dedi sadece. İçimi nedensiz bir kıskançlık ve kırgınlık kaplamıştı.

"Nina'yla sekiz aydır birlikteymişsiniz. Gayet güzel bir ilişki. Hiç ayrıldığınız oldu mu?" diye sordum.

"Evet.. Bir ara ayrılmıştık." dedi ve anahtarı çevirip arabayı çalıştırdı.

"Peki neden ayrılmıştınız?" diye sormadan edemedim. Bir süre sustuktan sonra cevap verdi:

"Nina'yı bilirsin. Biraz şüphecidir. Bana tam anlamıyla güvenmediğini düşünüyordum. Bir tartışma oldu ve ayrıldık. Nina artık eskisi kadar şüpheci olmadı ve güven sorunu da halloldu. Sonra da barıştık." dedi.

Bir cevap vermedim. Tekrar başımı cama yasladım ve dışarıyı seyretmeye koyuldum. Yağmur başlamıştı. David de kendi camını kapatmıştı. Gözlerimi kapattım ve yağmuru dinledim.

Arabanın durduğunu hissettiğimde gözlerimi açtım. Yağmur hâla şiddetli bir şekilde yağıyordu.

"Benim telefonumu da cebine koyabilir misin? Benim cebim biraz küçük de." diyerek telefonumu David'e uzattım. O da alıp cebine koydu ve arabadan çıktı. Ben de emniyet kemerimi açmaya çalışıyordum. Lanet olsun! Sıkışmıştı! David kapımı açtı.