Gizemli Kasaba

-33-

Odamda oturmuş, anneme ne söyleyeceğimi düşünüyordum.

David Nina'yı arayıp geldiğimi haber vermiş; Nina da Mandy, James, Michael, David ve beni evine davet etmişti.

Ama hava kararmıştı. Annem ve babam izin verir miydi ki? Zaman daha da gecikmeden sormaya karar verdim.

Odamdan çıkıp merdivenlerden indim. Annem ve babam salonda oturuyorlardı. Televizyon izliyorlardı.

"Anne Nina'ya gidebilir miyim?" dedim. Çok net bir soru olmuştu.

"Hava karardı. Olmaz." dedi babam.

"Ama baba.. David'in evi hemen karşımızda. O da geliyor. Beni eve kadar getirebilir yani." dedim. Babam tekrar televizyona bakmaya başladı. Yalvarırcasına anneme baktım.

"Tamam git. Ama dikkatli ol." dedi annem.

"Teşekkür ederim!" dedim sevinçle. Siyah deri montumu ve ayakkabılarımı giydim.

Kapıyı açıp dışarı çıktığımda David bizim kapının önünde beni bekliyordu.

"İzin verdiler." dedim mutlulukla.

"Biliyorum. Duydum." dedi gülümseyerek.

"Vampir duyma şeysi.. Neredeyse unutacakmışım." dedim.

"Ya vampir duyma şeysi." dedi dalga geçerek. Bunun üzerine güldüm ve yola çıktık.

"Oradan hâla görüştüğün arkadaşların var mı?" diye sordu David.

"Hayır. Oradaki kişilerle pek samimi değildim." dedim.

"Sana 'orası nasıl' diye sorduğumuzda hep 'güzel' derdin?" dedi soru sorarcasına.

"Orayla ilgili sonra konuşuruz." dedim geçiştirmek istercesine.

Çok heyecanlıydım. Hâla döndüğüme inanamıyordum. Şu an David'le Nina'nın evine doğru yürüyorduk. Bu bile çok garip geliyordu. Gizemli Kasaba'yı gerçekten de çok özlemiştim.

Birkaç dakika sonra Nina'nın evine varmıştık. Heyecanla kapıyı çaldım. Birkaç saniye sonra kapı açıldı.

Nina beni gördüğünde bir çığlık attı ve bana sarıldı. Ben de ona sımsıkı sarıldım. Hiç değişmemişti. Onu çok özlemiştim.

"Geri döndüğüne inanamıyorum." dedi geri çekilerek.

"Ama döndüm." dedim gülümseyerek.

"İçeri geçin diğerleri de şimdi gelir." dedi Nina. İçeri girip salondaki koltuklara oturduk. David tek kişilik koltuğa oturmuştu. Nina ve ben de iki kişilik koltuğa oturmuştuk.

"Sen buradan gidince çok eksik kaldık. Hepimiz." dedi Nina. Onlar bile eksik kaldığını hissetmişlerse ya ben?

Ben resmen koca bir boşluğun içine düşmüştüm.

"Ben de." dedim sadece. O sırada kapı çaldı. Heyecanla ayağa kalktım. Nina gidip kapıyı açtı.

Mandy içeri girip beni gördüğü an koşarak bana sarıldı.

"Burdasın! İnanamıyorum." dedi sevinçle. Güldüm ve sıkıca ona da sarıldım. Geri çekildiğimde James'i gördüm. O da Mandy ile birlikte gelmişti.

James de gelip bana sarıldı.

"Grubumuzun neşesi geri döndü." dedi gülümseyerek. Güldüm ve ben de ona sarıldım. Beni neşeli yapan şey özellikle onlardı. Arkadaşlarımdı. Gizemli Kasaba'dan gittiğimde hiç de neşeli değildim.