Gizemli Kasaba

-5-

Bugün okula gitmiştim. Sonuçta yaram artık yoktu. Gizemli bir şekilde kaybolmuştu.

"Selam!" dedi Nina.

"Selam!" dedim.

Aslında Nina'yla konuşmaya utanıyordum. Çünkü dün David'le normalden daha yakındık. Ama o sadece beni iyi hissettirmek için bana sarılmıştı. Bunda kötü bir şey yoktu ki? Ben çok büyütüyordum.

"David dün sana gelmiş." dedi Nina. Demek David bunu saklama gereği görmemişti. Tanrım! Neden saklasın ki? Sanki aramızda bir şey oldu da..

"Evet." dedim.

"Hepimiz senin için endişelendik. Daha ilk haftadan okula gelmeyince kötü bir şey olduğunu düşündük." dedi. Bu da kendimi daha kötü hissettirdi.

Bunu ona yapamazdım. Bundan sonra David'e olan hislerime karşı çıkacaktım. Zaten ilk görüşte olan bir hoşlantı değil miydi hissettiklerim?

---

Eve gitmek için yola çıktığımda hava karanlıktı. Çünkü ödevimi yapmak için okulda kalmıştım.

Korkuyordum. Acaba koşarak mı gitsem? derken birinin beni takip ettiğini hissettim. Dar bir sokağa girdim. O da peşimden gelmeye başladı. Tanrım! Gerçekten beni takip ediyordu. Koşmaya başladım. O da peşimdeydi.

"Hey! Benim. Sakin ol." Bu ses tanıdık geliyordu.

Monica.

"Deli misin sen?! Neden beni takip ediyorsun ki? Ödümü kopardın!" diye bağırdım korkuyla. Gülmeye başladı.

"Hadi ama.. Eğlenceliydi." dedi.

"Ne istiyorsun?" dedim biraz daha alçak bir sesle.

"Şey.. Başına gelenleri duydum da.. Yaralanmanı ve yaranın aniden yok olmasını. Ben de bu yü.."

"Dur bir dakika. Sen nerden biliyorsun ki?"

"David söyledi. Sadece geçmiş olsun demek istemiştim. İyi akşamlar." dedi ve hızla uzaklaştı. Pislik herif! dedim içimden. Böyle olanları herkese anlatıyor muydu? Sinirlerim bozulmuştu. Bunun yanında başka bir şey daha beni şaşırtmıştı. Monica neden aniden bu kadar iyi olmuştu ki? Kafam karışmıştı.

Hızlı adımlarla yürümeye devam ettim. Daha fazla dışarıda kalmak istemiyordum.

---

Ertesi gün olduğunda David'le konuşmamaya karar vermiştim. Hem Nina'ya karşı kendimi kötü hissettirdiğinden hem de yara olayını Monica'ya söylediğinden.

Kantinde tek başıma oturuyordum. Nina ve Mandy henüz gelmemişlerdi. O sırada bir ses duydum.

"Oturabilir miyim?"