Gizemli Kasaba

-59-

Sasha oldukça sessizdi. Hiçbir şey söylemiyordu. Artık öğreneceklerimizi, yarın annesi gelince öğrenecektik.

"Şimdi. Alex ve Sasha benim evimde kalsın." dedi Mandy.

"Ben de sende kalıyorum o zaman. Bu iki psikopatla tek başına kalamazsın." dedi James. Mandy güldü.

"Bakıyorum da çok korumacısın." dedi Mandy. James de gülümsedi.

"Her zamanki hâlim." dediğinde Mandy tekrar güldü. Gerçekten de birbirlerine çok yakışıyorlardı.

"Miranda sen bende kalabilirsin." dedim. Miranda biraz utanırcasına başını olumlu anlamda salladı. Sasha'ya yardım ettiğinden pişmanlık duyuyor gibiydi. Bu gece, bu konu hakkında konuşabilirdik.

"O zaman biz şimdiden gidelim. Görüşürüz." dedi Mandy ve James. Sasha ve Alex'i de alarak gittiler.

"Ben de gideyim artık." dedi Nina.

"Birlikte çıkalım o zaman." dedi Michael.

Nina ve Michael, hem bana hem de David'e sarıldıktan sonra gittiler.

"Ben de gideyim o zaman." dedi David.

"Biraz daha kalmayacak mısın?" diye sordum.

"Siz rahatça konuşun. Benim de biraz daha dinlenmeye ihtiyacım var galiba." dedi.

Kollarımı ona dolayarak bir kez daha sıkıca sarıldım. Geri çekildiğimde ise onun gözlerine baktım. Bana huzur veren o gözlere..

"Yarın görüşürüz." dedi David gülümseyerek. Ardından dudaklarıma oldukça kısa bir öpücük kondurdu. Ceketini ve ayakkabılarını da giyerek karşıdaki evine gitti.

Miranda ve ben kalmıştık sadece. O da ben de sessizdik. Bütün bu yaşananlar.. Bir yönden onun suçuydu. Eğer Gizemli Kasaba'da yaşadığımı Sasha'ya söylemeseydi, Sasha beni bulamayacaktı. Bütün bunlar hiç yaşanmamış olacaktı.

"Aç mısın?" diye sordum sessizliği bozarak.

"Hayır." diye cevap verdi.

"Odama çıkalım mı?" diye sordum.

"Olur." dedi. Kısa cevaplar veriyordu.

Merdivenlerden çıkarak odama girdik. Yatağa oturduğunda, ben de dolabımı açtım. İçinden bir tayt ve bir sweat alarak Miranda'ya uzattım.

"Bunları giy istersen. Üstündekiyle rahat uyuyamazsın." dedim. Gülümsedi ve elimdeki kıyafetleri alarak lavaboya gitti.

O lavaboya gidince ben de yatağa oturdum. Balkona baktığımda, karşıdaki evinde yatağına uzanmış olan David'i gördüm. Bir elini başının altına, diğerini ise karnının üstüne koymuştu. Gözleri kapalıydı. Yatakta yatıyordu ama üstünü örtmemişti. Işığı da kapatmamıştı.

Miranda lavabodan çıktığında gözlerimi David'den ayırarak Miranda'ya baktım. Yanıma gelerek yatağa, karşıma oturdu.

"Teşekkür ederim." dedi bana bakarak.

"Rica ederim." diye cevap verdim.

"Hayır. Yani sadece kıyafetler için değil. Tüm o yaptıklarıma rağmen hâla beni evinde ağırlayabildiğin ve bana kıyafetlerini verecek kadar beni düşündüğün için teşekkür ederim." dedi Miranda. Hafifçe gülümsedim.

"Önemli değil Miranda. Tüm bunları yapma sebebin yalnızca aileni korumak içindi. Onların zarar görmemesi için." dedim. Bu sefer o gülümsedi.