Gizemli Kasaba

-29-

Kafamı arabanın camına yaslamış, camın üzerine düşen yağmur damlalarını izliyordum. Annem ve babam konuşmuyordu. Yaklaşık on dakikadır yoldaydık.

"Bana kızgın mısınız?" diye sordum sonunda. Ne de olsa onlara bir vampire kanımı vereceğimi söylememiştim. Ayrıca ölümden de dönmüştüm. Eminim çok endişlenmiş ve korkmuşlardı.

Annem bana döndü.

"Yaptığın.. çok tehlikeli bir şeydi Jenna. Çok ama çok korktuk." dedi annem. Başımı yere eğdim.

"Aslında sana çok kızgındık. Çok endişelendik. Ama bir yandan da kızımızla gurur duyduk." dedi babam. Başımı kaldırıp şaşkınlıkla babama baktım.

"Bugün oraya arkadaşlarını kurtarmak için gittin. Ve gerçekten de hayatlarını kurtardın. Ama yine de kendini tehlikeye atman bizi çok korkuttu." dedi annem.

"Bazı şeyler risk ister. Değil mi?" dedim anneme. Annem cevap vermedi. Başımı tekrar cama yasladım. Çok yorgundum. Uyumaya ihtiyacım vardı. Kulağıma kulaklığımı taktım ve gözlerimi kapattım.

---

Gözlerimi yavaşça açtım ve saate baktım. Gecenin üçü olmuştu. Babam hâla arabayı sürüyordu.

Camdan dışarı baktığımda gözlerim kocaman açılmıştı.

Burası Matt öğretmenin ödevi için gittiğimiz Nina'nın evine çok yakındı. Ormanlık bir yerden geçerken bir ağaç gözüme takıldı.

Olabilir miydi?

Evet oydu!

David'le bulduğumuz kocaman kovuğu olan ağaçtı bu. Ağaç da çok büyüktü. Bir tebessüm oluşmuştu yüzümde.

Sadece benim ve David'in bildiği bir ağaç.. Bana her zaman çok özel gelen o ağaç.

Araba yolda ilerlediği için ağaç gerilerde kalmıştı. Derin bir iç çektim.

"Ne kadar yolumuz kaldı?" diye sordum.

"Sabah 7 gibi varmış oluruz." dedi babam.

"Sen in de ben süreyim. Biraz uyu." dedi annem babama.

"Tamam."

Arabayı sağa çekip yer değiştirdiler.

Yağmur durmuştu. Gökyüzü oldukça karanlık görünüyordu. Artık uykum kalmamıştı. Çoktan kasabadan çıkmıştık. Az kalmıştı. Sadece dört saat..

---

"Evet evimize az kaldı." dedi babam. Yapmacık bir gülümseme yaptım. Saat 06.52 'ydi. Sonunda varmıştık.

Burası Gizemli Kasaba'nın zıttı gibiydi. Hava genelde güneşli ve açık olurdu. Oldukça sıcak olurdu. Yağmur pek yağmazdı. Ama buranın kötü olan yanı insanlarıydı. Burada tanıdığım herkes kötüydü. Hepsinden nefret etmiştim. Özellikle eski okulumdaki kişilerden. Şimdiden Gizemli Kasaba'yı özlemiştim.

"İştee.. Geldik!" dedi babam. Aman ne güzel dedim içimden. Annem arabayı durdurdu. İsteksizce arabadan indim.

Yeni evimiz grimsi renkteydi. Sadece bize aitti ve tahminimce 2 katlıydı. Merdiven olmalıydı. Evin etrafında çitler vardı. Bir de bahçesi vardı. Ev güzel görünüyordu.