Gizemli Kasaba

-31-

2 AY SONRA

Evimizin yakınındaki parkta oturuyordum. Dışarıya çıkmaya karar vermiştim. Uzun zamandır okula gitmek dışında evden çıkmıyordum.

Hafif ve ılık bir rüzgar esiyordu. Çocuklar kaydıraktan kayıyor, kovalamaca oynuyorlardı. Onlara bakıp gülümsedim. Keşke ben de onlar kadar umursamaz ve mutlu olabilseydim.

Dün olanlardan sonra temiz hava iyi gelir diye düşünmüştüm. Gerçekren de iyi gelmişti.

Dün aileme Gizemli Kasaba'ya geri dönmekle ilgili şeyler söylemiştim. Dönmek istediğimi, burayı sevmediğimi..

Ama aldığım cevap koca bir Hayır'dan başka bir şey değildi.

Umudumu kaybetmek istemiyordum. Elimde sadece o kalmıştı. Hâla dayanmamı sağlayan tek şey umuttu.

Buraya ilk geldiğim zamanlar Miranda'yla iyi anlaşmıştım. Ama sonra Sasha'nın Miranda'yı tehdit etmesi üzerine Miranda artık benle konuşmuyordu. Bu yüzden ben de onla konuşmuyordum.

Sasha Miranda'ya, eğer benimle konuşmaya devam ederse yine bir şeyler yapacağını söylemiş. Miranda bana gelip Sasha'nın ona söylediklerini bana söyledikten sonra bir daha benimle konuşmadı. Demek ki gerçekten de o kadar cesur değilmiş.

Miranda da benle konuşmayı kesince tekrar insanlarla iletişimimi kesmiştim. Buradaki insanlara güvenemeyeceğimi fark etmiştim.

Hava kararmak üzereydi. Sonunda banktan kalkıp eve doğru yürümeye başladım.

---

Bıkkınlıkla okuldan içeri girdim. Eşyalarımı almak için dolabıma doğru yürümeye başladım.

Tam o sırada yolumu birisi kesti.

Sasha'ydı.

"Buraya geleli iki buçuk ay oldu ama hâla arkadaş edinemedin mi? Yazıık.." dedi. Tıpkı okulun ilk günü olduğu gibi herkes bize bakıyordu. Bazıları kıkırdamıştı. İçimdeki öfke büyüyordu.

"Çekil yolumdan Sasha." dedim. Neden benimle uğraşıyordu ki? Ondan nefret ediyordum.

"Gerçekler acıtıyor. Değil mi canım?" dedi gıcık bir şekilde konuşarak.

Yanından geçmek için yana doğru adım attığımda önüme geçti. Bana bakıp pis pis sırıtıyordu.

Artık kendimi daha fazla tutamayacaktım. Nefret ve kin içimde büyümüştü.

Sasha'nın saçından tutup yere yapıştırdığımda çığlık atıyordu. Ama kimse Sasha'ya yardıma gelmedi.

Ben de onun üstüne çıkarak onun yerde kalmasını sağladım. Suratına vurduğumda burnundan kan geldi.

O da bana karşılık vermeye çalışıyordu. Beni üstünden atmaya çalışıyordu ama benden güçlü değildi.

"Bırak beni seni pis.."

Onu dinlemiyordum. Bir tane daha vurdum.

"Neler oluyor burda!" diye bir ses geldi. Müdür yardımcısının sesiydi.