His Best Hater ↬ h.s.

O N E

Δεν κάνω καν τον κόπο να ανοίξω τα μάτια μου καθώς περιμένω επίμονα το ξυπνητήρι μου να μου πει τι να κάνω. Δεν αφήνω τον εαυτό μου να σκεφτεί οτιδήποτε που είναι δυνατό να με αναστατώσει αυτή τη στιγμή. Αυτή είναι η στιγμή που στο μυαλό μου έρχεται η λέξη Κυριακή.

Είναι Κυριακή! Πώς δεν το σκέφτηκα; Είναι η καλύτερη μέρα της εβδομάδας, η πιο ξένοιαστη και ήρεμη. Είμαι ερωτευμένη με την Κυριακή, είναι ό,τι καλύτερο έχει εφευρεθεί.

Αφήνω στην άκρη το παραλήρημα των σκέψεών μου και σπρώχνω ανέμελα το πάπλωμα από πάνω μου. Αποφασίζω να μην ασχοληθώ πολύ με την εμφάνισή μου σήμερα, ούτε καν με τα μαλλιά μου για αρκετούς λόγους.

Πρώτον: Είναι Κυριακή.
Δεύτερον: Δεν έχω να πάω κάπου.
Τρίτον: Είναι η μέρα που συμματοδοτεί την έναρξη των Χριστουγεννιάτικων διακοπών.

Το μόνο που κάνω είναι να πιάσω τα καστανά μαλλιά μου σε μία ψηλή άτσαλη κοτσίδα και να κατέβω στην τραπεζαρία, όπου ακούγονται τα υπόλοιπα μέλη αυτής της -ο Θεός να την κάνει- φυσιολογικής οικογένειας.

Το σκηνικό που αντικρίζω είναι μακράν χειρότερο από τα υστερικά γέλια της Bridgit και της μαμάς αλλά και τα αστεία του μπαμπά. Στην πραγματικότητα, αλήθεια τώρα, απαντήστε μου σε κάτι: είναι φυσιολογικό να μπαίνεις στην τραπεζαρία του σπιτιού σου την πρώτη Κυριακή των διακοπών των Χριστουγέννων και να αντικρίζεις τον μπαμπά σου να πετά ένα τηγάνι με καμένες τηγανίτες στο ταβάνι προσπαθώντας να δείξει πως έχει ικανότητες σεφ και κλόουν την ίδια στιγμή και ταυτόχρονα την μαμά και την αδελφή σου να γελούν σαν υστερικές με τον μπαμπά σου;

Λοιπόν, θα μπορούσα να αντιδράσω με τρεις τρόπους:

Πρώτον: θα μπορούσα να τσιρίξω σαν καμία τρελή συμμαθήτριά μου όταν βλέπει πως το νύχι της έχει σπάσει.

Δεύτερον: θα μπορούσα να λιποθυμήσω από την χαρά μου καθώς οι γονείς μου βρίσκονται κάθε μέρα όλη μέρα στο σπίτι -όχι σαν τους γονείς άλλων παιδιών και μπορώ να είμαι συνέχεια μαζί τους.

Τρίτον: θα μπορούσα να αρχίσω να καθαρίζω σαν μανιακή τον λεκέ από λιωμένες φρεσκοψημένες τηγανίτες στο ταβάνι μας.

Σημείωση προς τον εαυτό μου: να σταματήσω να βρίσκω συνέχεια τρεις τρόπους για να λειτουργήσω.

Το μόνο που κάνω τελικά -χάρη στον πολυαγαπημένο μου αυθορμητισμό- είναι να γελάσω με την ψυχή μου προσελκώντας τα βλέμματά τους. Την αμέσως επόμενη στιγμή βρίσκομαι καθισμένη στην θέση μου στο τραπέζι κοιτώντας επίμονα τα τέσσερα εισιτήρια πάνω του.