Harry
«Τώρα τι;» την κοιτάω βαθιά στα μάτια όταν κάθεται καλύτερα στον καναπέ. Χθες ο ύπνος την πήρε εκεί όταν της μιλούσα για την ζωή μου. Που να ήξερε πως ακόμα δεν ξέρει τίποτα για εμένα, αμφιβάλω αν θυμάται τίποτα. «Τι γίνεται με εμάς;»
«Εσύ πες μου» μουρμουρίζει παίζοντας με κάποιες τούφες στα μαλλιά της.
«Εγώ έχω ξεκαθαρίσει την θέση μου» κάθομαι στον απέναντι καναπέ και ανασηκώνω τους ώμους μου.
«Πιστεύεις πώς θα πετύχει;» είναι πιο σοβαρή από ότι περίμενα να είναι και προσπαθώ να είμαι και εγώ.
«Ναι, το πιστεύω» καθαρίζω τον λαιμό μου και στρέφει το κεφάλι της στην σπασμένη κάμερα που βρίσκεται ακόμα στο πάτωμα. Πρέπει να την μαζέψω αργότερα. «Πρέπει να μιλήσω στον Bob».
«Δεν θα σε ακούσει» μιλάει τόσο σοβαρά που για μερικά δευτερόλεπτα δυσκολεύομαι να αντιληφθώ πως μιλάω σε ένα ψυχικά ανεπτυγμένο δεκαεπτάχρονο κορίτσι.
«Θα με ακούσει. Πρέπει να με ακούσει-»
Με διακόπτει. «Harry, πρέπει να αρχίσεις να βγαίνεις με αυτή τη κοπέλα» το βλέμμα της είναι κενό και γλύφει τα χείλη της. «Μπορούμε, ίσως, να βγαίνουμε κρυφά. Πράγματι, δεν θα είναι δύσκολο. Το ελπίζω» η φωνή της σβήνει καθώς φτάνει στο τέλος και καταπίνει το σάλιο της.
«Δεν μπορώ να σου το κάνω αυτό» λέω απότομα θυμώμενος τα λόγια της.
«Το σκέφτηκα χθες...» μουρμουρίζει μα την διακόπτω.
«Είπες χθες πως δεν θέλεις! Παραλίγο να σε χάσω για αυτό!» υψώνω την φωνή μου.
«Συγγνώμη για χθες, Harry» μιλά απαλά και σηκώνεται για να κάτσει δίπλα μου. Δεν καταλαβαίνω. «Απλά δεν σκεφτόμουν καθαρά. Είμαι τόσο εγωίστρια» κρύβει το πρόσωπό της στα χέρια της. «Και απλά... Δεν χρειάζεται να μαλώσεις ξανά μαζί του. Μπορούμε να το κάνουμε αυτό κρυφά, έτσι; Μπορούμε» προσπαθώ να μην ανασηκώσω το φρύδι μου μα η κατάσταση με μπερδεύει όσο τίποτα.
«Είσαι καλά, Bella;»
«Σε δύο μέρες γυρίζουμε στο Λονδίνο. Η ζωή μου θα συνεχιστεί κανονικά, θα πηγαίνω στην δουλειά μου, θα βγαίνω με τους φίλους μου και φυσικά, θα πηγαίνω στην σχολή μου. Τα σκέφτηκα όλα. Άλλωστε, νομίζω πως θα βρίσκω λίγο χρόνο για να βλέπω τον Harry Styles, θε έχει και αυτός λίγο χρόνο για εμένα;» γελάει.
«Σίγουρα θα έχει, πρέπει να έχει» μιλάω για τον εαυτό μου στο τρίτο πρόσωπο. «Χαίρομαι που το ξανασκέφτηκες. Μια που το πήρε η κουβέντα, δουλεύεις; Θεέ μου, δεν έχουμε μιλήσει για εσένα ποτέ. Νιώθω άσχημα» αλλάζω θέμα.
YOU ARE READING
His Best Hater ↬ h.s.
Fanfiction[Αυτό το πράγμα χρειάζεται ολοκληρωτική διόρθωση, προειδοποιώ] Φαντάσου αυτό: ξυπνάς ένα πρωί Κυριακής με απέραντη διάθεση και προετοιμασμένη για μια εύκολη μέρα όμως δεν έχεις ιδέα για το τί σε περιμένει στη κουζίνα. Τέσσερα εισιτήρια για ένα μηνια...
