His Best Hater ↬ h.s.

T W E N T Y

Harry

Δεν γίνεται να μου συμβαίνει αυτό.

Από πριν πίστευα πως αυτό είναι εφιάλτης, τσιμπώ τον εαυτό μου σε όλο μου το σώμα, νομίζοντας πως αυτό είναι στον ύπνο μου. Και όμως, το μόνο που κάνω είναι να μένω ακίνητος μπροστά από το σοριασμένο σώμα. Το αυτοκίνητο πρέπει να έφυγε –σιγά μην τον ενδιέφερε, πρέπει να είναι μεθυσμένος.

Το δικό του το μεθύσει πήρε ένα μέρος από τη δική μου ζωή που δεν πρόλαβα να ζήσω. Δεν πρόλαβα να την ζήσω. Μπήκε εύκολα στην ζωή μου, δεν γίνεται να βγει τόσο εύκολα.

«Harry; Ακούσαμε φωνές-» η φωνή του Niall σβήνει καθώς με βλέπει γονατιστό μπροστά στο σώμα λουσμένο με αίμα.

Γυρνώ να κοιτάξω προς το μέρος του, αυτός, ο Louis και ο Liam δεν έχουν λόγια να περιγράψουν την κατάσταση, ούτε καν να κουνηθούν. Ούτε εγώ μπορώ.

Μετά από μερικά δευτερόλεπτα που μοιάζουν με αιώνες ο Liam τρέχει και δραστηριοποιεί τους τρεις τους. Το μέρος γεμίζει με κόσμο, το ζευγάρι και οι καλεσμένοι έχουν αναστατωθεί τρελά ενώ μερικοί περαστικοί περνούν για να δουν το συμβάν.

Οι συρίνες του περιπολικού αλλά και του ασθενοφόρου ακούγονται και όταν το χέρι του Louis ακουμπά τον ώμο μου, ίσως να μπαίνω στον πραγματικό κόσμο. «Πόσες ώρες πέρασαν;» καταφέρνω να ψελλίσω γιατί αυτό σκέφτομαι. Πόσες ώρες στέκομαι εδώ.

«Τρία λεπτά, Harry» προσπαθεί να μου συμπαρασταθεί μιλώντας με τον ίδιο τόνο όπως τον δικό μου όμως δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα τώρα.

«Τρία-»

Σταματάω να ψελλίζω τόσο απότομα που νομίζω πως θα λυποθημήσω, ακόμα και αν ήδη είμαι καθησμένος στο πεζοδρόμιο, έξω από την έπαυλη. Τρελένομαι;

Την βλέπω μπροστά μου, αλήθεια την βλέπω. Δεν έχει φθαρεί καθόλου, ούτε το φόρεμά της, ούτε τα μαλλιά της. Δεν έχει αίμα πάνω της.

Κοιτώ ξανά το σώμα όπου μεταφέρεται με το φορίο στο ασθενοφόρο και ύστερα ξανά την φιγούρα. Μα είναι και τα δύο σε διαφορετικές θέσεις. Βλέπω φαντάσματα; Έχω παραισθήσεις; Από το σοκ;

Ο Louis κουνά δυνατά τον ώμο μου προσπαθώντας να με βγάλει από τις σκέψεις μου. «Ξέρεις ποια είναι η κοπέλα; Οι αστυνομικοί ρωτούν...» μουρμουρίζει.

«Τι;» η φωνή μου βγαίνει τσιριχτή αλλά βαθιά και παράξενη από άλλες φορές.

«Η κοπέλα, στο ατύχημα...» επαναλαμβάνει. Μα, είναι η Bella, δεν το βλέπει;