Harry
Σταματάω να γελάω όμως αυτή συνεχίζει ακάθεκτη το τροπάριό της. Πρέπει να γελάει τουλάχιστον τρία λεπτά μόνη της ενώ οι δύο φίλοι μου την κοιτούν λες και είναι τρελή. Δεν είναι τρελή, αμνησία έπαθε.
«Το πιστέψατε;» σπάει τη σιωπή η Bella και γελάει ακόμα πιο πολύ. Τελικά ίσως είναι λίγο τρελή.
«Ποιο;» ρωτάει ο Niall και νιώθω ένα έντονο dejà vú να έρχεται και ανατριχιάζω. Πάλι δράματα θα έχουμε μου φαίνεται.
«Ότι είμαι η Μαρία Αντουανέτα! Φυσικά και δεν είμαι!» φεύγει ένα βάρος από τους ώμους μου όμως παραμένω σαστισμένος. «Είμαι ο Harry Styles, η ξαδέρφη μου μιλάει συνέχεια για εμένα σε εμένα!».
«Εμ...» πάω να μιλήσω αλλά γελάει ξανά, πιο δυνατά από πριν. Προσπαθώ να μην γελάσω και εγώ, η κατάσταση είναι και γέλια αλλά και για κλάματα.
«Εντάξει, Harry, νομίζω τελείωσε» ξεστομίζει γελώντας. «Πέρασα πάρα πολύ ωραία κοροϊδεύοντάς σε».
«Τι εννοείς;»
«Συγγνώμη, πίστεψες ότι ήμουν τόσο χαζή για να φάω μία τούρτα που υποτίθεται πως ήταν από εσένα; Λυπάμαι πολύ, μωρό μου, αλλά δεν το έχεις καθόλου με το ρομαντικό κομμάτι» σταματάει σταδιακά το γέλιο της και τώρα πραγματικά θέλω να γελάσω και εγώ.
«Δηλαδή... Δεν έπαθες αμνησία;» γουρλώνει τα μάτια του ο Liam.
«Όχι, απλά είπα να σας δουλέψω λίγο» λέει ειρωνικά. «Φυσικά και έπαθα, αφού έφαγα μία μικρή μπουκιά από την τούρτα. Και αφού κατάλαβα ότι ήταν ένα μαύρο χάλι, την πέταξα. Φαίνεται πως η ποσότητα που έφαγα με κράτησε για μία μέρα. Απλά τώρα σας δουλεύω” γελάει ξανά.
«Ώστε έτσι» γελάω και εγώ, δεν το πιστεύω ότι κατάφερε να με κοροϊδέψει, και αυτή. Πρέπει να γίνω πιο εύστροφος.
Πριν προλάβω να πω κάτι άλλο ενώνει τα χείλη της με τα δικά μου μπροστά στους φίλους μου. Κάθε άλλος θα ενοχλούταν γιατί κανένα αγόρι στην εποχή μας δεν δέχεται να τον φιλά έτσι μπροστά στους φίλους του όμως εγώ δεν ενδιαφέρομαι. Βλέπετε, είναι μόνο που την έχω. Επιτέλους.
«Εμείς να πηγαίνουμε, τώρα που δεν μας χρειάζεστε... Απλά Harry να ξέρεις, θα προσπαθήσουμε να σε καλύψουμε τώρα όμως θα έχουμε θέματα με τον Bob» λέει ο Liam αφού η Bella με έχει αφήσει και το στομάχι μου πιάνεται κόμπος.
«Καλά. Θα έρθω το βράδυ, απλά θα μείνω για μερικές ώρες εδώ...» μουρμουρίζω.
Όταν επιτέλους η πόρτα κλείνει πίσω τους, νιώθω μία τρελή ανακούφιση να κατακλίζει όλο μου το σώμα. «Harry» έρχεται επιτέλους κοντά μου και εγώ σκίβω για να τη φιλήσω. Το φιλί γίνεται ακόμα πιο παθιασμένο στη διάρκεια και το ανακάτεμα στο στομάχι επιστρέφει, αυτή τη φορά πιο δριμύ αλλά δείχνει προσμονή και μικρές ελπίδες.
VOUS LISEZ
His Best Hater ↬ h.s.
Fanfiction[Αυτό το πράγμα χρειάζεται ολοκληρωτική διόρθωση, προειδοποιώ] Φαντάσου αυτό: ξυπνάς ένα πρωί Κυριακής με απέραντη διάθεση και προετοιμασμένη για μια εύκολη μέρα όμως δεν έχεις ιδέα για το τί σε περιμένει στη κουζίνα. Τέσσερα εισιτήρια για ένα μηνια...
