Βella
Ανοίγω τα μάτια μου και το μόνο που βλέπω γύρω μου είναι σκοτάδι. Καθώς είμαι σίγουρη πως θα κάνω εμετό, τρέχω στην τουαλέτα και στέκομαι πάνω από την λεκάνη ώσπου να εμφανιστεί η αγουροξυπνημένη αδελφή μου και να τραβήξει πίσω τα μαλλιά μου.
Καθώς τελειώνω, αναστενάζω και σκουπίζω το στόμα μου. «Τι συνέβη;» με ρωτά τελικά τριβώντας τα μάτια της.
«Έχω φοβερό πονοκέφαλο, καίγομαι ολόκληρη και νομίζω πως θα ξανά ξεράσω» ανταπαντάω και κατευθυνόμαστε στα κρεβάτια μας ενώ η Bridgit ανοίγει το φως.
«Φέρε το θερμόμετρο από την βαλίτσα μου, εγώ θα ψάξω τα συμπτώματα στον υπολογιστή» με διατάζει με το πρόσωπό της να έχει τσιτώσει και χωρίς να χάσω χρόνο φέρνω από την βαλίτσα της το θερμόμετρο και μετρώ την θερμοκρασία μου ευχόμενη να έχω πυρετό. Κανείς δεν εύχεται να έχει πυρετό όμως είναι ο μόνος τρόπος να καταφέρω να μείνω εδώ χωρίς να χρειάζεται να κάνω κάτι τουλάχιστον μέχρι τον γάμο.
Περιμένω τα αποτελέσματα και όταν η Bridgit λέει: «Με αυτά τα συμπτώματα έχεις σίγουρα γαστρεντερίτιδα», απλά γνέφω και βγάζω το θερμόμετρο.
38,5. Ναι.
Η τάση για εμετό επιστρέφει και εγώ τρέχω ξανά στην τουαλέτα η οποία γίνεται μόνιμη κατοικία μου για την υπόλοιπη νύχτα, μέχρι τελικά να με πάρει ο ύπνος στο χαλάκι.
------------
------------ (A/N: Το παραπάνω απόσπασμα ήταν προορισμένο να ενταχθεί στο προηγούμενο κεφάλαιο οπότε μην ξαφνιαστήτε που παρακάτω η ιστορία προχωρά σχεδόν στο τέλος της εβδομάδας).
------------
Δεν καταλαβαίνω πότε ολόκληρη η εβδομάδα έχει φύγει καθώς είμαι συνέχεια ξαπλωμένη στο κρεβάτι βλέποντας παλιές σειρές στο λάπτοπ μου με μία κουβέρτα στα πόδια μου και ένα θερμόμετρο. Οι δυο κολλητοί μου είναι η μόνη μου στήριξη καθώς σχεδόν κάθε μέρα μου τηλεφωνούν. Η μέρα είναι Παρασκευή και επιτέλους κατάφερα να σηκωθώ όμως, τι κατάλαβα;
Αύριο είναι ο γάμος, το απόγευμα. Δεν μπορώ να πω πως είμαι ιδιαίτερα ενθουσιασμένη, γενικά δεν είμαι ενθουσιασμένη από το συμβάν. Πλέον τον αντιμετωπίζω σαν συμβάν, το οποίο θα ήθελα πολύ να ξεχάσω. Κάθε φορά που τον σκέφτομαι –ή έστω περνά από το μυαλό μου– επαναλαμβάνω πως δεν θα τον ξαναδώ και ηρεμώ. Ένα κομμάτι όμως, πάντα ονειρεύεται να βρεθεί μπροστά μου και να μου ζητήσει συγγνώμη. Και εγώ να μην την δεχτώ, φυσικά.
YOU ARE READING
His Best Hater ↬ h.s.
Fanfiction[Αυτό το πράγμα χρειάζεται ολοκληρωτική διόρθωση, προειδοποιώ] Φαντάσου αυτό: ξυπνάς ένα πρωί Κυριακής με απέραντη διάθεση και προετοιμασμένη για μια εύκολη μέρα όμως δεν έχεις ιδέα για το τί σε περιμένει στη κουζίνα. Τέσσερα εισιτήρια για ένα μηνια...
