Κάνω μερικά βήματα προς τα πίσω ενώ τα χέρια μου αρχίζουν να τρέμουν. Ο Harry έρχεται προς εμένα όμως τον αποφεύγω, ρίχνω το βλέμμα μου αλλού ώστε να μην το κοιτάω.
«Δεν είσαι ο Harry» χάνω τον έλεγχο μου. «Ο Harry ποτέ δεν θα μου φερόταν έτσι» παίρνω γρήγορα ανάσες από την μύτη μου ενώ προσπαθώ να μην πάθω υπεροξυγόνοση.
Η όρασή μου θολώνει από το υγρό στα μάτια μου. «Bella, ξέρω πως σε πόνεσε αυτό-» προσπαθεί να μιλήσει αλλά τον διακόπτω.
«Όχι, δεν μπορώ να το δεχτώ» πηγαίνω πολλά μικρά βήματα πίσω όμως συνεχίζει να με ακολουθεί. «Δεν γίνεται να είσαι ο ίδιος!» μία πλάκα κάθεται πάνω στα πνευμόνια μου και ο λαιμός μου πονάει. «Ο ίδιος που...»
Βάζω το χέρι μου στο στόμα μου και βήχω ενώ τα δάκρυα δεν σταματούν να λερώνουν το πρόσωπό μου. Το σώμα μου συγκρούεται με την πολυθρόνα πίσω μου και αυτός προσπαθεί να πιάσει τα χέρια μου.
Δεν θα μπορεί να ηρεμήσει την κρίση τώρα, όπως έκανε παλιά.
«Ποιο είναι αυτό το τέρας που φοράει το δέρμα σου;» όλος ο αέρας που είχα στα πνευμόνια μου βγαίνει σε μία πρόταση, μία κραυγή βοήθειας.
Δεν μου μένει δύναμη για να τον σπρώξω μακριά μου, είμαι εντελώς αδύναμη μπροστά στο παιχνίδι της ίδιας μου της ζωής.
«Με αηδιάζεις» ψελλίζω και ανοίγω την πόρτα βροντώντας την πίσω μου.
Έρχομαι αντιμέτωπη με όλα αυτά τα φώτα και τις κάμερες μπροστά μου για μία ακόμα ακατάλληλη στιγμή και νιώθω κατεστραμένη μπροστά τους.
Οι ερωτήσεις τους βομβαρδίζουν όλο μου το είναι και το σώμα μου τρέμει στην ιδέα του πόσο μεγάλου θύματος έχω πέσει. «Σας παρακαλώ» σπαρταράω σαν το ψάρι έξω από το νερό καθώς με πιέζουν να τους απαντήσω στις χιλιάδες ερωτήσεις τους. «Αφήστε με να περάσω, αφήστε με!» φωνάζω και με όλη μου τη δύναμη σπρώχνω κάθε άνθρωπο όπου μπαίνει στον δρόμο μου.
Πώς θα φύγω από εδώ;
Το αμάξι της Bridgit! Το είχα δανειστεί για να έρθω στο σπίτι αυτού. Θεέ μου, θα καταρρεύσω.
Βγάζω από την τσέπη μου τα κλειδιά μου και προσπαθώ να θυμηθώ τις οδηγίες χρήσης ενός αυτοκινήτου, αν δεν λυποθιμύσω από την πίεση. Οδηγώ γρήγορα μέσα στη νύχτα καταρρέοντας σε κάθε δευτερόλεπτο που περνά.
Αφού φεύγω μακριά από το σπίτι του, μετά από μερικά χιλιόμετρα σταματάω στην άκρη του δρόμου μη μπορώντας πλέον να ελέγξω τον εαυτό μου.
YOU ARE READING
His Best Hater ↬ h.s.
Fanfiction[Αυτό το πράγμα χρειάζεται ολοκληρωτική διόρθωση, προειδοποιώ] Φαντάσου αυτό: ξυπνάς ένα πρωί Κυριακής με απέραντη διάθεση και προετοιμασμένη για μια εύκολη μέρα όμως δεν έχεις ιδέα για το τί σε περιμένει στη κουζίνα. Τέσσερα εισιτήρια για ένα μηνια...
