Είναι τρεις και δέκα και εγώ με την Bridgit έχουμε ανέβει στο δωμάτιό μας γρήγορα. Σύμφωνα με τα λεγόμενά της πρέπει στις τέσσερις το αργότερο να είμαστε έξω από το μικρό στάδιο στο οποίο θα παίξουν οι 1D.
Ακόμα δεν καταλαβαίνω γιατί επέλεξαν αυτό το τόσο μικρό στάδιο ώστε να κάνουν μία συναυλία. Η Bridgit λέει πως είναι τόσο μεγαλόψυχοι που δεν θέλουν να αφήσουν καμία πόλη παραπονεμένη. Διαφωνώ κάθετα με την λέξη "μεγαλόψυχοι" όμως δεν με ενδιαφέρει. Απλά θα πάω εκεί, θα ακούσω λίγη - όχι και τόσο ποιοτική - μουσική με το ζόρι, θα πάω την αδελφή μου στα παρασκήνια και θα φύγουμε.
Ή μπορώ να βάλω ωτοασπίδες. Είναι και αυτή μία λύση.
Παρακολουθώ την Bridgit να πηγαινοέρχετε στο δωμάτιο ενθουσιασμένη καθώς βγάζει τα προηγούμενα ρούχα της. Εγώ απλά βγάζω από το ντουλαπάκι μου ένα μαύρο τζιν με σκίσιμο στο γόνατο και μία μπλούζα με το λογότυπο των 5 Seconds Of Summer - αγαπημένου μου συγκροτήματος.
Κάθομαι στο κρεβάτι μου και ρίχνω το βλέμμα μου στο κενό σκεπτόμενη την φασαρία που θα έχει εκεί και σε ποιο μαγαζί μπορώ να αγοράσω ωτοασπίδες. Δεν ξέρω αν θέλω να ακούσω την μουσική τους, αν και έχω ακούσει μόνο λίγα από τα τραγούδια τους. Πάντως δεν αντιλέγω - οι φωνές τους είναι καλές. Όμως δεν τους συμπαθώ. Κάτι με απωθεί πάνω τους, δεν ξέρω και δεν νομίζω και να καταλάβω ποτέ.
Στις τρεις και μισή η Bridgit είναι έτοιμη - ντυμένη δηλαδή. Όλοι ξέρουμε πως θα της πάρει τουλάχιστον ακόμα δέκα με δεκαπέντε λεπτά τουλάχιστον για να βάψει το πρόσωπό της. Προσωπικά δεν συμπαθώ καθόλου τα καλλυντικά. Δεν είναι κάτι που προτιμώ να λούζω το πρόσωπό μου όπως αλλά κορίτσια όμως, δεν τα αποφεύγω. Στην κατοχή μου έχω ήδη ένα αϊλάινερ και ένα κόκκινο κραγιόν που σπάνια φοράω. Πιστεύω στην ομορφιά του χαμόγελου και δεν νομίζω το μεικ απ στα μάγουλα ή το έντονο κραγιόν να μπορούν να το κάνουν πιο όμορφο από ότι είναι.
«Είμαι καλή;» με ρωτά αρκετά αγχωμένη και της χαμογελώ καθησυχασθηκά. Το άσπρο τζιν και η μπλούζα με το λογότυπο του συγκροτήματος στρώνουν όμορφα στο σώμα της.
«Είσαι τέλεια, μην ανησυχείς!» την αγκαλιάζω νοερά και ξανακάθομαι στο κρεβάτι μου.
«Και αν με ανεβάσουν στην σκηνή και έχει κατέβει πολύ η μπλούζα μου ώστε να φαίνεται το μπούστο μου; Το ξέρεις πως δεν μου αρέσει! Και αν τα παπούτσια που φοράω όταν ανεβαίνω στη σκηνή με κάνουν να πέσω;» μονολογεί πανικόβλητη.
YOU ARE READING
His Best Hater ↬ h.s.
Fanfiction[Αυτό το πράγμα χρειάζεται ολοκληρωτική διόρθωση, προειδοποιώ] Φαντάσου αυτό: ξυπνάς ένα πρωί Κυριακής με απέραντη διάθεση και προετοιμασμένη για μια εύκολη μέρα όμως δεν έχεις ιδέα για το τί σε περιμένει στη κουζίνα. Τέσσερα εισιτήρια για ένα μηνια...
