Εδώ και ώρα απλά στριφογυρίζω το βιβλίο στο χέρι μου χωρίς να το συνηδιτοποιήσω. Δεν ξέρω πώς κατάλαβε πως έχω διαβάσει αυτό το καταπληκτικό βιβλίο όμως έχει δίκιο. Στο ότι έχω βιβλίο, όχι στο ότι είμαι η Τέσα του –φυσικά.
Χαίρομαι πολύ που η Bridgit κοιμάται σαν βουβάλι και δεν έχει ξυπνήσει –δεν ήθελα να είναι εδώ και απλά να με έχει αγκαλιά και να σκουπίζει τα ασήμαντα και άσκοπα δάκρυά μου.
Κάτσε, κλαίω;
Σκουπίζω βιαστικά τα λίγα δάκρυα που μαζεύτηκαν στις άκρες των ματιών μου από την έκπληξη καθώς ακούω ένα σχετικά δυνατό χτύπημα της πόρτας και αναστενάζω. Συνεχίζω να κρατάω το βιβλίο όταν ανοίγω την πόρτα ελπίζοντας με όλη μου την καρδιά να μην ξυπνήσει η Bridgit αλλά και να μην είναι οι γονείς μου.
Όταν όμως ανοίγω, ξαφνιάζομαι με την παρουσία ενός πιτσαδόρου στον διάδρομο έξω από την πόρτα. Αλήθεια τώρα, ποιος παραγγέλνει πίτσα στις 9 το πρωί; Αν δεν υπήρχαν τα δάκρυα που θολώνουν τα μάτια μου θα ορκιζόμουν πως ο τύπος είναι ίδιος με τον Harry ντυμένο σε κόκκινη στολή πιτσαδόρου και μουστάκι.
«Δεν έχω παραγγείλει πίτσα, να πάτε σε άλλο δωμάτιο» μουρμουρίζω επιθετικά και κάνω να κλείσω την πόρτα όμως αυτός την κρατά ανοιχτή με το πόδι του. Αναστενάζω. «Σου είπα πως δεν έχω παραγγείλει πίτσα».
«Δεν κατάλαβες ποιος είμαι; Bella πρέπει οπωσδήποτε να μιλήσουμε...» η φωνή του με ραγίζει και με θυμώνει ακόμα πιο πολύ.
«Φύγε» πιέζω την πόρτα όμως δεν έχω τόση δύναμη όσο αυτός.
«Βλέπω έχεις το βιβλίο» μουρμουρίζει και απλά γνέφω αδιάφορα.
«Το θέλεις πίσω, Harry; Κανένα πρόβλημα, πήρες την κάμερα, την χαρά μου, την διασκέδαση σε αυτό το μέρος και αμ...τι άλλο; Α ναι, την εμπιστοσύνη μου στα αγόρια!» πετάω ειρωνικά και κοιτάω το ταβάνι απαυδισμένη.
«Θα με αφήσεις να σου μιλήσω έστω για λίγο; Να σου πω την δική μου εκδοχή και...»
«Όχι» λέω μονότονα. «Και τώρα φύγε, πριν σε δει κανένας δημοσιογράφος και καταστρέψεις την τέλεια καριέρα σου» κρύβω τον ελάχιστο πόνο μου και κάνει ένα βήμα πίσω αφήνοντάς με να κλείσω την πόρτα.
Harry
Προσπάθησες, Harry. Τελείωσε. Δεν θέλει να σε ξαναδεί γαμώτο, φύγε από κοντά της. Φύγε.
Φύγε πριν σε δει κανένας δημοσιογράφος και καταστρέψεις την τέλεια καριέρα σου. Φύγε πριν σε δει κανένας δημοσιογράφος και καταστρέψεις την τέλεια καριέρα σου. Φύγε πριν σε δει κανένας δημοσιογράφος και καταστρέψεις την τέλεια καριέρα σου.
Η φράση της παίζει συνέχεια στο μυαλό μου καθώς βγαίνω στο λόμπι. Αγνοώ κυριολεκτικά όλες τις fan που περνούν από δίπλα μου για να πάρουν ένα αυτόγραφο όπως και τους δημοσιογράφους που περιμένουν απ' έξω.
Harry, σε θέλει πίσω;
Μήπως έκανες ένα μεγάλο λάθος;
Είναι δική σου τελικά;
Είσαι χαρούμενος μαζί της;
Θα την κερδίσεις;
Οι ερωτήσεις των δημοσιογράφων με βομβαρδίζουν και εγώ απλά κάθομαι σαν χάνος και κοιτώ τις κάμερες. Είμαι ανίκανος να ανοίξω το στόμα μου ξέροντας πως θα πετάξω μία τεράστια μαλακία την οποία θα δει η Bella.
«Λοιπόν, αν θέλετε να ξέρετε, είμαι εδώ γιατί ήρθα να κάνω την γυμναστική μου στο κτήριο» χαμογελάω και ορκίζομαι πως νιώθω ψεύτικος. Ξέρω πως αυτά που βγαίνουν από το στόμα μου δεν βγάζουν νόημα όμως δεν ενδιαφέρομαι.
Απλά προχωράω προς το σπίτι μου χωρίς να πολυδείνω σημασία στις κάμερες –ευτύχως οι δημοσιογράφοι έχαψαν το ψέμα μου.
Τώρα, πώς θα μπορέσω να αντικρίζω την Bella το Σάββατο; Μήπως να μην πάω καλύτερα;
~21:36~
«You've gotta help me, I'm loosing my mind» τραγουδάω μόνος μόλις μπαίνω στο σπίτι μετά από μία τεράστια βόλτα στα στενά της πόλης όπου λόγοι ξέρουν. Συνήθεια. «Keep getting the feeling you want to leave this all behind» πετάω την τσάντα της ψεύτικης πιτσαρίας που υποτίθεται πως δουλεύω και πλησίαζω τον πάγκο με τα ποτά. «Though we were going strong, we were holding on» αναστενάζω βάζοντας λίγο από το καφέ ποτό μου σε ένα ποτήρι. «Are we?»
Bella
Για πρώτη φορά δεν βάζω τα μαξιλάρια στα αυτιά μου καθώς η Bridgit έχει βάλει στο κινητό της το νέο τραγούδι των One Direction, History.
Όλα έχουν γίνει τόσο γρήγορα. Η Bridgit ισχυρίζεται πως ήταν προσχεδιασμένη η αποχώρηση του Zayn όμως δεν λέει περαιτέρω σχόλια. Προφανώς έχει συνηδιτοποιήσει επιτέλους πώς λειτουργεί η business.
Έχουν περάσει πολλές ώρες από τη στιγμή που ο Harry έχει αφήσει το ξενοδοχείο αλλά και εμένα. Το μάτι μου έπιασε στην τηλεόραση μία εκπομπή το πρωί όπου μιλούσε για την παράξενη συμπεριφορά του Styles μόλις ξύπνησε η Bridgit όμως δεν έδωσα και πολλή σημασία.
Η Bridgit έχει γραπώσει το ένα από τα δύο μικρόφωνα –βούρτσες– και τραγουδά παράφωνα τους στίχους του τραγουδιού. Αποφασίζω να την κοιτάξω για λίγο μα δεν μπορώ να συγκρατήσω το γέλιο μου.
Η φωνή του Niall αντηχεί στο δωμάτιο. «No they don't teach ya, this in school, now my heart's breaking and I don't know what to do» προχωρά καθώς με βλέπει να γελάω δυνατά προς εμένα. «Thought we were going strong, thought we were holding on, are we?» με τραβά από την μπλούζα δίνοντάς μου το άλλο "μικρόφωνο" και εγώ χωρίς να το σκεφτώ πολύ σηκωνόμαι όρθια.
«You and me got a whole lot of history. We can be the greatest thing that the world has aver seen!» σχεδόν φωνάζουμε –δηλαδή αυτή– και διασκεδάζω πραγματικά. «You and me got a whole lot of history. So don't let it go we can make some more we can live for ever!»
------
Πολύ μικρό ξέρω όμως δεν προλάβαινα να βάλω και τώρα είμαι Παρίσι οπότε είναι δύσκολο να γράφω αλλά νομίζω πως είναι ικανοποιητικό χιχιχι.
All the love xx.
YOU ARE READING
His Best Hater ↬ h.s.
Fanfiction[Αυτό το πράγμα χρειάζεται ολοκληρωτική διόρθωση, προειδοποιώ] Φαντάσου αυτό: ξυπνάς ένα πρωί Κυριακής με απέραντη διάθεση και προετοιμασμένη για μια εύκολη μέρα όμως δεν έχεις ιδέα για το τί σε περιμένει στη κουζίνα. Τέσσερα εισιτήρια για ένα μηνια...
