Harry
Έχουν περάσει τρεις μέρες όπου έχει φύγει και έχω πέσει στην ίδια λακούβα. Χάρη στον Louis όπου κατάφερε να επικοινωνήσει για μία τελευταία φορά με την Bridgit, έμαθα πως έφυγε μία μέρα πριν από ότι έπρεπε να φύγει.
Η Bridgit υποστηρίζει πως είναι ακόμα τεράστια fan μας, για πάντα μία Directioner, όπως είπε στον Louis, αλλά δεν μπορεί να επικοινωνεί άλλο μαζί μας λόγο της αδελφής της.
Λες και μπορούσα να κάνω κάτι. Αυτό είναι το θέμα, η ανικανότητά μου. Γιατί κάνω συνέχεια λάθη μαζί της; Όποτε πάω να κάνω κάτι καλό που να μην την κάνει να κλαίει όλο καταστρέφονται στο τέλος. Ειρωνεία, έτσι; Τεράστια.
Νομίζω κατάφερα να βρω στους ρυθμούς μου. Σήμερα είναι η πρώτη συναυλία μας στην Ιταλία, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά της. Δεν μπορούσαμε να πάμε στο Λονδίνο τέλος πάντων αυτή τη φορά; Αλλά, όχι! Το κάρμα με έχει χτυπήσει κατακούτελα και αυτή τη φορά το έχω αφήσει να με αποτελειώσει. Βρίσκομαι ήδη σε αυτό το πολυτελές ξενοδοχείο και υποτίθεται πως ετοιμάζομαι για την συναυλία αλλά το μόνο που κάνω είναι να κοιτώ το ταβάνι και να σκέφτομαι.
«Έτοιμος;» μπαίνει στο δωμάτιο ο Niall.
«Την τελευταία φορά που σου χαμογέλασα και σου είπα “ναι” δεν πήγε τίποτα καλά. Οπότε “είμαι έτοιμος”» αλλάζω την φράση μου και δεν κάνω τον κόπο να χαμογελάσω. Το μόνο που θα μου κάνει καλό αυτή τη στιγμή είναι να δω τις fan μου.
«Σε παρακαλώ, Harry. Απλά πάμε» προφανώς ούτε αυτός έχει ιδιαίτερα κέφια όμως πρέπει να βάλει στην θέση του το κακομαθημένο πεντάχρονο που δεν σηκώνεται από το κρεβάτι του.
«Συγγνώμη» σηκώνομαι και προχωρώ γρήγορα μέχρι την πόρτα καθώς τον προσπερνώ.
Bella
«Θα βάλω σε live streaming την συναυλία τους στην Ιταλία. Σε πειράζει; Θα την συνδέσω στην τηλεόραση» μου λέει η Bridgit για δεύτερη φορά καθώς η αφηριμάδα μου την πρώτη φορά δικαιολογήθηκε ως απλή αφηριμάδα.
«Όχι» απαντώ μονολεκτικά και πραγματικά, ανάθεμα αν έχω καταλάβει τίποτα από όσα είπε.
Την βλέπω να κινείται μέσα στο μικρό σαλόνι μας στο Λονδίνο κάνοντας κύκλους και συνδέοντας καλώδια στην τηλεόραση και στον υπολογιστή. Γυρίζω το κεφάλι μου ψηλά ώστε να κοιτώ το ταβάνι και αρχίζω να σκέφτομαι ξανά.
Το μόνο που κάνω τις τέσσερις τελευταίες μέρες είναι να σκέφτομαι. Κάθομαι εδώ, στον καναπέ του σαλονιού και σκέφτομαι. Η ζωή μου έχει καταντήσει ρουτίνα από την στιγμή που γυρίσαμε στο Λονδίνο. Κοιμάμαι στον καναπέ, ξυπνάω, σκέφτομαι, τρώω μεσημεριανό, κλαίω, σκέφτομαι, κοιμάμαι. Τραγική καθημερινότητα για ένα κορίτσι 17 ετών που ευελπιστεί να ζήσει όμορφα την ζωή του.
ESTÁS LEYENDO
His Best Hater ↬ h.s.
Fanfic[Αυτό το πράγμα χρειάζεται ολοκληρωτική διόρθωση, προειδοποιώ] Φαντάσου αυτό: ξυπνάς ένα πρωί Κυριακής με απέραντη διάθεση και προετοιμασμένη για μια εύκολη μέρα όμως δεν έχεις ιδέα για το τί σε περιμένει στη κουζίνα. Τέσσερα εισιτήρια για ένα μηνια...
