blind vertrouwen

Hf.12

Er word hard op de deur van het kleine kamertje je bonst en even later zie ik een oude man de kamer binnen stappen. Hij gaat op het bed zitten en begint met praten. Zo dames, ik hoorde van ayoub dat jullie nogal 'stoer' zijn, ik ben de baas van ayoub en zal jullie eens laten zien wat er gebeurd met meisjes zoals jullie. Ik schrik en ben meteen weer bang voor een paar harde meppen van deze man die er een stuk sterker en gespierder uitziet van ayoub. Hij trekt mij en marjam aan onze arm mee de kamer uit. Ik voel een harde klap en dan word alles zwart voor m'n ogen.

Ik weet niet hoe lang ik weg ben geweest, maar wat ik wel weet is dat deze plek nog veel erger is dan waar ik eerst zat. Voorzichtig ga ik recht op zitten op het vieze matrasje dat in een hoekje van kleine kamertje ligt. Al m'n botten doen pijn en ik voel me misselijk. Meteen denk ik aan marjam, waar zou ze zijn? In de hoop dat marjam veilig is en misschien is ontsnapt val ik in een diepe slaap.

Ik word wakker van zware voetstappen mijn kant op. Ik open m'n ogen en zie een jonge man met een pistool m'n kant op lopen... Ik schrik en ga gelijk recht op zitten. Zozo dus jij bent dina? Ik knik angstig en kijk vragend naar het pistool dar hij in z'n handen heeft. Ik hoorde dat jij wat stouten dingen hebt gedaan met die vriendin van je...ik schrik, hij zou marjam nog niks aangedaan hebben? Bang en verlegen staar ik naar de grond. Als ik omhoog kijk, kijk ik recht in de binnen kant van het op mij gerichte pistool... WoW, dit was het dan... Dit was m'n leven. Ik weet dat verzetten geen zin heeft en blijf rustig wachten tot de jongen een einde aan m'n leven maakt....
Maar hij schiet niet, ik blijf naar het op mij gerichte pistool kijken... Elke seconden lijkt een uur, en elke minuut een leven lang. Dan doet de jongen het pistool omlaag en zegt: ik kan het niet. Zonder nog iets te zeggen loopt hij weg en laat hij mij vol verbazing achter in de kamer.