blind vertrouwen

Hf.38

Ik geniet van m'n ontbijtje, eerste nacht met Ilias als man en vrouw samen. Gelijk an ons huwelijk werd hij neergeschoten. Ik heb weken in het ziekenhuis gelegen maat ben nu eindelijk thuis. Thuis bij Ilias. Wij kunnen alles maar dan ook echt alles aan... Ik lig op z'n bed en moet veel rust houden omdat m'n schotwond in m'n schouder nog niet helemaal genezen is. Ilias verwent me echt heel erg. Hij is net een ontbijtje komen brengen en is nu naar de bakker om vers brood te halen.

Ik heb veel nagedacht, heel veel zelfs. Over marouan. Hij is opgepakt en heeft nog wel wat meer moorden gepleegd... Ik schrok bij het horen ban het nieuws dat ik weken met een moordenaar in 1 huis gewoond heb. Vreselijk. Van marouan zullen we nooit meer last kriigen... Die gek heeft levenslang gekregen. Mijn telefoon op m'n nacht kastje gaat af en ik draai me voorzichtig om omdat m'n schouder veel pijn doet. Ik kijk op het scherm en zie dat het mijn moeder is.... Heb haar een half jaar niet gesproken en nu ineens belt ze? Misschien is ze overleden en is dit haar vriend. Ik neem met trillende handen. Op en voel me onwijs opgelucht bij het horen van haar stem:

Mama: dina benti (dochter) ik moet je spreken wanneer kan je?
Dina: mama..ik weet niet of je het weet maar ben neergeschoten ik mag het huis niet uit omdat mijn wond anders weer open springt door de wind.
Mama: zeg me dat het njet waar is... Ik had er voor je moeten zijn! Ik kom nu naar je toe!

En ze hangt op. Overdonderd staar ik naar m'n telefoon. Ik eet snel m'n ontbijtje op en hoop dat ilias nu komt. Straks wil me moeder me vermoorden ofso.. Je weet maar nooit met haar. Alsof Ilias m'n gedachten kan lezen komt hij precies op dat moment Get huis vrolijk in wandelen met een big smile van hier tot Tokio. DINAA, schreeuwd hij en hij rent de trap op. Ik lig op bed starend naar de tv met tranen over m'n wangen. Vlug veeg ik ze we als ik de voetstappen van Ilias dichterbij hoor komen. Maar te laat mijn man heeft altijd alles door. Dina... Wat is er prinsesje? En hij komt naast me zitten met een arm om me heen. Ik vertel hem over m'n moeder die net gebeld heeft en hij knikt begripvol. Ik houd van deze man is het enige wat ik denk.

Niet veel later gaat de deurbel. Ilias doet open en laat m'n moeder binnen komen. Ik ben inmiddels op de bank gaan zitten en wacht gespannen af. Ilias heeft beloofd niet weg te gaan. M'n moeder verschijnt in de deur opening en griet me lief. Ze gaat tegen over me zitten. 'Dina je weet dat ik een hersentumor heb en dat ik waarschijnlijk nu nog maar 2 tot 4 maanden heb' begint m'n moeder. Ik knik zenuwachtig en speel wat met m'n pyjama broek touwtjes. Ze vervolgt haar verhaal, 'ik wil niet dood gaan terwijl ik ruzie met m'n dochter heb'. Ilias is net zo verbaast als ik. Ik knik 'mama er is zoveel dat je moet weten'. Ze geeft me een blik van vertel me alles mij kan je vertrouwen. Ik ga erop in en vertel alles. Maar dan ook echt alles. Over ayoub en over chaima en marouan. De 6 jaar die ik als een hel beleefd heb. M'n moeder komt naast me zitten en ik leg m'n hoofd op haar schouder. Ik huil uit als een klein kind van 5 dat geen snoepje mag. M'n moeder fluisterd lieve woordjes in m'n oor. Ilias is inmiddels tegenover ons gaan zitten en kijkt stomverbaasd naar een moeder dochter reünie.