blind vertrouwen

Hf.30

Starend naar het plafond lig ik in bed, ik voel me schuldig tegenover Ilias dat ik zo snel al bij een man ben gaan wonen. Maar wat moet ik anders? Om eerlijk te zijn is het best gezellig met marouan. Hij is heel lief voor me en gister avond laat zijn we een strand wandeling gaan maken. Ik ben geen hoer, maar echt netjes ben ik niet. Ik heb de hele dag niet gebid en heb m'n wekker niet gezet voor fajr. Geen idee waarom niet eigenlijk. Ik kijk op het witte wekkertje op het nachtkastje, 23:47. Ik mis Ilias om me heen, ik wil bijna huilen maar hoor dan geklop op m'n deur. Verbaast veeg ik de traan die al gevallen was weg en roep dat hij binnen mag komen. Marouan staat in de deur opening en komt naast me op het bed zitten. Hee, sliep je? Vraagt hij dan. Ik schud m'n hoofd. Heb je gehuild? Weer schud ik m'n hoofd. Ja je hebt gehuild he.. Zegt hij dan. Ik knik voorzichtig en de tranen komen al weer. Marouan drukt me tegen zich aan en ik blijf huilen. Om Ilias, om m'n moeder die dood is/gaat, omdat ik weet dat ik verkeerd bezig ben maar er niet mee stop en omdat ik me alleen voel. Voorzichtig gaat marouan langs m'n krullen, het voelt zo fijn en rustgevend. Dit had ik echt even nodig. Marouan laat me niet los en ik hem ook niet.

Ik word lamgzaam wakker en voel armen om me heen. Heel even denk ik dat alles weer zoals vroeger is, ik en Ilias samen gelukkig. Maar dan krijg ik door dat ik naast marouan lig en hij z'n armen om me heen heeft. Hij heeft geen shirt aan, gelukkig wel een joggingbroek. Voorzichtig maak ik me los uit z'n armen en wandel de trap af.

Ik besluit een heerlijk ontbijten te maken voor marouan. Eens even kijken wat er allemaal in de koelkast staat.
Ik pak een paar eieren, een pak melk, afbak broodjes en wat na3na3. Als ik klaar ben met alles leg ik het op tafel en zachtjes loop ik de trap weer op naar marouan. Ik heb een pyjamabroek aan met een hemdje en m'n krullen in een staartje. Voorzichtig open ik de slaapkamer deur en zie marouan nog in bed liggen. Ik spring op hem en begin hem helemaal te kittelen. Hij lacht en staat dan op.

Hmmmm marouan gaat achterover zitten en heeft blijkbaar genoeg gegeten. Het was heerlijk thnx. Zegt hij dan. Ik knik en vind het ontbijten zelf ook we, geslaagd. Wat gaan we today toen Dan? Vraagt marouan, denkend haal ik m'n schouders op en begin met de tafel af te ruimen. Marouan helpt me en zet muziek op. Rambo~sorry. Samen zingen we hard mee terwijl ik afwas en hij afdroogt. Na al die tranen en al die pijn voel ik me gelukkig. Alles is mektab...

Ewaa filmpje pakken dan?vraagt Marouan vrolijk. Ik knik en kleed me vlug aan. Ik doe een zwarte hoofddoek op met een zwarte rok en een wit vestje. En wandel de trap weer af naar marouan die beneden staat. Hij fluit en lachend lopen we de deur uit. Hij slaat een arm om me heen en ik laat het toe... Als getrouwde vrouw immers. Maar ik moet nog door met m'n leven, Ilias is me vast al vergeten en gaat door met z'n leven. Marouan houd de autodeur voor me open en met een dankbare blik stap ik in z'n nieuwe auto. Marouan gaat aan de andere kant zitten en zet een muziekje op. Versta je eigelijk wel Frans? Ik knik en besef dan weer dat we in Frankrijk zitten. Geen idee welke stad het eigelijk is.

Gelukkig is de bios niet ver. Marouan stapt uit en ik volg z'n voorbeeld. Weer slaat hij een arm om me heen en samen lopen we de grote Franse bioscoop in. Hmm bedenkelijk glijd hij met z'n prachtige ogen over de films die vandaag draaien. Naar welke wil jij? Vraagt hij dan terwijl hij me recht in de ogen kijkt. Twijfelend probeer ik de titels van de films te lezen en bedenk dan pas hoe rampzalig mijn Frans eigelijk is. Het lukt nog net en ik wijs naar een horror film. Blijkbaar had hij verwacht dat ik voor één of andere kleffe romantische comedie zou gaan want hij grinnikt in zichzelf maar ik heb het door. We kopen een kaartje en lopen dan de gaan de gigantische trap op richting de film.