blind vertrouwen

Hf.44

De weken zijn voorbij gevlogen. 'Dina geef s ff die schoen'. Roept Ilias vanaf dee andere kant van de ziekenhuiskamer. Vrolijk sta ik op en huppel naar hem toe. Alstublieft meneer nog verdere wensen? Vraag ik lachend met een plat Hollands accent. Ilias schud z'n hoofd en doet z'n schoen aan. Vandaag is 'de' dag. Ilias mag eindelijk naar huis. Ookal zijn de weken voorbij gevlogen, ben ik onwijs blij dat we weer naar huis kunnen.

Ik start de auto en rijd met een rot vaard de straat de straat uit. Ilias zit naast me want hij mag de komende 4 maanden niet auto rijden. 'Ik wist niet eens dat jij een rijbewijs hebt', zegt Ilias dan. Heb ik ook niet. Lach ik verlegen. Ik zie dat hij schrikt. Maar ik kan wel rijden, heb alleen geen rijbewijs. Zeg ik er snel achteraan. Ik zucht vermoeiend. 'Welke kant ookal weer?' Mompel ik zachtjes. Rechts. Zegt Ilias lachend.

Ik gooi de sporttas met de spullen van Ilias op de grond en begeleid hem naar de bank. Hij moet heel veel rust houden omdat z'n lichaam nog zwak is. Wil je niet liever op bed liggen? Vraag ik dan bezorgd. Ilias schud z'n hoofd en ik help hem met het uit doen van z'n schoenen. Ik ga koken. Roep ik vanuit de hal.

Ik voel m'n telefoon in m'n zak trillen, vlug leg ik de zak zout die ik in m'n handen heb op het aanrecht en pak m'n telefoon uit m'n zak. Onbekend. Staat er op m'n scherm, nieuwsgierig neem ik op.

Dina: hallo met dina
Onbekend: hee schoonheid met Sander
Dina: laat me met rust voor ik aangifte doe
Onbekend: zou geen aangifte doen als ik jouw was schoonheid. Tenzij je naar je moeder toe wil...
Dina: wat wil je van me?
Onbekend: ik wil je zien, kom morgen middag om 13:00 naar het parkje in je straat
Dina: waarom zou ik?
Onbekend: omdat Ilias net ontslagen uit het ziekenhuis is, en jij niet wikt dat je meteen terug kan naar Marokko om hem te begraven toch?
Dina: laat Ilias erbuiten!
Onbekend: tot morgen schoonheid en als je Ilias of iemand over onze afspraak verteld kan je meteen begrafenis uitnodigingen gaan sturen voor Ilias.

Tranen stromen over m'n wangen en vlug hang ik op. Net nu alle ellende voorbij is komt die griezel tevoorschijn. Snikkend doe ik nog wat zout in de soep. En roer het door elkaar. DINAA. Hoor ik Ilias schreeuwen. Ik veeg al m'n tranen weg en probeer vrolijk kijkend naar de woonkamer te lopen. Ja wats er schat? Vraag ik. Ilias heeft het altijd meteen door als er iets met me is, tegen hem is liegen onmogelijk. Hij kent me te goed. Met een brok in m'n keek zeg ik schoor: niks. Tranen glijden weer over m'n wangen en ik ga naast Ilias op de bank zitten. Het is Sander. Het is eruit voor ik het door heb en heb dan ook meteen spijt. Ilias laat me los en kijkt me geschrokken aan. Ik vertel hem alles over het telefoontje en dat ik het niemand mocht vertellen. Denkend kijkt Ilias me aan. We gaan aangifte doen dina. Zegt hij dan om de stilte te verbreken. Angstig schud ik m'n hoofd. Ilias hij vermoord je. Snik ik zacht. Tuurlijk niet prinsesje, we vragen de beveiligingsbeelden van de hotelkamer en de lift op en het telefoongesprek is altijd terug te luisteren. Als we hiermee naar de politie gaan word hij meteen opgepakt en krijgt de kans niet eens om me te vermoorden. Zegt Ilias. Ik voel me gerustgesteld bij z'n woorden.

Even later zit Ilias aan de telefoon met het hotel en ik met m'n telefoonmaatschappij om m'n gesprek terug te kunnen luisteren zovaak ik wil. Vrolijk kom ik de woonkamer weer in lopen. Gelukt? Vraagt Ilias dan. Ik knik en ga naast hem zitten. Heb jij de beelden? Vraag ik nieuwsgierig. Ilias knikt en zegt dat ze hem zouden mailen met de beelden van de ligt en de hotelkamer.

Het is al laat en ik lig in bed. Naast Ilias. Voor de eerste keer in zoveeltijd houd hij me weer vast. Ik in z'n warme armen. Ik voel hem met m'n. Haar spelen. Het fijnste wat er is. Zijn hand door mijn haar. Hij aait over m'n hoofd en plant een klein kusje op m'n voorhoofd. Vlak daarna zacht gesnurk naast me. Ik glimlach en ga dichter tegen hem aan liggen. Ik houd van hem.

Ik word wakker van harde stemmen beneden. Nieuwsgierig loop ik de trap af. Ilias zit in de woonkamer met tegenover zich agenten. Ik ga naast Ilias zitten en stel me voor. Dat is de aangifte rond u hoort nog van ons. Zegt de man en hij staat op. En nu? Vraag ik geschrokken aan de man. De politieman gaat geïrriteerd zitten en zegt: we pakken Sander op bij jullie afspraak jij blijft hier en Ilias ook, jullie blijven binnen tot dat wij jullie bellen met het nieuws dat Sander is opgepakt. Opgelucht laat ik de agenten uit en loop terug naar Ilias die naar de tv kijkt.

De uren gaat langzaam voorbij en ik wacht nog steeds op het telefoontje dat Sander is opgepakt. Zenuwachtig staar ik naar m'n telefoon. Een eeuwigheid lijkt het wel. Eindelijk. Vlug neem ik op.

Politie: hallo mevrouw hij is niet opgepakt.
Dina: wtf en nu?
Politie: het is verstandiger als u binnenblijft en als iemand u belt met een onbekend nummer niet opnemen, doe de deur verder voor niemand open,
Dina: het plan was waterdicht wat ging er mis?
Politie: hij was bewapend en blijkbaar niet bang om te schieten....2 van onze mannen zijn omgekomen
Dina: gecondoleerd en bedankt voor het bellen

Ilias heeft alles gehoord want m'n telefoon stond op luidspreker. 'We gaan het zelf doen'. Zegt hij dan vol zelfvertrouwen. Verbaast kijk ik hem aan. En hij staat op. Ik hoor Ilias met wat mensen bellen. En binnen no time staan er iets van 20 grote mannen in onze woonkamer. Verbaast kijk ik ze aan. Dina ga maar ff naar boven. Zegt Ilias dan. Ik knik en loop de trap op. Ik hoor veel en lang gepraat en besluit te gaan douchen. Ik draai de kraan aan en spring eronder. Heerlijk dit. Ik geniet weer eens. Na gedoucht te hebben ga ik boven aan de trap staan en gelukkig is het stil beneden.

Ik loop de trap af en zie Ilias daar zitten, hij zit achter de computer. Wie waren dat Ilias? Vraag ik nieuwsgierig. Oh gewoon we pakken Sander zelf wel. Mompelt hij. Ewaa en nu dan? Vraag ik boos. Hij schrikt van m'n reactie en staat op om me een knuffel te geven. Maar ik duw z'n armen ruw van me af. Ilias vertel nu! Schreeuw ik huilend. Hij neemt me mee naar de bank en verteld:

We pakken Sander zelf wel. Morgen ochtend om 6:00 vertrekken we naar België. Sander lokken we erheen met een smoes. We zijn erachter gekomen dat hij drugs gebruikt. We bellen hem op en vertellen dat hij naar België moet komen om een 'lading' op te halen voor een klein bedragje. Als hij daar is schiet iemand hem neer. Ik wil dit ook niet dina maar anders vermoord hij jouw of mij! We kunnen niet anders. En aangezien Sander waarschijnlijk gewapend gaat komen moet iedereen een pistool hebben voor de zekerheid... Dus jij ook. Je hoeft niet echt te schieten alleen te richten prinses.

Ik schrik van z'n verhaal maar de killer bitch komt in me naar boven, en ik besef zelf wel dat het nu een kwestie is van doden of gedood worden. En ik hoef niet eens te schieten. Zenuwachtig sta ik op en ga slapen. Prinsesje njet vergeten he, ik maak je morgen om half 6 wakker zodat we om 6:00 met een grote groep kunnen vertrekken naar het huis in België waar het gaat gebeuren. Zegt Ilias. Ik knik en loop de trap op naar m'n kamer.

Prinsjes, prinsesje, wakker worden. Roept Ilias die naast m'n bed aangekleed en al staat. Met zenuwen in m'n buik sta ik op. En kleed me vlug om in een trainingspak met sportschoenen eronder. M'n haar style ik vlug omdat het anders steeds voor m'n ogen hangt.

Als ik aangekleed ben en gegeten heb loop ik de trap af naar Ilias die al beneden staat te wachten. Hij houd de deur voor me open en ik adem de frisse lucht in. Samen lopen we naar de auto die voor het huis geparkeerd staat en we stappen in. Ilias start de motor en we rijden weg. Op naar België...