blind vertrouwen

Hf.39

Huilend zwaai ik m'n moeder uit. Afscheid nemen is altijd zwaar. Vooral als je niet weet of het de laatste keer is. De laatste keer dat je iemand woorden hoort, de laatste keer dat je iemand ziet ademen, de laatste keer dat je in iemands armen kan liggen.

Ik voel twee sterke armen om me heen en laat me naar binnen sleuren door de meest geweldige man die er bestaat, Ilias. Mijn Ilias. Hij tilt me over z'n schouder de trap op. Ik lach hard en probeer hem te buiten. Hij knijpt in m'n kont en rent de trap op. Biven aangekomen gooid hij me op het bed en begint me te kietelen. Hij weet dat ik daar een grote zwak voor heb... Ik ga doood van het lachen maar Ilias weet niet van ophouden. Hij komt naast me liggen en slaat z'n armen om me heen. Ik voel een zoen op m'n mond...en de rest is geschiedenis

Vrolijk zing ik een liedje. Ken niet alles alleen het refrein. Houd je ben is prinses. Roept Ilias die naast me ligt. Vlug gris in m'n kleren van de grond en trek ze aan. Het is pas 16:00. Haha, giechelend loop ik naar de badkamer voor een heerlijk bad. Wacht op mij prinses. Hoor ik Ilias roepen en hij springt actief uit bed. Vlug rennik naar de badkamer en probeer de deur op slot te doen. Maar tevergeefs Ilias zet z'n voet ertussen en glipt naar binnen. Ik lach en geef hem een stoot. Vlug kleed ik me weer uit en ga in het heerlijke bad liggen. Ik geniet van Het warmen wateren al het schuim. Maar het meest geniet ik van Ilias. Mijn Ilias, die naast me ligt. Hij is alles wat ik heb.

Na super gezellig samen in bad gezeten te hebben kruip ik het bad uit. M'n vingers zijn helemaal gerimpeld en het voelt grappig. Ik droog m'n haar en kleed me aan. Vlug sprint in de badkamer uit. Ilias is nog in bad gebleven hij lach zo lekker ofso. Maar ik heb wel kang genoeg in bad gezeten. Ik plof neer op het bed en zie dat ik 17 keer gebeld ben...ik schrik en vlug bel ik de gene terug. Hallo met Sander, de vriend van je moeder. Hoor ik aan de andere kant van de lijn.

Dina: wat is er met m'n moeder.... Zeg dat ze nog leeft...
Sander: kon ik dat maar meisje, je moeder is overleden..

Ik hang op en smijt de telefoon zo hard ik kan tegen de muur. Alles wat ik zie gooi ik kapot. De vaas op tafel. De bekers van gister avond, zelfs het nachtkastje smijt ik zo hard ik kan tegen de muur. De spiegel breekt in duizend stukjes. En ik zie Ilias op me af rennen. DONDER OP KLOOTZAK!! Schreeuw ik zo hard ik kan naar Ilias. Ik denk niet na en trek het dekbed met kussen en al van het bed. Ilias grijpt me vast en drukt me tegen zich aan. Ik stribbel even tegen maar Ilias is te sterk dus ik geef het op. Ik bast in huilen uit tegen Ilias aan. Hij drukt kusjes op m'n voorhoofd en zegt verder niks. Een heerlijke stilte.

Ik zit aan de eettafel met een zakdoekje en een bloedende hand. 1 van de scherven is in m'n hand gekomen. Ik voel de pijn niet maar zie de wond. Paniekerig als een wijf loopt Ilias door het huis opzoek naar pleisters. Hij komt terug en zet een glas water voor m'n neus en bind een pleister om m'n hand heen. Gelukkig geen grote wond. Wel veel bloed maar de kleur rood is prachtig. Ik schrik van m'n gedachte, wtf ik lijk een emo. Lach ik in mezelf. Verbaast kijkt Ilias me aan. Ik drink m'n water op en vertel hem dat ze dood is. Vol ongeloof kijkt hij me aan en komt dan naast me zitten. Gelukkig is alles goed gekomen tussen jullie. Zegt Ilias dan op de stilte te verbreken. Net op tijd, hij moest eens weten hoe blijk ik ben dat het goed is anders had ik het mezelf nooit vergeven.