blind vertrouwen

Hf.69

Ik aai met m'n hand langs naar gezichtje.
Maysa geboren...
Veelte vroeg en ze mag daarom ook niet naar huis.
De komende weken moet ze in een couveuse liggen maar ik mag haar heel eventjes vast houden.
Ik hen zoveel pijn gelijd bij haar geboorte, hels gewoon.
Ilias kijkt maysa en mij trots aan.
Ik kan het niet helpen dat er een traan langs m'n wang rolt.
Ik geef onze kleine maysa aan Ilias en hij kijkt me dankbaar aan.
Rustig wiegend geeft Ilias het flesje melk aan maysa.
Ik heb besloten geen borst voeding te geven aan maysa, borstvoeding is gezonder maar bij mij kan het risico's voor maysa mee brengen omdat ik Eem paar jaar geleden was neergeschoten door marouan...
Ik krijg al kippenvel bij het idee.
Vlug zet ik m'n gedachten weer bij kleine maysa.
Ze is zo mooi, haar donkere oogjes kijken dwars door je heen en haar pik zwarte haartjes zitten perfect in model.
Ze is zo mooi,
Nog mooier dan ik ooit had durven dromen,
Nog mooier dan ik ooit had durven hopen.
Mijn moedergevoelens had ik al maar nu ik maysa zo zie begin ik steeds meer van haar te houden.
Ze is gezond alleen nog wel heel erg klein omdat ze met 7 maanden geboren is..
Voorlopig blijft ze ook in het ziekenhuis in de couveuse maar ik mag gelukkig hier blijven bij haar en Ilias ook.
We hebben een kamer gekregen in het ziekenhuis voor ons drieën, net een hotel eigelijk.
Doordat dit ziekenhuis nog niet heel lang open is zijn er veel lege kamers, vandaar dat we hier met maysa mogen blijven.
Ik wrijf over m'n platte buik,
Het voelt zo raar.
Eerst zat maysa erin en was m'n buik onwijs dik en nu ligt maysa in de armen van m'n man en is m'n buik plat.
Niet helemaal plat zoals voor de zwangerschap natuurlijk, maar wel gewoon plat vergeleken met toen maysa erin zat.

Ik word wakker van het huilende geluid van maysa. Ook Ilias is wakker geworden.
Hij staat als een echte vader op en tilt maysa op.
Ik doe alsof ik slaap omdat ik wil zien hoe Ilias dat allemaal doet.
Ik ben zo trots op hem...
Toen hij me bijna 10 jaar geleden uit dat hoerenhuis bevreide had ik nooit verwacht dat hij de vader van m'n kind zou worden.
Ilias wiegt maysa rustig heen en weer in z'n armen, ze word al rustig.
Ik zie hoe Ilias vol trots en liefde naar maysa kijkt.
Als ze weer slaapt legt hij haar terug en gapend komt hij op het matrasje naast m'n bed liggen.

Met een tevreden gevoel ga ik weer slapen.
Ik zou eigelijk onwijs gelukkig moeten zijn, maar helaas is er altijd weer iets dat mijn geluk moet verpesten.
Echt altijd.... Wat zou het dit keer zijn?
Als ik maysa nu zou verliezen zou ik helemaal gebroken. Zijn.... Dan zou ik het echt niet meer san kunnen.
Ik houd zoveel van haar onbeschrijfelijk veel...