blind vertrouwen

Hf.45

We zitten al zo lang in de auto. Ilias is anders, hij gedraagd zich anders, bozer, killer, kouder, emotielozer. Ik trouwens ook. Ik haat Sander en hij zal boeten. Eindelijk komen we er aan. Ik kijk om me heen en zie dat we aan het einde van een bos zijn. Het is heel afgelegen en verlaten hier. Er staan meerdere auto's voor het huis, het huis dat je gerust een villa kunt noemen. Ik stap uit en Ilias ook. Samen lopen we naar het huis. Ik word begroet door de mannen die er zijn,niet zijn er veel meer dan verwacht. Ik krijg een pistool in m'n hand gedrukt en het bevel het in m'n broek te stoppen. Vlug doe ik wat ze zeggen. Ik ga zitten op de bank en voel me bekeken. Ilias is in de keuken met een paar andere mannen.
Ik zit in de woonkamer op de bank met 6 andere mannen, ze zijn groot en ik zie dat ze een pistool in hun handen hebben. Ik voel mijn pistool tegen m'n been aan drukken. Ik tril bij het idee dat ik Sander misschien wel moet neer schieten straks. Vlug zet ik de gedachten van me af en denk aan alle pijn die hij me gedaan heeft en alle dreigingen. De killer bitch in me komt weer omhoog en een sluwe glimlach komt op m'n gezicht.

Zenuwslopend. We hebben het plan doorgenomen net met alle mannen en ik. Het is de bedoeling dat De garage deur open staat zodat Sander naar binnen komt lopen, het is dan donker en in no time springt het licht aan en schiet iedereen. Nu maar hopen dat alles goed gaat. Ilias had me beloofd dat ik niet zou hoeven te schieten... Maar dat miet ik dus wel. Ik wil het niet maar het moet. Sander moet dood en als ik daarvoor en schot moet lossen doe ik dat.

Het is zover, alle mannen lopen naar de garage toe gevolgd door mij. Zenuwslopend zoals ik al zei. Het liefst wil ik keihard huilen en bij m'n moeder op schoot kruipen. Ik doe nog snel een smeekbede richting Allah en loop dat de garage in. Het is pik donker en ik sta klaar met het pistool in m'n handen. Ik voel me een klein meisje van 6 dat een pistool in haar handen gedrukt krijgt en een moord moet plegen. Een bank meisje van 6, een meisje dat naar haar moeder toe wil. Vlug zet ik de gedachten van me af en haal diep adem. Het gaat heel snel.

Sander komt binnen, het licht gaat aan, iemand roept VUUUUR. En iedereen schiet. Behalve ik... Op trillende benen sta ik toe toekijken hoe ze hem vermoorden. Mijn ogen vullen zich met tranen bij het zien van z'n bewegeloze bloedende lichaam op de grond. Ik walg en ren weg. Weg, terug het huis in. Ik begin zwaarder te ademen en 2 armen pakken me vast. Ik draai me om en zie Ilias. Hij drukt me tegen zich aan en ik huil.., ik huil zo hard,

mijn adem healing begint langzaam normaal te worden bij het drinken van het glas water die ik net gekregen heb van een man. Het lichaam van Sander is al meegenomen en de woonkamer vult zich met politiemannen en vrouw . Blijkbaar was dit plan samengespant met de politie, ze wisten dat de vrienden van Ilias en ik dit zouden doen.

Ilias start de motor en rijd weg. Op naar huis. Eindelijk. Ik zucht diep. Geen idee of ik blij moet zijn of niet. Ik ben nu tenminste veilig en kan gelukkig worden hopelijk met Ilias. Ilias legt z'n hand op m'n been. Eigelijk Mag hij niet eens autorijden maar hij heeft schijt. Hij heeft door dat ik het er moeilijk mee heb, maar logisch is dat toch.

Eindelijk zijn we thuis. Ik laat me vallen op de bank en voel m'n beuk in elkaar krimpen. Ik grijp naar m'n buik en m'n gezicht word Witter. Geschrokken komt Ilias naast me zitten. Gaat het? Vraagt hij bezorgd. Ik knik, maar het gaat niet, de pijn is ondraaglijk. Alles word zwart voor m'n ogen en het laatste wat ik hoor zijn sirenes. Niet weer naar het ziekenhuis he...