Vermoeid word ik wakker en zie al Ilias niet naast me ligt. Hij is vast werken. Gapend sta ik op en doe m'n 'dagelijkse ochtend routine': opstaan-douchen-ontbijten. Als ik klaar ben was ik nog snel de borden af die op het aanrecht liggen. Ik staar naar de klok. Nog een hele dag te gaan...pfff. Saai. Ik ijsbeer wat door het huis en kom dan op het briljante idee om Ilias een lekkere lunch te brengen naar z'n werk. Vrolijk huppel ik naar de keuken en maak een groot broodje gezond met alles erop en eraan. Vlug trek ik m'n schoenen aan en pak de bus richting z'n werk.
Vrolijk loop ik het gigantische gebouw in. Bij de balie blijf ik staan en vraag naar Ilias. Argwanend kijkt ze me aan en zegt dat hij op de 8ste verdieping is, eerste kamer rechts. Ik knik vriendelijk en met haar ogen in mijn rug gebrand loop ik naar de lift. Prachtig is het hier. Ik druk op het knopje en de lift gaat omhoog.
Van schrik laat ik de broodtrommel met het broodje gezond erin vallen. Tranen stromen. Ik loop dichterbij om te kijken of het wek echt Ilias is die een andere vrouw zoent. Ik kom dichterbij en herken nu duidelijk zijn gezicht. Ilias krijgt me in de gaten en duwt geschrokken de vrouw van zich af. Met flinke passen komt hij op me af en wil me in een knuffel trekken. Vies kijk ik hem aan en loop de lift in. Ik voel dat hij m'n arm pakt maar ik sla hem ruw ban me af en huilend loop ik de lift in. Klootzak klootzak wat denkt hij wek niet? Het enige wat ik denk. Met een gebogen hoofd loop ik het gebouw uit.
En nu? Ik moet weg bij Ilias, zo snel mogelijk. Misschien dat het ooit goed komt maar nu niet. Nu moet ik rusten.
Ik loop het huis in en gooi de deur achter me dicht. Vlug pak ik een grote koffer en stop al m'n spullen erin. Het voelt vreselijk om het geld van de erfenis van m'n vader en nu ook nog eens die van m'n moeder te gebruiken voor mijn levensonderhoud maar het is maar voor even. Ik wil er het liefst een auto van komen maar eerst eens kijken waar ik naar toe ga. Ik duw de koffer de trap af en met een harde knal beland hij op de grond. Ach er zaten toch geen breekbare spullen in. Mompel ik bij mezelf. Net als ik het huis wil verlaten komt Ilias binnen. Dina niet weggaan. Zegt hij smeekend. Zonder nog een woord te zeggen pak ik m'n koffer en loop het huis uit. Waar naar toe?
Voor ik het weet sta ik op het vliegveld. Ik hen zomaar een willekeurige trein gepakt en die kwam hieruit. Nieuwsgierig kijk ik om me heen. Waar ga ik heen? Ik kijk naar de boorden en m'n blik blijft hangen bij 'Dubai'. Gespannen loop ik naar de incheckbalie om te vragen of er nog plaatsen vrij zijn. De vrouw knikt en ik koop een ticket. Het vliegtuig vertrekt over een uurtje dus ik hoef niet te haasten. Ik geef m'n koffer af aan de vrouw. En loop richting de gate van mijn vlucht naar Dubai. Ik ga zitten en voel me sterk. Ik dacht dat ik miet alleen kon zijn en mezelf eenzaam zou gaan voelen maar ik voel me goed. Dit was de juiste keuze en ik heb geen spijt. Ik hoor een blieb en sta op om het vliegtuig in te lopen. Mijn ogen gaan over de mensen die ook in dit vliegtuig gaan. M'n blik blijft hangen bij een jongen man. Hij gunt me een kleine glimlach maar ik loop vlug door. Ben niet toe aan een relatie en mannen zijn niet te vertrouwen.
Met een gespannen gevoel stap ik het vliegtuig in. Vreselijk zon ding. Laatste keer dat ik ging vliegen stortte het vliegtuig neer en was ik bijna Ilias kwijt geraakt.., Ilias. Zou hij bezorgt zijn? Snel zet ik hem uit m'n hoofd en maak m'n riem vast. De stuwardessen leggen nog even uitgebreid uit wat we moeten doen als we neerstorten. Ik haat die uitleg. Het vliegtuig begint te rijden en ik klem me vast aan de stoel. Ik sluit m'n ogen en laat alles bezinken van wat er vandaag gebeurt is. Als ik m'n ogen open zie ik dat we ergens op 5 kilometer hoogte bengelen. We gaan nog veel hoger zeker wel tot de 11 kilometer. Een lange vermoeide reis.
Ik kijk uit het raam en zenuwachtig wacht ik tot de wielen van ons vliegtuig de landingsbaan aanraken. Ik heb besloten om de eerste nachten een hotel te pakken en dan vanuit daar een huisje te komen en werk te zoeken. Gelukkig ben ik Marokkaans dus Arabisch spreek ik vloeiend. Een harde duw haalt me uit m'n gedachten. Ik hoor iedereen om me heen klappen en ik doe dan ook vrolijk mee. Veiligheid heerlijk.
Ik maak m'n riem gespannen los en sta op. Wat een drukte. Ik laat me achterover vallen en kan het niet laten een klein glimlachje op m'n gezicht te toveren, ik kan dit aan. Als de meeste mensen eindelijk buiten zijn sta ik op en loop het vliegtuig uit. Ik groet de stewardess en adem de frisse warme lucht van Dubai in. Een gigantisch vliegveld staat voor me en gespannen volg ik de mensen voor me naar de bus die ons naar het vliegveld zal brengen omdat het te ver lopen is.
Ik ga zitten naast de jongen die in Nederland naar me glimlachte. Niet omdat ik dat zo gezellig vind maar omdat ik anders moet blijven staan en ik mezelf goed genoeg ken om te weten dat ik dan om val. Schandelijk kijk ik naar de grond als ik besef dat ik te lang naar de jongen staar hij denkt natuurlijk dat die glimlach voor hem was. Zuchtend pak ik m'n mobiel uit m'n zak. Verbaast kijk ik naar mn scherm en zie dat Ilias me 37 keer gebeld heeft. Nieuwsgierig bel ik terug. Niet omdat ik hem mis maar om te zeggen dat hij me met rust moet laten en dat ik aan de andere kant van de wereld een nieuw keven opbouw.
Ilias: dina eindelijk waar ben je prinsesje
Dina: laat me met rust
Ilias: het spijt me oke ik liet me gaan
Dina: hoevaak is het gebeurd?
Ilias: doet er niet toe
Dina: hoevaak Ilias
Ilias: dit was de 5e keer
Dina: ga maar naar die hoer toe ik ben fking in Dubai en ik haal zometeen m'n simkaart eruit dus daar stopt ons contact
Ilias: dina ik mis je kom terug
Ik hang op bij z'n woorden en trek m'n simkaart eruit. Ik breek hem in 2 en bloos als ik zie dat iedereen in de bus mijn gesprek gehoord heeft en me nu verbaast aankijk. Ach fk hun allemaal. Eindelijk de bus stopt. Ik stap vlug uit en ga opzoek naar m'n koffer. Eindelijk, ik zie m'n grote koffer aankomen. Ik ga klaar staan en trek hem van de lopende band af. Met m'n koffer achter me aan verlaat ik het gebouw. Ik neem een foldertje mee dat bij de uitgang klaar lag. Op de voorkant staat een reclame voor een hotel hier ij de buurt. Ik besluit er naar toe te gaan en pak een taxi. Wat moeilijk gezegd is dan gedaan. Als er eindelijk een taxi stopt zie ik dat er al 3 mannen ij zitten. Maar ik weet dat als ik deze niet neem ik hier morgen ochtend nog sta. De taxi chauffeur helpt me met m'n koffers en vermoeid stap ik achterin naast 1 van de jongens. Ik kijk naar buiten en probeer het allemaal te laten bezinken wat er allemaal gebeurt is in deze korte tijd.
Ik zag hem zoenen
Ik ging naar huis
Ik pakte m'n koffer
Ik vloog naar Dubai
Ik pakte een taxi
En nu?nu ga ik naar een hotel toe en blijf in die kamer zitten om uit te rusten en een huisje te zoeken op m'n iPad. Snel zeg ik de chauffeur de plek waar ik heen miet en hij knikt. Dan besef ik dat ik alleen maar Nederlands geld bij me heb. 1 van de jongens in de auto ziet dat ik schrik en vraagt me wat er is. Hoe weet hij day ik Nederlands praat? Ik heb alleen maar Nederlands geld bij me. Blood ik verlegen. Ik betaal wel. Zegt hij kief. Ik knik dankbaar en overhandig hem het Nederlandse geld. Hij wijst het af en dankbaar kojk ik hem aan. Als de taxi eindelijk stopt voor het hotel helpt de chauffeur me met m'n koffers en ik neem afscheid van de jongens.
Afscheid is niet het juiste woord eigelijk. Afscheid nemen doe je als je iemand goed kent. Als je die geen z'n aanwezigheid missen. En met pijn in je hart die persoon verlaat. Neem ik afscheid van Ilias? Ik heb hem geen echt gedag gezegd maar ik vind het wel moeilijk om zo weg te gaan bij alles wat me vertrouwt is. Ik trek de koffer achter me aan naar de receptie. Vlug boek ik een kamer en loop de lift in. Ik druk op de 11e verdieping. Heerlijk zo een hoge kamer met prachtig uitzicht.... Alleen jammer van m'n hoogtevrees. Als de lift na een eeuwigheid stopt op de 11e verdieping stap ik uit en zoek m'n kamer. Ik blijf met m'n pasje in m'n hand voor m'n deur staan en een traan rolt over m'n wang. Geen idee waarom. Vlug steek ik het pasje in de deur en loop de gigantische prachtige kamer in. Ik veeg de traan weg en sluit de deur. Ik laat me uitgeput vallen op het bed en sluit m'n ogen.
Een nieuw begin...
-------------_______________________
Haha, echt iets heeel anders ik denk niet dat veel dit hadden zien aankomen. Ik eigelijk ook niet. 1713 woorden😂❣ het boek is nog lang niet afgelopen maar ik ga wel iets minder vaak schrijven. Inblaast van 2/3 hoofdstukken oer dan word dat er nu 1 omdat ik het steeds drukker krijg met school en andere shit😴. Reacties en stemmen mogen wel😌😌
JE LEEST
blind vertrouwen
Romance'Maar we maken allemaal fouten toch?' (( voltooid)) Hoogste rang: 1 in samen 1 in scheiden 1 in vallen 1 in opstaan 1 in abortus
