blind vertrouwen

Hf.36

Samen zitten we in de auto opweg naar een restaurantje. Ff tanken schat ben zo back. Zegt marouan nadat hij geparkeerd heeft bij een tankstation. Hij stapt uit en opend de kofferbak. Geen idee waarom maar besluit ee niet op in te gaan. Met een harde klap gooid hij de kofferbak dicht en loopt weg. Marouan heeft z'n telefoon in de auto laten liggen. Ik zie dat z'n scherm opligt en lees het berichtje dat er staat:

Anass: yoo marouan, is onze 'grote vriend' al dood? App me meteen als 'het' gebeurt is!

Ik lees de woorden wel 3 keer opnieuw. Ik wil het zi graag aan marouan vragen . Is hij een moordenaar? Loop ik gevaar? Tranen branden achter m'n ogen maar ik knipper ze snel weg. Ik wil het marouan vragen maar straks is het niks ergs en denkt hij dat ik hem niet vertrouw. Ik lees het berichtje nig een keer en nig een keer. Mijn igen blijven hangen bij het woordje : dood. Het gaat heus niet om een konijntje dat ze dood maken. Nee, er moet iets achter zitten. Ik wil uitstappen en kijken waar marouan naar toe is gegaan, maar zie hem al aankomen lopen. Mijn ogen blijven hangen op een bloedvlek op z'n shirt... Hij ziet dat ik ernaar kijk en veegt het vlug weg. Hij gaat zitten. 'Waar was je?' , Ohh..gwn, ff betalen. Antwoord marouan droog. En hij krost weg. Marouan, ik heb het gelezen... Zeg ik dan zou zacht ik kan. Hij blijft als verstijfd zitten en draaid zich om naar achter. Zit normaal gek straks rijd je iemand aan! Schreeuw ik uit angst. We rijden met verdomme 120 km per uur over een drukke snelweg en de bestuurder zit half omgedraaid in een tas te graaien. Gelukkig hij gaat recht zitten, opgelucht haal ik adem. Maar bij het zien wat het pistool dat hij gepakt heeft schrik ik weer. Dina jij doet precies wat ik zeg! Ik knik vol angst en kijk naar het gigantische pistool in z'n hand. Flashbacks van chaima met het pistool op ons gericht schieten naar boven. Een traan rolt over m'n wang en die word gevolgd door nog wel 100 tranen. Veeg die tranen weg a hoer voordat iemand je ziet! Schreeuwd marouan boos.mik doe meteen wat hij zegt en veeg m'n tranen weg.

Het was vreselijk, marouan is uiteindelijk terug naar huis gereden. Ik ben bang maar marouan heeft gezworen dat als ik nu wegloop bij hem hij me vind en 10 kogels door me heen schiet. Dus ik kan nergens heen. Ik hoop dat Ilias me nu komt halen. Maar marouan heeft m'n telefoon afgepakt omdat hij blijkbaar via via het verhaal van Ilias en mij gehoord heeft. Ik haat mezelf, hoe kon ik ooit in z'n prachtige praatjes geloven? Marouan heeft me naar boven gestuurd en gedwongen om te douchen. En omdat ik heel bang voor hem ben doe ik altijd wat hij zegt.

Met tranen in m'n ogen stap in onder de douche. Waar is de gelukkige dina gebleven die ik was toen ik net bij marouan kwam? Waarom heb ik zon klote leven? De ergste 6 jaar van m'n leven... Hopelijk komt er geen 7e jaar bij en houd het hier op. Ik wil gelukkig worden, ik wil een gezin met Ilias en een paar kinderen. Waarom kan ik nooit voor een lange tijd gelukkig zijn? Huilend voel ik het warme water langs m'n lichaam glijden. Ik staar naar m'n gelakte nagels en denk aan mijn geloof die ik verwaarloosd heb afgelopen dagen/weken. Ik hoor stemmen beneden, geschreeuw en een knal. Verschrikt draai ik de kraan uit en gris m'n badjas van de haak. Onderweg naar beneden knoop ik hem dicht.

Voorzichtig en angstig open ik de keuken deur en kijk recht naar het bloedende lichaam van iemand die ik niet ken. Hij is een jaar of 40 en zo te zien dood. Er is een schot door z'n hoofd gevuurd, met een zwaar kloppend hart geef ik een gil als ik zie wie het schot gelost heeft.... Het is marouan....hij staat met het pistool in z'n hand en kijkt me woedend aan. Marouan..fluister in zo zacht ik kan. M'n hart klopt in m'n keel en m'n ogen zijn groot. Wat heb ik verkeerd gedaan? Schreeuw ik als hij het pistool op mij richt.'je weet teveel' zijn z'n laatste woorden. En hij schiet....

Alles is zwart, ik wil bewegen maar kan het niet. Ik wil huilen maar de tranen komen niet. Ik wil gillen maar m'n stem is weg. Nog steeds is alles zwart voor m'n ogen. Ik hoor vaag stemmen maar m'n oren doen pijn. Net zoals alles in m'n lichaam pijn doet. Van m'n diepste slagader tot m'n kleine geen nagel.het doet pijn. Ik probeer me te concentreren op de stemmen die ik hoor. Heel even lijk ik Ilias te horen. Maar dan besef ik weer dat hij weg is... Blijkbaar nu gelukkig met chaima. Een scheut gaat door m'n lichaam en ik heb m'n kracht terug, ik beweeg m'n vinger een beetje en hoor geschreeuw in de kamer om me heen. M'n ogen open ik niet, bang voor wat ik ga zien. Ik besluit te gaan slapen maar door alle gedachtes van wat er gebeurt is lukt dat niet. Ben ik dood? Lig ik in coma? Nederland of in Frankrijk? Was het Ilias of niet? Met honderden vragen val ik uiteindelijk in slaap. Ik hoor een keiharde piep, de piep die ik vaker op tv gehoord heb... Als iemand dood ging. Ik schrik en wil gillen wat natuurlijk niet gaat. Zou het mijn piep zijn? De piep van m'n niet meer kloppende hart? Ben ik dood... Ik heb zoveel zonde, niet nu...ik moet bidden en me bedekken ik wil naar mekka en weer Koran gaan lezen... Vlug zeg ik de shahada op... Was dit mijn leven? Is dit de dood?

-----------------------------------------------------------------------
Hello🙋 spannend he, vanavond komt er een nieuw deel❤️ ik vind al die lieve reacties zo geweldig thank yah all❣