blind vertrouwen

Hf.29

Hier staan we dan. In een stinkende kast. Ik Ilias en het meisje. Ze heeft het geweer nog steeds tegen m'n hoofd aan en Ilias smeekt haar niet te schieten. Het boeid me eigelijk niet. Ik zeg al de hele tijd de shahada op. Ik had gehoopt dat nu alle ellende gestopt was, ayoub is klaar met z'n vreselijke ideeën en nu is er een nieuwe gek die drama komt maken.

Chaima ik doe alles wat je zegt maar schiet niet. Huild Ilias wanhopig. Chaima heet ze dus. Mooie naam voor zon vreselijk mens. Chaima laat het pistool zakken tot mijn oplichting. Oke...ik dat geval, jullie verbreken al het contact voor altijd. En dina jij gaat weg naar het buitenland, tenzij je wil dat we je lieve Ilias neer schieten.

Ik plof neer op het bed in het huis van Ilias en mij. Ik ga weg, naar het buitenland. Ik moet wel, ik houd zoveel van Ilias dat ik hem niet dood wil zien gaan, ik vergeef het mezelf nooit meer als hem iets overkomt. Ik pak een grote sporttas en pak die in met al m'n spullen. Vlug schrijf ik een briefje naar Ilias die ik op het bed achter laat:

Liefste man
Ik ga weg, m'n enige optie. Ik houd zielsveel van je, zelfs zoveel dat ik je achter laat bij haar. Ik mis je elke seconden en wil je bij me hebben. Ik weet niet waarom die chaima het deed en wat ze van je wil. Maar het maakt niet meer uit. Ik ben je kwijt en jij mij. Maak je niet al te veel zorgen om mij. Ik zal de rest van m'n leven op je wachten en mocht er een wonder gebeuren in shaa Allah dan kom ik meteen bij je terug. Liefste Ilias het ga je goed en vergeet mij niet. Ik zal elke dag aan je denken, jij bent mijn mektab en niemand past beter bij me dan jij. Ik houd van je. Ik heb besloten om naar Frankrijk te gaan, ik praat Frans en dat is voor mij het makkelijkste.
Xxje prinsesje dinaxxxx

Een paar tranen zijn op het blaadje gevallen. Maar het maakt niks meer uit. Met m'n sporttas in m'n hand loop ik het huis uit. Op naar een nieuw leven, ik voel me gebroken en geen idee wat ik nu moet doen. Ik loop richting het treinstation. Het is al laat maar ik moet deze trein nemen, als ik hem mis moet ik de hele nacht wachten. Ik kijk op m'n telefoon en zie dat de trein over 5 minuten aan komt. Ik loop snel door maar haal het net.

Ik zit in de trein en tranen rollen over m'n wangen. Komende 4 uurtjes in de trein... Jippie maar niet heus. Ik huil zoveel dat de jongen die tegenover me zit me bezorgt aan kijkt. Vlug veeg ik de tranen weg met m'n mouw. Hij reikt me z'n zakdoek aan en dankbaar pak ik hem uit z'n hand. Ik blaas uit en staar naar buiten. Problemen? Vraagt de jongenman met een oprechte bezorgdheid in z'n stem. Ik knik en denk weer aan mijn lieve Ilias. Morgen word de scheiding geregeld en vanaf dan gaan we beide door met ons leven. Ik daar in Frankrijk. Uren van hem vandaag, in m'n gedachten is hij bij me. Ik word wakker uit m'n gedachten als ik ineens doorheb dat ik geen plek heb om naar toe te gaan in Frankrijk...geen huis... Geen plan. Ik kan moeilijk op straat zwerven. Ik heb nog wat geld van de erfenis van m'n vader. Het is genoeg voor minimaal een flats huisje en de eerste maanden. Ik voel me klote dat ik hieraan z'n erfenis miet uitgeven maar heb geen keus toch? Hoe heet je eigelijk? Vraagt de jongenman. Dina en jij? Antwoord ik verlegen. Ik kijk hem aan. Het is geen lelijke jongen, hij heeft bruin/zwart haar, hele donkere ogen en een heel klein baardje, verder draagt hij een trainingspak met Adidas zx flux eronder. Mooie naam ik heet marouan. Ik bedank hem. Mag ik je nummer? Vraagt hij dan uit het niets. Hij ziet dat ik schrik en antwoord dan snel: gewoon als vrienden hoor.... Ik zucht opgelucht en geef hem m'n nummer.

De trein stopt en samen met marouan loop ik de trein uit. Iets drinken? Vraagt hij. Ik knik en samen lopen we naar een leuk klein restaurantje. Ik plof neer op een stoeltje en marouan besteld wat. WAt doe je hier eigelijk alleen? Vraagt hij dan nieuwsgierig. Ik kijk hem aan er vertel hem niks over Ilias en chaima, Ohh gewoon nieuwe start maken enzo. Hij knikt en lijkt opgelucht te zijn. Geen idee waarom, hij miet niet denken dat ik iets van hem wil. En jij? Vraag ik dan. Zelfde als jouw, nieuw begin, veel gedoe met m'n ex en familie. Ik knik en het voelt alsof ik hem al m'n hele leven ken. Waar ga je nu naartoe? Vraagt marouan dan. Ik haal m'n schouders op en heb ook echt geen idee wat ik moet doen. Je kan met mij mee, ik bedoel...ik heb een groot huis gehuurd hier en ehh je kan komen tot je een huis hebt ofso...
Ik hoor enige twijfel in z'n stem en weet zelf ook niet zeker of het zo handig is. Toch stem ik maar toe omdat het waarschijnlijk maar voor een nachtje is en ik hem vertrouw. En Ilias zal ik toch nooit meer zien, ik kan moeilijk m'n hele leven in een flatje eenzaam wachten op Ilias terwijl hij misschien een geweldig leven heeft opgebouwd in Nederland met chaima en mij vergeten is.

We stappen in de bus richting het huis van Marouan. Ik heb een auto gekocht maar die kan ik pas morgen ophalen, zegt hij dan. Ik knik en glimlach vriendelijk. Ik voel iemand aan m'n arm duwen en voorzichtig open ik m'n ogen. Marouan kijkt me lachend aan. Dan pas besef ik dat ik in slaap ben gevallen in de bus, op z'n schouder. Sorry voor het wakker maken maar we zijn er, zegt Marouan dan door het lachen heen. Ik voel dat ik bloos maar kan er ergens wel op lachen. Marouan pakt m'n hand en trekt me mee de bus uit z'n huis in.

Wauw, het is niet zo groot als het huis van Ilias en mij maar het is wel mooi en groot genoeg voor een nachtje... Marouan neemt m'n tas aan en laat me alles zien. Zo hier kan jij slapen zegt hij en hij wijst naar een bed. Het is een mooie kamer, een zwarte box spring en een grote tv. Verder is er een grote kledingkast en een paar raampjes. Ik bedank hem en hij laat me alleen. Gelukkig zit er bij m'n slaapkamer een badkamer.

Ik spring onder de douche en zing uit volle borst mee met seffelinie~kowed. Het liedje van mij en Ilias. Een traan rolt naar beneden maar vlug veeg ik hem weg en probeer Ilias te vergeten. Na gedoucht te hebben doe ik m'n haar in een knotje en twijfel of ik m'n hoofddoek op moet doen maar doe het dan toch maar niet. Ik doe een joggingbroek aan en een T-shirt met een quote erop. Dan wandel ik de trap af maar marouan, alsof het de normaalste zaak ban de wereld is om bij een wildvreemde jongen thuis als getrouwde vrouw rond te lopen. Ik loop de keuken in en zie marouan koken. Blijkbaar is het zwaar aangebrand want het stinkt. Ik lach en blozend draaid hij zich om. Pizza bestellen DNA maar? Vraagt hij lachend. Ik knik en pak de telefoon en geef hem aan hem.

Samen liggen we op de bank, niet 'samen  ' samen', ik lig links met m'n benen over hem heen zoals ik ook weleens bij Ilias gedaan heb. Het voelt vertrouwd met marouan. Als we de pizza op hebben staat marouan op, ik ga ff douchen ben zo back zegt hij dan. Ik knik en hij loopt weg.