blind vertrouwen

Hf.21

Starend naar het plafond denk ik na. Ik heb besloten dat ik vanaf ons huwelijk een hoofddoek ga dragen en iets wijdere kleren. Ilias was het ermee eens en samen bidden we 5 keer per dag. We weten allebei dat het niet goed is om samen in 1 huis te wonen terwijl we nog niet getrouwd zijn, maar waar miet ik anders naar toe? Ik heb ook besloten om te gaan solliciteren ik ben vorige week 20 jaar geworden en het word tijd dat ik een baan ga zoeken in de administratie. Het is niet dat ik en Ilias geld nodig hebben want hij heeft een goed lopend bedrijfje, maar het is meer dat ik me de laatste tijd verveel. Over 3 dagen gaan we ons verloven in het stadhuis en de dichte familie komt dan. Ik heb mijn moeder uitgenodigd, mijn 4 tantes, 2 ooms, 7 nichtjes en 11 neefjes en marjam ook. Ik ben veel met Ilias maar ik mis de gesprekken die ik met vriendinnen had. Ik mis marjam, ze heeft me niet meer gebeld en is ook niet meer langs gekomen. Ze heeft het contact een soort van verbroken met me. Het word tijd dat ik wat vriendinnen ga maken. Ilias is gaan werken en is pas rond 18:00 thuis. Ik besluit naar een islamitische winkel te gaan, misschien kan ik alvast wat hoofddoeken kopen en dat een leuke style vinden die bij me past. Ik kleed me aan in een blauwe skinny jeans met een grijs vest tot m'n knie, ik doe er een wit blousje onder en een grote grijze ketting om. Ik doe ook nog grijze hakken aan, het zijn laarsjes die ik pas 2 weken heb. Ik pak m'n tas en stop m'n telefoon erin. M'n haar doe ik in een strakke staart op m'n hoofd. Gelukkig is het warm buiten dus hoef ik geen jas aan. Ik twijfel even of ik de fiets zal nemen of toch maar ga lopen naar de stad. Het is niet heel ver, misschien een klein kwartiertje. Ik besluit te gaan lopen. Onderweg Zoë ik veel vrouwen met kinderwagens lopen. Ik strijk over m'n buik waar ooit een baby in zat. Ik voel me schuldig en verdrietig ookal kan ik er weinig aan doen. Achteraf gezien was het me toch niet gelukt om op die leeftijd een kind op te voeden ik was pas 17 en Ilias zag me meer als een vriend dan als zijn toekomstige. Te tijd vliegt. Ik ben inmiddels een vrouw, 5 jaar zijn verstreken. Al deze ellende begon op m'n 15e. Achteraf gezien ben ik blij, als dit niet gebeurt was had ik nooit geweten dat m'n moeder niet van me hield en dan had ik Ilias nooit ontmoet. Ik wandel verder en voel een steek in m'n buik, geen hele pijnlijke. Het zal waarschijnlijk komen doordat ik zolang niet zulke afstanden gelopen heb. Het is druk op straat, wat me eigelijk wek verbaast. Het is woensdag en ik had verwacht dat iedereen zou werken. Na 15 minuten gelopen te hebben zie ik de islamitische winkel al staan. Ik loop naar binnen en groet de eigenaar van de winkel. Ik loop meteen naar de hoofddoeken en tot mijn verbazing staan er foto's van vrouwen met een hoofddoek naast. Ik bekijk de foto's stuk voor stuk en zie dat er eigelijk heel veel stelen zijn. Ik kan niet wachten tot ik een hoofddoek draag. Ik pak 3 verschillende kleuren: bruin, zwart en grijs. De basis kleuren, de rest komt later wel. Als ik naar de kassa wil lopen blijft m'n blik hangen op de kinderen afdeling. Ik Loop er zonder na te denken naar toe en pak een klein licht roze jurkje. Ik voel de tranen achter m'n ogen branden, en voor ik het door heb sta ik huilend in de winkel met een jurkje in m'n hand. Ik voel de ogen van de eigenaar in m'n rug brandend en schaam me. Ilias heeft me weleens verteld dat m'n schaamte het beste is wat ik bezit. Maar ik denk daar anders over. Vlug veeg ik de tranen weg en draai me om. Ik betaal de hoofddoeken en koop ook nog 2 nieuwe gebedskleedjes. Ik wandel de winkel en ga bij een bushalte staan. Ik heb geen zin om het hele stuk weer naar huis te lopen. Ik kijk op het boord dat er hangt en zie dat de bus naar mijn straat pas over een half uur komt.... Pfff geïrriteerd plof ik neer op het bankje. Ik pak m'n telefoon uit m'n tas en speel een saai spelletje. Er komt iemand naast me zitten, geen idee wie het is maar ik voel me niet op m'n gemak. Ik kijk voorzichtig maast me en zie dat het een jonge man is. Hij zit wel heel dicht bij, zo dicht bij dat ik me geïntimideerd voel. Ik besluit op te staan en een rondje te gaan lopen. De bus komt pas over een kwartier. Tot m'n verbazing loopt de jongen achter me aan. Ik ben bang en besluit om toch maar naar huis te lopen. Ik loop vlug door en bel Ilias inmiddels. Ik weet dat hij het druk heeft en ik ga hem ook niet zeggen dat ik bang ben voor een jongen die achter me aan loopt. Maar stel de jongen doet me wat dan weet Ilias tenminste waar ik ben en wat ik buiten deed. Ik toets z'n nummer in en ik druk op bellen. Ik kijk voorzichtig over m'n schouder en de jongen loopt nog steeds achter me aan. Ilias neemt op en ik groet hem. 'Hee prinsesje' zegt Ilias over de telefoon. Heee toekomstige. Zeg ik expres extra hard door de telefoon tegen Ilias. Ik kijk over m'n schouder en de jongen heeft het duidelijk gehoord want hij is een andere kant op gelopen. Ilias en ik praten nog wat, tot dat hij het gesprek beëindigt omdat hij aan het werk moet. Ik wandel de straat in en zie de villa waarin Ilias en ik wonen al staan. Het is best wel een mooi huis. Ik heb er nooit zo over nagedacht maar ik mag blij zijn dat ik hier woon. Ik steek de sleutel in het slot en loop het huis in. Ik trap m'n hakken uit en gooi ze in een hoekje en loop dan door naar de keuken. Twijfelend blader ik door een kookboek dat al een lange tijd in de keuken ligt. Mijn blik gaat naar een bestilla schotel met kip. Ik kijk of we alle ingrediënten in huis hebben en gelukkig is dat zo. Ik besluit hem te maken ookal weet ik dat het onwijs lang gaat duren. Ik snijd de wortels in reepjes en doe er wat water door heen. Als de bestilla eindelijk klaar is is het 17:00, net op tijd. Ik stop de bestilla in de over en plof neer op de bank.

Even later komt Ilias binnen. Hmmmm dat ruikt lekker prinsesje zegt Ilias terwijl hij z'n schoenen uit doet en de knoopjes van z'n pak los maakt. Ik loop naar hem toe en hij geeft me een kus op m'n voor hoofd. Elke keer als hij dat doet smelt ik en krijg ik kippenvel. Bestilla. Antwoord ik kort. Ik weet dat Ilias dat heerlijk vind en dat is ook de reden dat ik het gemaakt heb want zelf ben ik er niet dol op. Samen dekken we de tafel. Ilias haalt de bestilla uit de over en snijd hem in stukjes en ik pak de glazen die ik inschenk met cola. Met volle mond vraagt Ilias : weet je al wat je aan gaat doen overmorgen, als we ons gaan verloven? Ik schrik en besef dat ik nodig iets nieuws moet halen. Ilias ziet het en met z'n lieve stem zegt hij dat hij morgen vrij gaat nemen zodat we kunnen shoppen in Amsterdam. Ik knik goed keurend en voel me een beetje verwent.

De volgende dag

Ik word wakker van het geluid van de badkamer kraan. Ilias is waarschijnlijk al wakker. Ik kijk op de klok en zie dat het tijd is voor het fajr gebed. Ik stap m'n bed uit en doe de wassing voor het gebed. Samen gaan Ilias en ik bidden. Het voelt zo vertrouwd als we dat doen. Net zoals alle dingen die we samen doen vertrouwd voelen. Ergens diep in m'n hart ben ik bang dat Ilias alleen met me trouwt uit schuldgevoel, maar mijn hersens willen het niet geloven.