blind vertrouwen

Hf.48

Ik open m'n ogen en wrijf zoals elke ochtend over m'n buik heen. Voorzichtig sta ik op en kijk op het wekkertje: 8:39. Normaal ben ik een uitslaper. Verbaast sta ik op en was zoals altijd m'n gezicht. Ik loop de trap af en plof neer op de bank. Ik zet de tv aan en kijk naar één of andere documentaire over de natuur. Heerlijk, moe ga ik languit op de bank liggen en plaats een kussen onder m'n hoofd. Ik Zapp wat rond, heb een hekel aan documentaires.

Hmm genietend prop ik het laatste beetje augurk met mayo in m'n mond, Ilias kijkt er niet eens meer van op dat ik echt rare eetgewoontes heb sinds issam in m'n buik zit. Vroeger luste ik niet eens augurk en nu eet ik het de hele dag door.

Het is vandaag zondag. Hee prinsesje lekker geslapen? Vraagt Ilias terwijl hij gapend de woonkamer in komt in mijn roze badjas. Lachend kijk ik hem aan en knik dan. Hij komt naast me zitten, ons gezinnetje. Fluisterd hij in m'n oor en hij geeft me een kus op m'n voorhoofd. Ik ben nog steeds even verliefd op Ilias als in het begin. Ze zeggen liefde maakt blind maar ik zie beter dan ooit. Ilias aaid zoals altijd weer over m'n buik. Wat gaan we vandaag doen?vraag ik verveeld. Ilias haalt z'n schouders op, we kunnen naar de stad gaan? Ik knik en vermoeid sta ik op van de bank. Ik ben nu echt hoog zwanger met m'n 6,5 maand. Ik begin ook steeds meer last van m'n rug te krijgen en bUkken is nu echt onmogelijk geworden. Hijgend loop ik de trap op. Eindelijk haal ik de slaapkamer. Uitgeput van de trap laat ik me vallen op het bed.

Waarschijnlijk ben ik in slaap gevallen want ik word pas wakker als het al donker is. Ik log in bed met de deken over me heen. De laatste tijd ben ik zo moe.ILIAS!!! Schreeuw ik zo hard ik kan. Ik hoor z'n voetstappen de trap op komen en binnen no time staat hij in de kamer. Wakker prinsesje. Zegt hij terwijl hij naast me komt zitten. Ik knik en bedank hem voor het in bed leggen. Ilias komt naast me liggen en slaat een arm om mij en Ilias heen. Ik draai me om en kijk Ilias in deo ogen. Hij verwachte waarschijnlijk een zoen want als ik hem vraag om augurk met mayo staat hij geïrriteerd op om naar de keuken te staan voor m'n augurk met mayo

Ik klem m'n armen om m'n buik heen en geef een harde gil. Geschrokken komt Ilias de trap op rennen met een pot augurken en een pak mayo in z'n handen, van schrik laat hij ze uit z'n handen vallen. De pot augurken barst in allemaal kleine stukjes en de mayo laat een grote vlek achter op de vloer. Tranen stromen over m'n wangen. Ik schreeuw het uit van de pijn en Ilias belt 112. Ik laat me achterover vallen op het bed en denk geschrokken aan issam. De pijn is hels. Ik blijf huilen en gillen. Deze pijn...waar heb ik dit aan te danken? Voor ik het weet staat de kamer vol met ambulance broeders. Ik word gecontroleerd, en al snel hebben de ambulance broeders door wat er aan de hand is.

Huilend kijk ik naar m'n platte buik. Issam is weg.... Dood. Hij is heen gegaan, Naar Allah. Nooit geweten dat ik zoveel van issam hield. Ik droomde vaak over hem in mijn armen, de kusjes die ik hem zou geven en zijn stem die mij 'mama' zou noemen. Een miskraam. Heb het weleens op tv gezien, de vrouwen waren er kapot van. Ik vond het niets meer dan aanstellerij, je kan niet van iemand houden die je nog nooit gezien hebt, nog nooit aangeraakt hebt en nog waarvan je de stem nog nooit gehoord hebt. Althans dat is wat ik dacht. Mijn gedachten veranderde toen ik issam hoorde schoppen in m'n buik. Toen ik bij de verloskundige lag en issam op de tv zag. Toen Ilias vrolijk met een big smile de kamer van issam aan het schilderen was. Ik was zo gelukkig. Starend naar m'n plattenbuik komen de tranen. Vreselijk. Wat er precies mis was met issam is niet duidelijk, het ergste van alles is dat ik hem gezien heb. Niet lang, heel even. Hij is uit m'n buik gehaald met een keizersnede. En ik heb hem gezien. Z'n bewegeloze kleine bebloede lichaampje deed mijn tranen vloeien. Ook Ilias hield het niet droog. Ik herkende mezelf in issam...mijn ogen had hij. Ik kijk naar het litteken die de keizersnede achter heeft gelaten op m'n buik. Lelijk. Maar de dokters zeiden dat het binnenkort weg zou gaan.

Ilias is beneden geen idee wat hij doet. Hij is zo anders sinds hij issam gezien heeft. Hij vind niks meer belangrijk en geeft me geen aandacht meer. Egoïstisch. We praten weinig tot niet tegen elkaar. De afgelopen nachten heeft hij zelfs op de bank geslapen. Geen idee waarom. Ik wil iemand die me steund in deze moeilijke tijd. Ik doe alles voor hem, ik kook, ik was, ik maak schoon. Alles...terwijl ik 2 dagen geleden een heftige operatie gehad heb en amper kan lopen. Het lijkt hem niks te kunnen schelen, ik lijk hem niks te kunnen schelen. Ik wist niet dat Ilias zon kant had. Ik verdien zijn steun. Is het njet erg genoeg voor een moeder om een kind te verliezen? Ik ontken niet dat hij het er moeilijk mee heeft maar hij is niet de gene die issam in z'n buik gedragen heeft. Ik haal diep adem en loop de trap af. De wond in m'n buik doet zeer bij elke stap die ik zet maar mij hoor je niet klagen. Ilias ligt op de bank in de woonkamer, waar hij de afgelopen dagen heeft doorgebracht. Ik loop naar hem toe en plof uitgeput tegenover hem op de bank. Hij gunt me geen ene blik en kijkt vermoeid naar de tv. Waarom doe je zo?vraag ik met een brok in m'n keel. De woorden doen Ilias iets want hij gaat recht op zitten. Sorry... Komt er verlegen uit z'n mond. Verbaast kijk ik hem aan. Dina ik kan het gewoon niet, toen ik issam daar zo dood zag in de armen van de dokter moest ik aan je vader denken, die er precies het zelfde bij lag, ook dood. Zegt hij dan. Ik haal diep adem en ergens probeer ik het te begrijpen maar het lukt me niet. Een pijnlijke stilte heerst in de woonkamer. Ilias staat op en verlaat het huis. Hopelijk gaat hij geen domme dingen doen...