blind vertrouwen

Hf.19

Voorzichtig open ik m'n ogen. Ik kijk naar rechts en zie Ilias daar liggen. Ik glimlach en ga dicht tegen hem aan liggen. Ik voel z'n adem in m'n nek en met m'n hoofd ga ik op z'n gespierde borstkast liggen. Wat houd ik toch van deze jonge. Ik heb hem zoveel vergeven maar mijn liefde voor hem is nooit verdwenen. Hij heeft me in huis genomen uit schuld gevoel en blijkbaar niet uit liefde. M'n hart breekt bij de gedachte. Een dikke traan rolt langs m'n wang naar beneden en beland op de borstkast van Ilias. Ik zie z'n benen bewegen en als ik omhoog kijk, kijk ik recht in z'n bruine ogen. Hij lacht, 'al wakker schoonheid', vraagt Ilias lief. Ik knik en sla m'n armen om z'n grote lijf heen. Ilias plant een klein kusje op m'n voorhoofd. Ik krijg kippenvel als ik z'n lippen op m'n voorhoofd voel. M'n liefde groeid met de minuut maar m'n angst voor Allah groeid dan ook met de seconden... Dit hoort niet. Ik sta op en loop zonder een woord te zeggen de kamer uit. Verbaast blijft Ilias achter. Ik hoor het bed krakken en even later voel ik een stevige arm om me heen. 'Wat is er?' Vraagt Ilias voorzichtig. Waarom heeft hij me toch altijd door? Vraag ik me Af in m'n hoofd. Ik kijk omhoog en zie dat Ilias verbaast is over m'n reactie zo net. Het hoort niet Ilias. Antwoord ik kort maar krachtig. Ik maak me los uit z'n omhelzing en loop naar de keuken. In de hoop dat Ilias achter me aan komt pak ik een glas water en drink hem op. Maar tevergeefs, ik hoor de voordeur hard dicht gaan. Verschrikt blijf ik achter. Zou hij boos zijn? Ik begin te huilen en smijt een glazen beker tegen de muur, hij breekt ik duizend stukjes. Ik ga op de grond zitten leunend tegen de keukenkastjes. Tranen komen. Waarom verkloot ik alles? Ilias wil me en ik hem. Waarom ben ik zo raar? Mijn leven naar de klote. Het voelt zo goed hier, dit wil ik voor altijd. Ik wil een gezin met Ilias. Maar hij blijkbaar niet anders had hij allang m'n hand gevraagd bij m'n moeder. Ik ben 19 en heb niks van m'n leven gemaakt. Ik ben gestopt met school, ik werk niet, ik heb geen vast huis, en de man van m'n dromen is de moordenaar van m'n vader die handelt  uit medelijden. Ik sta voorzichtig op en ruim de scherven op van het gebroken glas.

Auw shit, het bloed glijd langs m'n Pols naar beneden. Kutzooi. 1 van de scherven heeft. Een diepe wond in m'n duim gemaakt. Ik hoor die deur open en dicht gaan en hoor zware voetstappen. Ik staar naar m'n vinger. Lachend staat Ilias in de deur opening van de keuken. Hij heeft een gigantische bos rozen in z'n hand en houd ze voor z'n gezicht. Ik glimlach en doe gauw m'n vinger onder de kraan. Heb je je gesneden? Vraagt Ilias bezorgd. Ik knik en wijs naar de scherven die bezaaid in een hoekje van de keuken liggen. Verbaast kijkt hij ernaAr. ik beantwoord z'n vragende blik met een lach en pak een pleister uit de kast. Als ik de pleister om m'n vinger gewikkeld heb, kijk ik Vragend Naar de bloemen in de hand van Ilias. Dina, ik wil je voor altijd bij me hebben en als ik daarvoor je hand moet vragen doe ik dat. Zegt Ilias vol zelfvertrouwen. Ik voel me warm worden bij de woorden van de man van m'n dromen. Ik geef hem een knuffel en knik zo hard ik kan ja. 

3 dagen later

Hier staan we dan, voor het huis waar ik geboren ben, en de beste tijd van m'n leven gehad heb. Het huis waar m'n moeder woont. Ik ben hier zeker 3 jaar niet geweest en heb dan ook geen idee hoe het met haar gaat. Ik voel me schuldig. Hoe kon ik mijn arme moeder alleen laten? Ik ben de enige die ze heeft en zelfs ik heb haar laten vallen. Aarzelend klop ik op de deur. Ilias staat achter me en ik voel z'n spanning. Ik hoor zware voetstappen achter de deur aan komen lopen. Met een zwaai word de deur geopend. Maar daar staat niet m'n moeder.... Er staat een man van een jaar of 40. Verbaast kijk ik hem aan. Er staat harde muziek aan in het huis. Ik staar hem aan. Wat mot je? Vraagt de man plat en boos. Ikke...ik.. Zoek m'n moeder... Stamel ik. Ilias legt een hand op m'n schouder. Ik hoor een vrouwen stem vanuit de keuken roepen dat ze eraan komt. Geen idee van wie de stem is. Ik zie m'n moeder aan komen lopen, zo ken ik haar niet... Ze draagt een strakke skinny jeans en een basic shirtje. Het zit allemaal veelte strak en het is veelte blood. Haar hoofddoek is weg en haar lange haar zit in een staartje. Mama.... Zeg ik verbaast. Ik zie dat ik de laatste persoon ben die m'n moeder hier verwacht had. Dina...wat doe je hier? Kom binnen. Zegt m'n moeder verbaast. Ik kijk Ilias aan en samen lopen we het huis in. Alle islamitische teksten in het huis zijn veranderd in foto's. Ik doe m'n schoenen uit in de hal en kijk naar een grote foto die op de plek hangt waar eerst een Arabische tekst stond. Ik zie m'n moeder erop staan, ze draagt een strak zomer jurkje met open schoentjes en haar haren in een knotje. Naar haar staan 3 kleine kinderen en de man die net de deur open deed. Ik loop hand in hand met Ilias de woonkamer In. De harde muziek word zachter gezet door m'n moeder. Ik zie in een hoekje een wijn fles staan en een pakje sigaretten. Dina wat doe je hier? Vraagt m'n moeder om de stilte te verbreken. Mama er is zoveel gebeurt... Ik kan m'n zin niet eens afmaken of m'n moeder begint er door heen te tieren. Dina zeg wat je van me wil en ga dan weg, voor mij ben jij niks meer, ik heb een nieuw gezin en jouw hebben we niet nodig. Zegt m'n moeder emotieloos. Ik ga dicht tegen Ilias aan zitten en viel z'n warme arm om me heen. Onzeker kijk ik m'n moeder aan en ga verder met m'n verhaal. Mama ik wil jouw zegen om met Ilias te trouwen... Zeg ik dan maar zo vlug ik kan... M'n moeder kijkt ongeïnteresseerd naar haar gelakte nagels. Prima dina die heb je maar verwacht mij niet op je bruiloft en als je me nu kunt excuseren, ik ga met m'n nieuwe gezin uit eten in Eindhoven. Huilend sta ik op en zonder nog een woord te zeggen loop ik het huis uit met Ilias aan m'n hielen. Wat kunnen mensen toch veranderen.