blind vertrouwen

Hf.42

Tranen stromen over m'n wangen en angstig zit ik in een hoekje van de kamer te huilen. Ik tril en ben ik paniek. Sander is net weg. Hij heeft me aangerand. Ilias is nog steeds niet terug. Ik heb een badjas aan en m'n haar hangt slap langs m'n hoofd. Ik walg van mezelf. Ik hoor voetstappen richting de deur komen en vlug verberg ik m'n gezicht in m'n benen. De deur gaat open en geschrokken komt Ilias op me af gelopen. Hij komt naast me zitten en drukt me tegen zich aan. Wat is er prinsesje? Vraagt hij bezorgt. Ik snik hard en vertel heb stotterend wat er gebeurt is net. Ilias kookt van woede. En nu? Vraagt hij.ik haal m'n schouders vaag op. Ik wil naar huis. Fluister ik zachtjes. 'De vlucht gaat pas morgen middag prinses maar we kunnen naar een ander hotel gaan nu'. Ik knik en Ilias helpt me overeind. Vlug kleed ik me aan en was m'n gezicht. Ilias pakt de koffers in en hij slaat een arm om me heen. Samen checken we het hotel uit en lopen naar de gehuurde auto. Ilias duwd de koffers in de achterbak en ik stap in.

We crossen over de snelweg, het is een heel eind rijden naar het hotel. Het hotel waar we heen gaan is vlak naast het vliegveld dus dat is wel chill. Ik kijk op het klokje in de auto en zie dat het pas 20:00 is.

Als Ilias de auto eindelijk stopt stap ik meteen uit. Klote wagenziekte. Mompel ik in mezelf. Ilias tapt ook uit en neemt de koffers mee het hotel in. Ik loop achter hem aan. Het hotel is mooi maar niet zo groot en chique als het hotel waar we hiervoor in zaten. Het maakt niks uit. Ilias boekt een kamer bij de receptie en samen lopen we richting de lift. 2e verdieping kamer 140. Ik neem een koffer van hem over ik druk wel 10 keer op het lift knopje in de hoop dat hij sneller gaat.

Snel gris ik m'n pyjama uit m'n koffer en doe hem aan. Ilias ligt al in bed. Ik kruip naast hem en val maar niet in slaap.
Ik krijg de beelden van vandaag niet uit m'n hoofd, de angst. Wat zag m'n moeder in die griezel? Ilias ziet dat ik de slaap niet kan vatten en drukt me tegen zich aan. Hij gaat met z'n zachte vingers door m'n haar. Ik geniet. Waarom kan ik nooit Eem lange tijd gelukkig zijn? Waarom moet er altijd iemand mijn geluk komen verpesten en m'n leven tot een hel maken. Hel... De plaats waar m'n. Moeder nu is. Ik laat tranen vallen, mijn moeder verdiend dit niet. Zacht gesnurk haalt me uit m'n gedachten. Ik kijk op en zie de liefste man van de wereld licht slapen. Ik aai over z'n wang die bedekt is met een klein baardje.

Voorzichtig word ik wakker van een hand die door m'n krullen gaat. Ik open gapend m'n ogen en zie een lachende aangeklede Ilias naast me. Opstaan prinses we gaan zo vliegen. Grinnikt hij. Vlug stap ik uit bed. Mijn vliegangst neemt altijd pas toe opweg naar het vliegveld. Ik kleed me aan en Ilias borsteld m'n lange haar. Heb hier altijd van gedroomd. Ilias heeft nog niks gezegd over het feit dat ik geen hoofddoek draag. Ik wil hem in shaa Allah wel weer gaan dragen maar nu niet. Het heeft tijd nodig. Ik doe m'n haar in een knotje en doe een simpele broek aan met een trainingsvest en Nikes.

Klaar voor? Vraagt Ilias terwijl we het vliegtuig in lopen. Ik knik en haal diep adem. Ik heb een hekel aan vliegen maar wil graag naar huis. We stappen in en groeten de bemanning. Ik kijk op het kaartje met onze stoel nummers. Achteraan. We gaan zitten en Ilias houd m'n hand vast. Angst is alles wat door me heen gaat. Angst, is de enige emotie die ik de afgelopen dagen/weken/jaren gevoeld heb. De motor van het vliegtuig start en voor ik het besef hangen we ergens in de licht boven de Middellandse-Zee. Ik doe m'n oortjes in en luister muziek.

Het vliegveld begint de trillen en beven. Ik trek m'n oortjes uit en kijk bang naar Ilias die ook geschrokken is. Een paar stewardessen  lopen heen en weer. Er is iets mis. Het vliegtuig begint heftiger te schudden en trillen.

Beste mensen aanboord van boing 782, 1 van de motoren is uitgevallen en we moeten nu dus een noodlanding maken. Wij verzoeken iedereen om z'n riem vast te maken en niet in paniek te raken.

Mijn hart maakt 60 salto's bij het horen van die woorden. Vlug doe ik m'n riem om en bid tot Allah om mijn ziel en die van Ilias niet nu weg te nemen. Een noodlanding? We vliegen fking over de Middellandse zee. M'n maag draaid rondjes want het vliegtuig valt. Hij valt, wij vallen. Ik gil net zoals de meeste mensen in het vliegtuig. Snek zeg ik de shahada zo vaak ik kan. Ilias houd van hand vast. We vallen met een rot baard naar beneden, ik kijk omlaag en zie dat lwe gelukkig niet meer boven de zee vliegen maar boven de kust van Spanje.

Het vliegtuig raakt de grond... En een stilte overheerst. Alles is zwart en ik voel Ilias aan m'n arm trekken. Kom prinsesje zeg dat je nog leeft. Huilt hij. Tranen stromen over m'n wangen bij het horen van z'n woorden en ik sta op. Ilias glimlacht zwak en trekt me mee het vliegtuig uit. Een opgeblazen glijbaan is uit het vliegtuig gerold. De bedoeling dat we daar vanaf gaan glijden. Ik ga zitten naast Ilias en we glijden het vliegtuig uit. Eindelijk. M'n voeten raken de grond. Ik en Ilias leven nog. Te vroeg gejuicht... Een oorverdovende harde knal komt het vliegtuig tegemoet. Ik vlieg naar voren en kom hard op de grond terecht. Ik voel me duizelig en alles wat ik zie zijn vlammen. Alles wat ik hoor is geschreeuw, het geschreeuw van Ilias.