blind vertrouwen

Hf.24

Ik weet niet wat me te wachten staat. Ik open de deur en sta oog in oog met de nieuwe man van m'n moeder. Z'n ogen zijn rood en opgezwollen. Wat is er aan de hand? Vraag ik angstig maar toch nieuwsgierig. De man vraagt of hij even binnen mag komen, twijfeld knik ik en bied hem wat na3na3 thee aan. Hij weigerd en volgt mee naar de woonkamer. Ik ga tegen over hem zitten en hij begint te vertellen:

Dina, ik ken je niet maar ik moet je vreselijk nieuws gaan vertellen. Ik ben hier namelijk niet voor de gezelligheid of voor de lol. Het gaat over je moeder dina, ze is ziek, heel ziek. Laat ik het maar gewoon zeggen... Je moeder is ongeneselijk ziek en zal binnen 1 jaar ter overlijden komen. Ze weigerde met je te praten omdat ze vind dat jij haar in de steek gelaten hebt. En ik vond dat je het moest weten. Ik heb je adres via via gevonden. Je moeder heeft een hersentumor. Ze heeft geluk dat ze niet meteen overleden is. Kijk maar wat je met het nieuws doet.

De man staat op en zonder een woord te zeggen loopt hij weg, en sluit de deur. Vol verdriet, pijn en zelfhaat blijf ik achter. Ik WALG van mezelf. Waarom doe ik mensen toch zoveel pijn. Waarom kan ik nooit normale keuzes maken?  Mijn lieve mama, die achteraf niet zo lief was. Maar ik weet dat de goede geweldige moeder die ze voor me was 5 jaar geleden, nog niet weg is.

Het lijkt zo onmogelijk en onwerkelijk. Een hersentumor (kanker in je hersens) is iets wat andere overkomt en niet mijn lieve mama. Ik huil, en huil. Mijn ogen zijn rood en m'n shirt helemaal doorweekt. Een wit shirt, alles schijnt door. Ik heb schijt. Ya Allah waarom doet u mij dit aan. Snik ik terwijl ik m'n neus snuit in m'n shirt. M'n haar hangt slapjes voor m'n gezicht.

En alsof alles nog erger kan komt Ilias op dat moment het huis in. Hij heeft een gigantische bos rozen bij zich en ik hoor hem vrolijk fluiten op de gang. Ik zit huilend met m'n haren voor m'n gezicht in een hoekje van de woonkamer. Ilias schrikt en gooid de bloemen op de grond. Wat is er dina? vraagt Ilias nieuwsgierig maar toch angstig. Hij trekt me naar zich toe. Ik schaam me, een dag voor ons huwelijk moet hij me zo zien... Dikke ogen, een wit shirt dat doorweekt is, haren voor m'n gezicht en een gebroken hart. Ilias drukt me stevig tegen zich aan. Ik ruik aan hem en geniet van de heerlijke zoete parfum geur.

Kom dina ga even douchen dan zet ik lekkere thee en dan kan je me vertellen wat er aan de hand is. Ik knik en Ilias trekt me omhoog. Hij begeleid me als een klein kind naar de badkamer. Ik neem een heerlijke douchen, en voor het eerst sinds jaren geniet ik niet van de warme stralen en heerlijk geurende zeepjes.

Ik droog me af en wikkel m'n haar in een handdoek. Verder Doe ik m'n simpele pyjama broek aan met een zwart hemdje. M'n haren zijn inmiddels droog dus ik doe ze in een slordig knotje op m'n hoofd. Met tranende ogen wankel ik de trap af. Ik loop de woonkamer in en zie Ilias daar op de bank zitten starend naar de grote tv die uit staat. Op tafel liggen 2 lekker warme koppen na3na3 thee.

Als Ilias doorheeft dat ik aan komen lopen ben gaat hij recht zitten. Hij strekt z'n armen naar me uit en ik kruip als een klein meisje in z'n armen. Ze gaat dood. Zeg ik dan maar om de stilte te verbreken. Wie? Vraagt Ilias. M'n moeder. Beantwoord ik z'n vraag. Wanneer? Dit jaar nog. Ik ga rechtop zitten en vertel ilias wat er allemaal gebeurt is. Hij knikt een beetje. En schud soms z'n hoofd. Hij heeft het er ook moeilijk mee, Ilias heeft namelijk ook geen ouders meer.

Ik geniet van m'n heerlijke na3na3 thee en lig nog steeds tegen Ilias aan. Kom dina dan gaan we naar boven morgen is de grote dag prinsesje.