Her Sacrifices (COMPLETED)

Prologue

I stared at the beautiful little princess sleeping peacefully on her bed. Nakailang beses ko na ring napagtanto na hindi ako makahinga nang maayos mula kanina.

How I missed her jolly love whenever I'm sad and she's there to comfort me like a friend. She filled the empteness inside of me when I was far away from here.

Marahan siyang nagmulat, siguro ay naalimpungatan na naman. When she caught me staring at her she extended her little arms for me. She made her fingers in a close-open motion, tila ba'y sabik na sabik sa aking lambing. I sweetly smiled and came near her. Umupo ako sa gilid ng kama niya paharap sa kanya. Hinawakan ko ang magkabila niyang kamay at sabay na hinalikan ng mariin ang kanyang malambot na palad.

She chuckled and so I am.

"Maman... je t'aime."

Mommy... I love you.

"Je t'aime aussi bébé."

I love you too, baby.

"Ne me laissez pas, s'il vous plaît."

Don't leave me, please.

"Je ne le ferai pas, bébé. Dormez maintenant et nous jouerons demain encore. Je ne serai pas aussi occupé que j'étais quand nous étions encore en France."

I won't, baby. Sleep now and we will play tommorow again. I won't be as busy as I used to when we were still in France.

Her eyes shined like stars. "Vraiment?"

Really?

"Oui, alors tu ferais mieux de dormir maintenant, bébé."

Yes, so you better sleep now, baby.

"Oh d'accord d'accord! Bonsoir, maman!"

Oh okay okay! Goodnight, mommy!

Humalakhak ako. "You said it numerous times already. Okay, goodnight too, baby." And I kissed her both cheeks.

Sinigurado ko munang nakatulog siya ng tuluyan bago lumabas sa kanyang silid at bumaba sa hagdan na hindi malaman ang gagawin. Naabutan kong umiinom ng tubig sa kusina si Demin kaya nilapitan ko siya. Tumaas ang kilay niya ng makita akong papalapit sa kanya kung kaya ay nilapag niya ang baso sa sink. Ang lamig niya naman sa'kin.

I heaved a deep breath and confront him.

"Hindi mo ba talaga ako kakausapin?" I asked in a low voice. Sinandal ko ang katawan sa counter top.

"Why would I? After you refused me?"

Ayun! Nagsalita rin kaso inirapan naman ako.

"Demin, I'm sorry, okay? Tinanggihan kita kasi inaalala ko ang kambal. I thought you would understand me base on my situation--"

"Putangina." Mura niya na ikinagulat ko.

Kung magmura kasi siya ay english madalas kaya hindi ko akalain na nagmura siya ngayon at sa pagmumukha ko pa. Marahan niya pang hinilot ang sentido na parang na i-stress sa akin nang todo.

"Y-you're cursing me now?"

"Kailangan ba na palagi ko na lang intindihin ang sitwasyon mo, Amethyst?!" I jump as an expression when he shouted at me. He said it through gritted teeth. Kasabay pa noon ang paghampas niya sa sink kaya nalaglag ang baso at nabasag. "Kailangan bang ako na lang palagi ang umiintindi sa'ting dalawa?! Yes, I understand, I know that. I tried more harder to stay still on my boundary but you just came to the point na sinagad mo na ang pagpasensiya ko! May damdamin din ako, Amethyst! Puwede bang kahit minsan ako naman ang intindihin mo? Ngayon, tinatanong mo ako kung bakit kita minura? because you're unfair!"

I swallowed hard and my eyes began to water. He just hit the spot. Tila tumigil sa pagtibok ang aking puso kung kaya't nahihirapan akong huminga.

Umiwas ako ng tingin at pilit na nilabanan ang damdamin. May luhang gustong kumuwala ngunit tumingala ako upang hindi matuloy.

Kahit masakit na katutuhanan ang lumalabas sa kanyang bibig ay ayos lang kaysa naman sa itago ang hinanakit. Mas masakit iyon kasi hindi mo alam.