Her Sacrifices (COMPLETED)

Chapter 21

Cry

"How's it?" Demin asked after I closed the door behind me. The office where my Doctor was.

He is standing straight yet you can see in his eyes how worried he is. Pagod na emosyon at hindi ako nagsalita kaya lumapit siya sa akin at niyugyog ang aking balikat. He glared at me, nagsusumamong mag sabi ako ng totoo.

"Amber! I am asking you so answer me!"

Nag-iwas ako ng tingin at hinawakan ang kamay niya sa aking balikat na patuloy sa pagyugyog. I grip his hand at bumuga ng napakalalim na hangin na kanina pang nastuck sa baga ko.

"Amber!"

I acridly laugh and met his dangerous gaze. My eyes shined because of escaping tears.

Do I deserve this?

Do I even deserve this?

Karma is indeed a bitch.

"It came back again, Demin. W-wow. How unlucky I am." Pumiyok ang boses ko.

I didn't see his reaction 'cause I don't want to. Doon lang bumalik ang tingin ko sa kanya nang bitawan niya ang aking balikat at nanghihinang sapo sapo ang noo na tila ba'y  isa itong napakalaking problema.

Malaking problema? Oo, ganun na nga.

Third Person's  POV

Boung araw hindi makapag-focus si Neo sa trabaho. Kahit anong pilit niya ay hindi niya maiwasang mag-alala para kay Amber. Batid niya'y hapon na nang nagising ang babae at 'di niya inasahan na wala na ito ng puntahan niya sa kwarta ng kambal pagkatapos nitong makatulog sa sakit ng ulo. Aaminin niyang grabe ang kaba niya noong kahapon na parang binibiyak sa sakit ng ulo si Amber. Naguluhan siya dahil doon. Bakit pakiramdam niya ay masakitin ito? Hindi naman siguro.

Hindi siya manhid kaya't alam niya ang bawat kilos na pinapahiwatig ni Amber.

Amber would do everything just to have them back. Amber hate making even a little mistake because he knew that she might think he will hate her or maybe it's just what he thought.

Bakit aalis si Amber ng hindi nagpapaalam?

Sa isiping iyon ay napakibit balikat si Neo.

Sabagay, diyan naman siya magaling e, ang mang-iwan ng walang paalam.

Bumuntong hininga siya at sinubukang mag concentrate sa trabaho. Nagmap siya ng maayos at nakuha na sa wakas ang konsentrasyong kanina pang kinakapa.

"Neo," tawag ng isa sa mga katrabaho niya niya. Nag-angat siya ng tingin at nakitang nakasandal ito sa dingding malapit sa isang private room. "Uwian na ah? Ba't seryusong seryuso ka ata diyan? Hindi ka pa ba tapos?" Tawa nito.

Napatingin si Neo sa pambisig na relo. Kumunot ang noo niya na mag-aalasis na ng gabi. "Ah, syempre tapos na, kanina pa, Jev. Wala lang kasing maaliwan," dahilan niya. Maybit bit na pala siyang papel.

Totoong tapos na siya pero napasimangot ng makita kong ano ang nakasulat sa note pad niya.

Amber

Amethyst

Amber

Amethyst

Amber

Bakit ganyan ang nakasulat?! Ugh! Siguro ay kahit nawala na ito sa pag-iisip niya ay ang kamay naman nito ang kumikilos ng hindi niya namamalayan. Damn his actions!

Mabilis niyang nilukot ang papel nang sumilip si Jev doon. Pinanliitan siya nito ng mga mata.

"Oy, sinong Amber at Amethyst na 'yan? May Amber na nga may Amethyst pa? Isa isa lang, brad, mahirap ng dalawang babae sa buhay mo." Pangaral pa nito na ikinangiwi niya. "Dalawa naman sila diba? Pwede bang akin nalang ang isa?"