Her Sacrifices (COMPLETED)

Chapter 10

Sorry (part 5)

Habang hawak hawak ko ang libro sa kamay ko ay sinubukan ko itong ilagay sa ulo ko upang ibalanse ang aking katawan. Nangingitingiti akong naglakad na binabalanse ang kilos hanggang sa makarating ako sa quadrangle ng skwelahan.

"Aray naman!"

Napahinto ako sabay nalaglag ang libro sa semento nang may bumangga braso ko. Inis 'kong hinarap ang nakabangga sa'kin at sinamaan ng tinggin.

Ngumisi lamang siya.

"What?" Natatawa niyang sambit.

"Hindi ka man lang ba magso-sorry?" Inis kong sabi.

"Sorry, then."

"Kunin mo ang libro ko."

"Hindi mo ako alipin, Amber."

Oo nga naman. Bakit ko ba naisip 'yon? Eh sa naiinis ako e!

"Alright." Yuyuko na sana ako para kunin ang libro sa semento nang unahan niya ako at inabot sa'kin. Matalim ko siyang tinignan at marahas na kinuha iyon sa kanya. "Pinagmukha mo talaga akong tanga eh nu? Sabi mo hindi kita alipin tapos kukunin mo rin pala." Pairap kong sabi.

"I'm just being a gentleman here, Amber."

"Gentleman your face!"

"Woah! Easy there. Maiinit yata ulo natin ngayon ah."

"Nang dahil sayo!"

"Shhh..." I flinched when I didn't even notice that he's already near me and put his index finger on my lips. Tinapik ko ang kanyang daliri.

"Get off, Demin!"

Yes, it was Demin who's bullshitting me right now and it irritates me.

"Ang sabi ko hindi mo ako alipin."

"Hindi pala ah... eh bakit mo kanina sinunod ang sinabi ko?" Ang kanan kong kamay ay nakahawak sa libro ko habang ang kaliwa ay tinukod ko sa'king bewang.

"Dahil nag kusa ako hindi dahil sa inutos mo."

"Ugh! You're such a jerk!"

"For leaving you?" He smirk.

Natigilan ako dahil doon. Kumabog ng husto ang dibdib at bumigat ang hininga ko.

Now that he said those words, all my memories from him came rushing back.

Nanginig ang kamay ko at taas noong nilabanan ang titig niya.

As if I am not affected anymore... pero hindi ako nag tagumpay.

"N-no."

I saw a faint smile form in his lips.

"You stuttered, baby..."

*

My mind is in aching thoughts. My body is shivering with those lines he let out in his mouth. What he acted earlier was really wierd. I must not think of any of him anymore but I just can't help it.

"Miss Zavanda."

Demin's stare a while ago makes me want to shut down in awaked. There is this thing in his eyes that I can't explain for what it is. The coldness in his tone limps my ear yet everytime his lips curved up, my eyes just couldn't look away.

"Miss Zavanda?"

Hindi ko talaga maipaliwanag kung bakit noong maibanggit niya ang katagang sa ikalawang huli niyang salita ay nagrambulan sa bilis ang aking puso. Ang maamo niyang mukha na napabighani saakin noon ay nabihag niya't inangkin--