Her Sacrifices (COMPLETED)

Chapter 37

Mama

"Thank you, Charm, so much." I hug my bestfriend after the medication. Treating my illness may not be her field but she knows how to handle my situation. She's not my doctor but I got used of her giving me advices and she's there whenever I needed someone to help me on this one.

"All for you, Amber. Pinag-alala mo ako ah?" She softly said as she caress her already rounded stomach.

"Sorry for that. Bawal ka palang ma stress." I chuckled and played circles on there. "Parang kailan lang kayo nagkaayos ng asawa mo ah, bumilog agad ang tyan mo? Bilis ah?"

Natatawa saiyang umiling. "Sira. Ang sabihin mo ang busy ng life mo kaya hindi mo na namamalayan ang oras. Naging mabilis na ang pangyayari para sayo. Easy lang kasi, Amber. Pati tuloy kalusugan mo naapektuhan na." Nalungkot muli ang mga mata niya.

"Ano ka ba? 'Wag ka nga, maayos na ako, di'ba?"

"Ngayon, oo! Eh paano sa susunod na mga araw? Pasalamat ka at dinala ka rito ngayon ni Demin!" Tinuro niya pa ng kanyang daliri kung saan nakasandal sa pinto ang nakakahalukikip na si Demin. Nakatitig ito sakin ng seryuso kaya umiwas ako ng tingin.

I awkwardly smiled at Charm. Una nag-alala, sumigla, nag-alala ngayon naman ay para akong batang pinapagalitan. Buntis nga.

"Huminahon ka nga. Easy! Ilang beses na akong nagpasalamat kanina pero tango lang ng tango sakin yang bakla na yan." Pinahina ko ang boses sa huling pangungusap. Tinakpan ko pa ang gilid ng labi ko.

Her eyebrows shot up. "Bakla? Bakla nga ba? Don't lie to me, Amber, 'cause by now I know that you knew Demin is not a gay. He's inlove with you and he has all the rights because he is your husband. Habang ikaw... I'm sorry to say this, Amber pero ginagawa mong kabit ang isa. Please, fix your mess before everything would blast like a bomb." She whispered and patted my shoulder. Napapalunok akong tumango. Nauna na siyang nagpaalam samin.

Damn. I forgot that this was also one of her expertise, observing of one person's action and behavior. Perks of her being a Fasion Designer, too.

"Diyan ka nalang ba?" Nawala ako sa pagkatulala ng magsalita si Demin.

Doon ako tumuwid sa pagkakatayo bago tumikhim. "Let's go."

Lalampasan ko na sana siya ng hinigit niya ako sa braso at ang mas ikinagulat ko ay ng pagkaharap ko ay binalot niya ako sa mahigpit niyang yakap. I stiffened most when he burried his face on my hair.

Kumabog ng husto ang dibdib ko sa ginawa niya.

"D-demin.. a-ano ba.."

"I'm so sorry, Wife. Sorry sa lahat ng sakit na dinulot ko sayo at sa pag trato ko sa'yo nitong mga nakaraang araw. I don't know what to do with you, anymore. This feelings of mine sucks bigtime." He said with so much gentle that at the same time there's a sharp pain lingered on it. It's as if he was about to break down.

Hinayaan ko na lamang siya. Gusto ko man siyang itulak ay hindi ko magawa. Pagbibigyan ko siya sa ngayon dahil ramdam ko ang sakit na dinaramdam niya at pasasalamat na rin na tinulungan niya ako kanina. Kung hindi dahil sa kanya ay baka nabuko na ako ng tuluyan nina Neo. Before the sun rises ay tinawagan ko si Demin para sa tulong. Una akala ko ay hindi niya ako tutulungan at hahayaan na lamang pero nagkamali ako. Siguro mga after 20 minutes palang ay kaagad niya na akong sinundo at kataka-takang napasok niya ang mansyon ng mga Rios ng walang nakakaalam maliban sakin. At paano niya kaagad nalaman ang lugar kung nasaan ako kung ang sinabi ko lang ay ang Mansyon ng mga Rios?

Oh okay, I get it. Hindi ako tanga para hindi malaman na may isang bagay na namamagitan sa dalawa.

He still cares for me despite of what our situation is.