GÜZELİM

Bölüm 57 "Hesaplaşma"

Sabırlı okuyucularıma gelsin :) Fazla bekletmek istemedim,fazla uzun bie bölüm degil kabul ama en azından sizi tatmin edecegini düsünüyorum.

***Buarada Yeni hikayemin tanıtımını yayınladım. Okumanızı siddetle tavsiye ediyorum.***

Arabaya bindigimde Uraz birsey demeden arabayı calıstırdı.
Öylece aglıyordum. Arabada sadece benim ic cekislerim duyuluyordu.
"Benim annem böyle bir kadın degildi Uraz yemin ederim!"
"Annenin öyle biri olmadıgını biliyorum güzelim. Anneni bir tek sen kendine getirebilirsin,o yüzden o ses kaydını dinlettim sana."
Burnumu cektim.
"Uraz artık benim hayatımda olmayacak o! Herseyden önce benim evladımı öldürmek istedi! Bunum yenilir yutulur yanı yok!"
Uraz arabayı durdurdu.
Ardından tebessüm etti.
"Unutma,annenin Burak tarafından beyni yıkanmış. Yoksa asla böyle düsünmezdi."
Gülümsemeye calıstım.
"Kendini kandırma,annem sinsi ve zeki biri. Asla beynini bir salak yıkayamaz!"
Uraz cevap vermedi.
Haklıydım biliyordu o ama beni teselli etmeye calısıyordu.
Uraz yanagımı öptü.
"Tamam yaşananları kafana takma,kızımız icin."
Kızımız...
Gülümsedim.
"Kızımızmı?"
"Sende istemezmisin minik bir Mira'yı?"
"Cok isterim!" Dedim heyecanla.
Uraz gülümsedi.
Arabayı calıstırıp yola koyuldu.

****

Eve geldigimizde direk Ateş'le ilgilenmeye basladım. Cok özlemistim oğlumu,Uraz'da calısmak icin calısma odasına cekildi. Yakında buradan ayrılıyorduk. Sevda cadısına ne yapsam diye düsünüyordum. Öyle birsey yapmalıydımki,ağlamaktan beter olsun.
Poyraz zaten belasını bulmustu. Benim derdim Sevda idi.
Uraz'ı öldürmek istemişti resmen.
O anda beynimde bir ampul yandı.
Uraz'ın annesini bulsam bu ona en büyük kötülük olmazmıydı?
Sırıttım.
Yüzüme yedigim ayıcıkla düsüncelerimden sıyrıldım. Ateş kahkahalarla gülmeye basladı.
"Aa sen anneye nasıl oyuncak atarsın?" Dedim gülerek.
Ateş gözlerini kapadı.
"Baba yaptı." Dedi gülüslerinin arasında.
"Seni yalancı çocuk."
Ateş ellerini gözlerinden cekip ciddi bir yüz ifadesi takındı.
Bas parmagını bana sallayarak "Cok ayıp söz o." Dedi. Yalancı dedigim icin beni ayıplamıstı. Kahkaha attım. Çok bilmiş bir cocuktu.
"Özür dilerim meleğim." Dedim.
Ateş öpücük atıp oyuncak arabasına döndü.
Odaya Gamze girdi.
"Mira abla birsey söyleyecegim."
"Söyle canım?"
Gamze yanıma oturdu.
"Şey.. senden gizlim saklım yok artık,biliyorsun. Bunuda bilmeni istiyorum."
"Söyle artık?"
"Biz Bora ile sevgiliyiz."
Gülümsedim.
"Cok sevindim,zaten yakısıyordunuz."
Barcı cocuga bak sen,kapmıstı hemen Gamze'yi.
Gamze'ye sarıldım.
"Umarım mutlu olursunuz,o iyi biri cünkü. Hak ediyorsu seni."
Gamze sırtımı sıvazladı.
"Umarım."
Birbirimizden ayrıldık.
"Ben sofraya yardım edeyim." Diyip odadan cıktı.
Ateş gülümseyerek bana baktı.
"Gamze niye gitti?" Demeye calıstı sacma bir konusmayla. Kahkahama engel olamadım.
"Yemegimizi hazırlayacak,bende seninle oynayacagım."
Ateş alkışladı.
Gülerek onu kucagıma aldım.
"Umarım bir kız kardesin olur. Cok güzel abi olursun sen."
Ateş öylece elindeki arabayı ucurarak gezdiriyordu,agzındanda tuhaf sesler cıkarıyordu.
Ateş'in kız kardesini kıskanması cok hoş olmazmıydı?
Tebessüm ettim.
Karnımdaki siddetli ağrı ile yüzümü burusturdum. Ateş'i kucagımdan indirip,koltuga oturdum.
Acıyla inledim.
Hep bu olanlar yüzünden!
Uraz'la barısmadan önceki stres ve üzüntüm,annemin bana yaptıkları!
"Ah!" Diye bagırdım. Bu nasıl bir acıydı?
Bacagımın arasından kayıp giden sıcak bir sıvı hissettim.
"Uraz!" Diye tüm gücümle bagırınca Ateş ağlamaya başladı.