GÜZELİM

Bölüm 68 "Buke"

Özlem...
Aşktan sonra en güclü duygu olabilirdi.
Bir insanın gülüşü bile özlenirmiydi? Özlüyorum işte ben.
Bir insanın kirpikleri özlenirmiydi?
Onu bile özlüyordum.
Elimi karnımda gezdirdim. Kafamı dagıtmak istiyordum. Konusabilecegim tek kişi fetüscüktü.
"Cinsiyetini gösterirsin erkenden umarım. Buradan kurtuldugumda direk hastaneye gidecegim."
Cidden erkekmi olurdu acaba? Yada kız?
Sağlıklı olsunda gerisi önemli degil. Ama bir kızımın olmasını isterim. Adı Buke olacaktı.
Evet,Buke.
Ah Buke!

Gelinlikle gencecik yaşında kendini asmıştı. O bembeyaz gelinlik kefen olmuştu ona. Belki bana kötülügü dokundu ama ben buydum iste. Ayran gönüllü.

Kilit sesi duyuldu. Koşarak yanıma gelen adamlar,birden kolumdan tutup yerde sürüklemeye basladı.
Gözyaslarımı durduramadım.
"Neolur durun... Bebegime,birsey olacak!"
Ayagımda ayakkabı olmadıgı icin hem cizilmiş olmalıydı.
"Durun!" Diye bagırdım gözyaslarımın arasında. "Bebegime zarar gelecek yalvarırım durun!"
Depodan cıkana kadar sürüklemislerdi beni. Sonra ayaga kalktıgımda ise faciaydı. Ayaklarım yara bere icindeydi ve acıyordu. Yürümemde zorlasıyordu.
Kolumdan ittiren pic kurusuna tersçe baktım.
"Hadi be Kadın!" Dedi sinirle.
"Basacaklar burayı birazdan!"
"Patronunuz nerede?"
"Yeni mekanda seni bekliyor." Dedi sırıtarak.
Etrafı taradım gözlerimle. Bomboştu. Kaçabilme ihtimalim yüzde elliydi.
Dibimde duran izbandutun karnına dirsegimi tüm gücümle gecirdim. O anki bosluktan yararlanarak koşmaya basladım.
Ayaklarımın acısı yüzünden yüzümü burusturmayı eksik etmiyordum ama şuan o acı bile beni durdurmaya yetmezdi. Göz ucuyla arkama baktım. O ikisi,pesimdelerdi..
Ortaokulda kosu derslerine beni yollayan anneme(!) tesekkürler bir ise yaramıstı..
Siren seslerini duymamla yere yapısmam bir olmustu.
"Ama kurtulmuştum,iki dakika daha oyalarsam cok iyi olacaktı."
Sacıma yapışan ellerle cıglıgı bastım.
Tekrar yerde sürüklüyordu beni.
"Imdat!" Diye avazım cıktıgı kadar bagırdım. "Uraz!"
Polis arabaları görüs alanıma girmesiyle daha cok bagırmaya basladım.

Uraz'dan..
Polisler gelen ihbar üzerine bir depo tespit etmisler. Komiser haber verdiginde icimdeki umut taneleri yesermisti. Son 12 saatim kalmıstı,o vakit dolmadan kurtarabilirdik. Şimdi arasa bile verirdim oteli,umrumdamı sanki. Onlar icin otel bahane,istedikleri tek şey beni bu piyasadan def etmek ama öyle birsey her baba yigidin harcı degil.

Polis arabalarının arkasından yavasca gidiyordum. Ilerde soldaki depoydu. Komiseri arayıp ögrenmiştim. Gelmemem söylenmişti ama gidiyordum. Komiseri ikna etmek zor olmuştu ama halletmistim.
"Imdat!" Diye bagıran bir kadın sesi. Ardından "Uraz!" Diye tekrardan bagırmıştı.
Bu Mira'nın sesi!
Arabamın hızını arttırıp polis arabalarını solladım.
Çalan telefonuma göz ucuyla baktım.
Komiser arıyordu.
"Ne var!" Diye actım.
"O arabanın hızını hemen yavaslat! Uraz bu yaptıgın karının ve cocugunun hayatına mâl olabilir!"
Telefonu kapadım. Deponun yoluna saptıgımda gördügüm şey karşısında deliye dönmüstüm.
Saçından tutup yerde sürüklüyorlardı.
Sizin ananızı siktim simdi!
Arabada inip oraya dogru kosaya basladım. Adam beni farketti. Mira'yı kolundan tutup kaldırdı ve boynuna bıcagı dayadı.
"Yaklaşma!" Diye bagırdı.
Mira'ya baktım. Baştan aşagı süzdüm onu.
Giysileri toz toprak icerisindeydi,ayakları çıplak ve yaralıydı.
"U-Uraz-"
Bogazına bıcagı baskı yaptı pic kurusu,susmak zorunda kaldı.
"Uraz geri cekil!"
Komiserin sesini duyunca göz ucuyla ona baktım.
Ondan sonra iki adım geriledim ve arabaya yaslandım.

Polisler o iki pic kurusunu ikna etmek icin ugrasıyorlardı.
Siktigimin beyinsizleri ikna olmuyordu. Sadece gitmek istediklerini söylüyordu.
Ardından karımın boynuna bıcagı dayayan adam adi her ne boksa bana döndü.
"Uraz Soykan sende bizimle geleceksin!"
"Uraz hayır!" Diye bagırdı Mira.
O sırada kulakları sagır edecek cinsten bir silah sesi duyuldu. Mira'nın boynuna dalalı olan bıcak yere düstü. Vurulmustu,polisler onu kolundan vurmustu. Diger adam ise kactı.
"Sülaleni siktim simdi senin!" Kosarak yerde acı icinde kıvranan adamın yanına gittim ve karnına tüm gücümle tekmeyi vurdum.
Kolundaki yarayada ayagımla bastırmaya devam ettim. Acı icinde bagırıyordu. Polislerin beni kolumdan cekmesiyle,sinirimi bir kenara bıraktım. Mira'ys baktım. Yerde oturuyordu , öylece aglıyordu.
Egilip onu kucagıma aldım.
Komiser "Ambulans gelmek üzere. Sonra ifadesine basvuracagız." Dedi. Başımı onaylar gibi salladım.
Mira kollarını boynuma sarıp daha siddetli aglamaya basladı.
O agladıkca yerde yatan adamı gebertmek istiyordum!
Ambulans sesleri duyulunca Mira'nın ağlamalarıda kesildi,boynu omzundayken birden omzumdan bosluga düstü.
"Mira?" Dedim panikle.
n-ne olmustuki simdi?

MIRA'DAN

Burnuma gelen hastane kokusuyla yüzümü burusturdum gözlerimi acmakta zorluk cekiyordum. Sanki biri yapıstırıcıyla göz kapaklarımı birbirine yapıstırmıs gibi. Zorda olsa gözlerimi açmıştım.
Gözlerim biranlık boguk gördü etrafı,saniyeler sonra düzeldi. Odaya gözlerimi gezdirdim kimsecikler yoktu.
Son hatırladıgım şey Uraz'ın kucagında şok etkisiyle ağlamamdı.
Sonrası yok,bayılmış olmalıydım. Odama Doktor girdi.
"B-ebegim nasıl?" Diye sordum.
"Gayet sağlıklı." Demişti.
Derin bir oh cektim.
"U-uraz Nerede?"
"O Bey eşiniz olmalı. Akrabarınız gelmis,onları asagıda karsılamaya gitmis. Hemsirelerden bilgi aldım."
Durup dururken aglamaya basladım.
Iyice tuhaflasmıstım.
Doktor yanıma gelip "Pskologumuzla görüsmek istermisiniz?"  Diye sordu
Kafamı hayır anlamında salladım.
Odanın kapısı aniden açılınca göz yaşlarımı sildim.
Uraz gelmisti.
Hızlı adımlarla yanıma ulastı ve elimi tuttu.
"Güzelim iyimisin?"
Kafamı evet anlamında salladım.
Gözyaşlarımı saklamak istesemde olmamıstı.
Uraz gözyaslarımı sildi.
"Neyin var?"
Elimi karnımda gezdirdim.
"Ona birsey olacak diye cok korktum!"
Doktor araya girdi.
"Cinsiyetinide gösterdi." Dedi gülümseyerek.
Bende gülümsedim. Aglarken gülümsemekte sacma olmustu ama bu haber cok güzel bir haberdi.
"C-cinsiyeti ne?" Diye sordum.
Doktor yüzündeki gülümsemeyi genisletti.
"Bunu size eşiniz söylesin. Daha iyi olur. Serum bittikten sonra,taburcu olabilirsiniz."
Uraz'da ögrenmismiydi?
Doktor odadan izin isteyip cıktı. Uraz'a döndüm.
"Söylesene heyecanlandırma beni daha fazla."
Uraz o kadar mutlu gözüküyorduki,heyecanım böyle dahada artmıstı.
"Buke geliyor..."
Elimi yüzüme kapadım ve busefer sevinçten aglamaya basladım.
"Kızımız oluyor!" Dedim sevincle.
"Evet istedigin gibi,adını Buke koyarız."
"A-ama bes aylık olmadıki..."
"Erkendende gösterebiliyorlarmış."
Uraz'ın yanagını öptüm.
"Sen,ben Ateş ve Buke..."
Uraz gülümsedi.
"Evet,artık mutlu bir aile olacagız. Dertsiz,tasasız..."
Tebessüm ettim.
"Uraz deme öyle. Sen diyince basımıza bir iş geliyor."
Uraz güldü. Burnuma bir öpücük kondurdu.
"Artık gelmeyecek."

Eve geldigimizde Uraz direk beni odaya cıkarmıştı.
"Uraz Ateş'i getirsene. Cok özledim onu."
"Tamam." Diyip cıktı Uraz odadan. Yaklasık bes dakika sonra kucagında Ateş ile odaya girdi.
Gülümsedim.
"Hosgeldin ogluum."
Uraz yataga oturduktan sonra Ateş'i kucagıma verdi.
Ateş'in pamuk yanaklarına öpücükler bıraktıktan sonra cennet kokusunu icime cektim.
Boynumda bıçagın soguklugunu hissettikten sonra Ateş'i birdaha göremeyecegim sanmıştım.
Ama kurtulmuştum.
Simdi yanımda canımı verebilecegim insanlar vardı. Yani ailem.
Biz Uraz'la aile kurmak zamanımızı almıştı. Daha dogrusu benim zamanımı almıştı. Ilk basta olan saçmalıklar,bayagı yıpratmıstı beni. Uraz'a aşık olduktan sonra ve oglumuz dogduktan sonra hersey güzel oldugunu sanmıstım.
Yanılmışım.
Yine yıpranıyorum,yine saga sola dağlıyorum.
Bizim hikayemizde mutluluktan çok hüzün vardı. Bir gülsek beş aglıyorduk. Beni ayakta tutan şey ailemdi.
Ama artık inanıyorumki bu sondu. Artık cidden mutlu bir aile olabilirdik. Bu inancı bana saglayan kucagımdaki ve karnımdaki cocuklarımdı ve Uraz'da vardı tabiki.
Uraz'a baktım.
Bana bakıyordu. Tebessüm ettim.
"Niye bakıyorsun?"
Uraz omzuma öpücük bıraktı.
"Son on iki saatim kalmıstı Mira. Dogruyu söylemek gerekirse daha önce korkmadıgım kadar korktum,hâlâda korkuyorum. Bunu sana yapan it hala bulunamadı. Bulunana kadar benim icimdeki siktir boktan korku bitmeyecek. O bıcak boynuna dayandıgı an..." diyip sustu. Derin bir nefes verdi.
"Mira benden önce ölme olurmu?"
Karsımda gördügüm Uraz bambaskaydı. Tek benim gördügüm yanı,benim yarattıgım yanı.
Korku dolu ve caresiz.
Tek kolumu Uraz'ın boynuna attım ve gögüsüme yatmasını sagladım. Diger yanımdada Ateş yatıyordu.
Tebessüm ettim tekrardan.
"Ben artık buradayım düsünme bunları." Dedim.
Tshortumde hissettigim ıslaklık şoka ugramama neden oldu.
U-uraz aglıyormuydu yoksa?