GÜZELİM

Bth/39

Gözümü açtığımda hastanedeydim. Odanın dışarısından "Bukem!" Diye ağıt yakan kişiler vardı. O-o kendini asmıştı. Gözümden yaşlar akmaya başladı. Elimi karnımda gezdirdim.
"Bana güç ver bebeğim..." diye mırıldandım. Hastanenin rahat yatağından kalkıp,yavas adımlarla odadan çıktım.
Uraz amcasına sıkıca sarılmış öylece yeri izliyordu. Amcası Şivan ağa ise ağlıyordu. Göz yaşlarıma hıçkırıklar eşlik etti. Boran baba yanıma gelip "Iyimisin kızım?" Dedi şiveli aksanıyla. Kafamı belli bellirsiz hayır anlamında salladım.
"Ö-öldümü Buke?" Diye sordum Boran babaya. Dudaklarını araladıBoran baba,tam cevap verecekken sustu. Sonra kafasını evet anlamında salladı. Bacaklarım hissizleşti yere yığılacakken Boran baba beni belimden yakaladı yavaşca yere oturttu.
"Boran baba herşey benim suçum!" Diye hıçkırarak ağlamaya devam ettim. Buke'nin annesi "Yılan!" Diye bağırarak üzerime yürümeye başladı. O sırada Uraz önüne geçti.
"Bak acın var diye susuyorum,haddini aşma! Otur zırlıyosan zırla yoksa defol şurdan!" Diye konuştu tehtidkar sesiyle. Sevda anne kolundan tuttu Buke'nin annesini.
"Karı koca kızımın katilisiniz!" Dedi acı dolu bir sesle.
"Anne al götür şunu!" Diye tısladı Uraz.
Sevda anne "Tamam oğul,sen karına bak." Dedi.
Ben ise yerde öylece izliyordum onları. Uraz önümde diz çöktü beni kendine çekip sarıldı.
"Şşt,ağlama geçecek." Diye mırıldandı.  Duru,öyle bir tekmeliyorduki karnımı ilk defa onu böyle hissediyordum.
Uraz'ın gömleğini sıkıca kavradım.
"Bizim suçumuz Uraz!" Diye haykırdım. Uraz beni kucağına aldı ve odaya girdik. Karnımdaki kasılmaları görmezden gelmeye çalısıyordum.  Uraz beni yatağa oturttu ardından yanıma oturdu.
"Mira bizim suçumuz yok,kes şunu." Dedi sinirle. "Kendi astı o,intihar etti. Bizle alakası yok. Hem onun beğenmediği adam el üstünde tutuyordu Buke'yi. Buke'ye zarar vermeye kalksa,amcamdan önce ben önlerdim emin ol. Unutmaki o herşeyin suçlusu."
Uraz'a sarıldım.
"B-ben onun ö-ölüsünü gördüm." hıckırdım.
Uraz saçlarımı öptü.
"Mira kapa çeneni! Yeter ama!" Diye bağırdı. Dediğini umursamayarak biraz önceki dediğimi tekrarladım.
"Ben onun ölüsünü gördüm..."
Uraz derin bir nefes üfledi.
"Bak ben bir kadını nasıl teselli ederim bilmiyorum!" Dedi. "Bana yardımcı ol."
Gözlerimi Uraz'a diktim.
"Sadece sarıl."
Uraz bana sımsıkı sarıldı.
"Kulağıma sözümü tutamadığımı söyledi,kirlenmiş..." burnumu çektim. "Sonra... ağlamaklı gözlerle gelin odasına gidiyordu,bana herşeyin suçlusuymuşum gibi baktı."
Uraz "Buke hep öyleydi,kendisi haricinde herkesi suçlardı." Dedi "Sen ne sözü verdin Buke'ye?" Diye sordu ardından.
Gülümsedim. Neşeden yoksun bir gülümsemeydi.
"Onu kurtaracaktım." Dedim. "Belki ikna ederim seni diye düşündüm,öfken diner ve kurtarırsın..."
"Böyle birşeyin imkanı yoktu zaten,ben kurtarmak istesemde Aşiret engellerdi." Dedi.
Titrek bir nefes verdim dışarıya.
"Cenaze icin Mardin'e gideceğim. Sen gelmeyeceksin ama."
Omuz silktim. "Istemiyorum zaten." Dedim.
"Polisler gelip ifadeni alacaklar,tamammı?" Dedi. "Sonra eve gideceksin."
Kafamı salladım. Uraz odadan çıktıktan bes dakika sonra Iki polis memuru girdi odaya.
"Merhaba Mira hanım,şimdi gördüklerini tek tek anlatmanızı istiyoruz."
Poliselere gördügüm herşeyi tek tek anlattım,ardından gittiler. Odaya Buke'nin annesi girdi. Kapıyı kilitledi.
Kaşlarımı cattım.
"Ne yapıyorsun sen?" Dedim sinirle.
"Kızımı sen öldürdün! Sen astın onu!"
Alayla "He öylemi,siz şizofrene yakalandınız galiba." Dedim.
Bana tokat atmak için elini kaldırmışken sinirle kolundan yakaladım.
"Bu sefer sen degil,ben seni döverim, Büyüksen büyüklüğünü bileceksin! BUKE'NİN ÖLMESİNİN BENLE BIR ALAKASI YOK,SOK ARTIK ŞUNU KAFANA!"
son cümlemde öyle bir bağırmıştımki boğazlarım acıdı. Biri kapıyı tıklamaya basladı.
"Hanimefendi ne oluyor orada?"
Ardından Uraz'ın sesi duyuldu.
"Mira! Ne oluyor?"
Karşımdaki aglamaktan helak olmus kadını ittim ve kapıyı actım.
Basta hemsire olmak üzere herkes odanın kapısının önünde dikiliyordu.
Hemsire "Sessiz lütfen,burası bir hastane." Diyip gitti.
Uraz sinirle yengesine baktı.
"Ne oluyor burada?"
Omuz silktim. "Yengen suçlayacak birilerini arıyor." Dedim. Uraz sabır çekip elimden tuttu ve ilerlemeye basladı. Bende pesinden sürüklenmeye basladım. Odun ya!
#####
Simsiyah bir odadaydım. Duvarlar siyah,koltuklar siyah,yerler siyah,Etraf karanlık siyah...
Kapı açılınca gözlerimi kıstım. Buke bembeyaz elbisesiyle duruyordu karsımda. Onu bu karanlık odada o kadar net görüyordumki.
"Katilimsin. Sen.!"  Her kelimesine vurgu yapmıştı.
Dudaklarım mühürlenmiş gibiydi.
Kafamı hayır anlamında salladım.
Kucagında pembe bir örtüye sarılı,içli içli ağlayan bebek vardı. Diğer elinde bir bıçak. Elim karnıma gitti. Bebeğim,Duru yoktu..
Kucağındaki bebege ardından bana baktı. Bir kahkaha attı,kahkaha karanlık odada korkunç bir yankı yaptı.
"Bebeğin ölecek!" Diye haykırdı. Gözümden yaşlar akmaya basladı. Kafamı yapma der gibi salladım. Bıcağı ağlayan bebeğime sapladı,sesi birden kesildi.