GÜZELİM

Bölüm 70 "Emel"

Davet yerine geldigimizde birden heyecanlanmıstım. Uraz ile ilk defa ciddi bir davete katılıyorduk heralde.
Uraz arabanın anahtarını valeye verdikten sonra elimi tuttu. Bizi fark eden gazeteciler basımıza toplandı.
Hamile olup olmadıgımı sordular ama cevap vermeden gecip gittik.
Evet,sadece ailemiz ve yakınlarımız biliyordu hamile oldugumu basın bilmiyordu yani.
Hem zaten anlamıslardır heralde. Davet mekanına giris yaptıgımız an Uraz herkesle selamlaşmaya başladı.
Bir bayan cıktı karsımıza Uraz'ın boynuna sarıldı.
"Uraz uzun zaman oldu." Dedi kız.
Birbirlerinden ayrıldılar.
"Ya Emel naber?"
"Iyi Uraz senden naber?"
"Iyi bende." Dedi Uraz. Ardından beni gösterdi.
"Eşim Mira."
Kız samimi bir sekilde gülümsedi.
Benimde boynuma sarılınca sasırmıstım.
Kollarını boynumdan ayırdı.
"Bilmezmiyim hiç. Bende Emel. Uraz'ın liseden en yakın arkadası. Beraber az maç yapmıyorduk."
Gülümsememe engel olamadım.
"Sendemi Mardin'de okudun?"
"Evet,ama biz Mardin'li degildik. Ailemde hâlâ orada."
Uraz lafa girdi.
"Ee gelsene bizede,Mardin'e geldiginde."
"Tamam,haberlesiriz."
"Tamam numaram var sende heralde?" Dedi Uraz.
Emel "Var aslan var." Dedi.
"Tamam koçcum hadi eyvallah." Dedi gülerek Uraz.
Elimi cekistirerek uzaklastırdı beni oradan.
"Koccummu?" Dedim gülerek.
"Ya Mira bu tam erkek fatmaydı,simdi kıza benzemis."
Tuhaftırki kıskanmamıstım.
Karsımıza buseferde takım elbiseli bir adam cıktı.
"Uraz Bey bende sizi bekliyordum."
"Buyrun Akın Bey?"
"Türlü is adamlarının konusmalarıda olacak bu davette. Acaba sizde konusma yapsanız olurmu?"
"Ne hakkında?"
"Sirketi nasıl kurdugunuz hakkında mesela?"
Uraz bana baktı ilk önce ardından "Tamam." Dedi.
Akın Bey gülümsedi.
"Cok sagolun." Diyip uzaklastı.
"Uraz otursakmı? Yoruldum biraz."
Uraz tuttugu elimi öptü ve boş masalardan birine oturduk.

Bir sürü insancıklar konusma yapmıstı. Sıra Uraz'a gelmisti. Heyecan yapmıstı,umarım yatısmıstır.
Sahneye alkıslarla cıktı.

Güzel bir konusma yaptıktan sonra ayakta alkıslayan bile olmustu.
Iste benim kocam!
Masaya cool adımlarla döndügünde gülmeden edemedim.
"Uraz ne ego kastın aşkım ya."
Uraz tek kaşını kaldırıp "Ne egosu kızım? Bilmem ben egoyu filan."
Gülmem dahada genislemisti.
"Ego bile yakısıyormus benim sevdigimee." Diyip yanagını öptüm.
Uraz'da gülümsedi.
"Yorulduysan gidelimmi?"
"İyi olur ayaklarım şişti,topuklular ayagımı acıtıyor."
Uraz tebessüm etti.
"Beş aylık oldu degilmi?"
Elimi karnıma koyup "Oldu babası,kocaman oldu Buke'miz." Dedim.
Uraz ayaga kalkıp elini bana uzattı. Elini tutarak sandalyeden kalktım.
Tekrar elele ilerlerken Uraz tek tek vedalastı tanıdıklarıyla. Mekandan cıkmamız bir saatti bulmustu heralde beh.
Vale arabamızı getirdiginde,hızlı bir sekilde arabaya bindim. Uraz'da sürücü koltugundaki yerini aldıgında otele dogru sürdü.
"Uraz,Emel iyi birine benziyordu."
"Cok iyi. Nişanlanmıştı en son. Şuan hâlâ nisanlımı bilmiyorum. Ama cok delikanlı bir kız,güzelde yani-"
Susturdum.
Anlatırken gözleri ışıldıyordu resmen beyimizin. Anladık iyi kızda yani niye bu kadar övdün dimi yani!
"Höst lan höst!" Dedim tersce.
Uraz gülümsedi. Gözünü yoldan ayırmadan "Seni denemek icin söyledim son cümleyi. Sen bana ilk askın Semih'i anlatırken iyidi degilmi Hanımefendi?"
Uraz sinirlendiginde nasıl ters bakıyorsa öyle bakmaya calıstım ona.
Sesimi kalınlastırıp "Lan Uraz,elimin tersindesin yumrugu yemeden kapa ceneni!"
Uraz'ın taklidini yapmıstım.
Kahkahayı bastı. Bende gülmemi tutamadım.
Araba durdugunda "Hadi geldik in bakalım." Dedi. Arabadan indigimde soguk hava tenimi yaladı gecti.
Hava birden sogumusmuydu cidden?
Uraz'ı beklemeden otele girdim. Lobide beklemeye basladım onu. Zaten bir dakika gecmeden gelmisti.
Oteldeki koca saatte baktıgımda 21.30 oldugunu gördüm.  Erkenden yorulmustum ve uykum gelmisti.
Oflayarak kollarımı Uraz'ın beline doladım.
"Hamilelik yoruyor."
Uraz bir kolunu omzuma attı. Öylece yürümeye basladık.