GÜZELİM

Bölüm 49 "YANILGI"

ÖNEMLİ!!!!
Merhaba,bunu okumanızı istiyorum çünkü cidden bazen şaşırıyorum. Öncelikle hepinizi seviyorum bu diyeceklerimi asla ve asla yanlıs anlamanızıda istemem. Bölüm yazdıktan sonra gelen yorumları okuyorum bazyorumlar iyi,bazıları kötü hepsine ayrı ayrı tesekkürler. Kötü yorum yapanlarada saygım sonsuz. Fakat şu yb yorumları... ne bileyim gereksiz degilde şaşırtıcı yani. Ben o kadar ugrasıp bölüm atmaya calısıyorum,yorumların bazıları sadece "yb" oluyor. Benimde hikaye yazmaktan baska yapacak islerim var. En önemlisi okulum var. Tabiiki bende düzenli olarak bölüm atmak isterim size,biliyorsunuz öğrenci olmak zor heleki büyük hedefleriniz varsa dahada zor. Neyse şikayetim sadece buydu,bu kısacık duyuruma degerli vaktinizi ayırdıgınız icin tesekkür ederim canlarım,iyi ve sabırlı okumalar,kendinize cok iyi bakın malumunuz havalar soguk :) :) :)

Sahil kenarına cektim arabamı. Hıckırarak ağlamaya devam ettim.
O Gupse denen kadınlada görüşüp,Uraz'la boşanma işlemlerini başlatacaktım. Töre falan umrumda degildi.
Bir an düsündüm.
O kadınada bana dokundugu gibi dokundumu? Yada beni öptügü gibi öptümü?
Biraz kafa dinlemeliydim. Şuan cekip gidecektim,ogluma hasret kalacaktım ama... Pskolojim darman dumandı. Birkac gün iyi gelecekti bana.
Arabamı havaalanına sürdüm. Almanya'daki arkadasımın yanına gidecektim. Pasaportum arabamdaydı zaten.

##############

Uçaktan indiğimde,Melek karsıladı beni birbirimize sarıldık.
"Ne oldu Miracık?" Dedi tereddütle.
"Anlatırım eve gidince." Dedim.
Melek koluma girdi beraber havaalanından çıktık. Taksiye bindigimizde ortamdaki kara bulutları dagıtak istercesine güldü Melek.
"Elvan'ım nasıl ya?" Dedi gülerek. 
"Süper. Hatta güzel bir iliskisi var." Dedim tebessümle.
"Anladım... Kiminle peki?"
"Eşimin kuzeniyle." Dedim.
Melek sirince dudak sarkıttı.
"He buaradaaaa,Evlisin hemde koskoca Uraz Soykan ile,birdeee beni dügününe cagırmadın he?"
Gülümsemeye calıstım.
"Annem babam bile yoktu."
Melek saskınlıkla "Ha?" Dedi.
Omuz silktim.
Taksi durdugunda Melek parasını ödedi ve beraber indik. Tek katlı bir evde yaşıyordu,koca bir bahcesi vardı birde.
"Sahiden sen ne zaman Istanbul'a geleceksin?" Diye sordum.
"Gelmeyi düsünmüyorum." Dedi.
"Aaa,ciddi olamazsın. Cidden yokluğun belli oluyor(!)"
Melek gülerek "Aras hissediyormudur yokluğumu?" Dedi.
Haaa.. buarada Melek,Aras'ın eski sevgilisiydi. 24 saatlik iliskileri olmustu,Aras kullanıp atmıstı güzelim kızı...
Eve girdigimizde gülümseyerek etrafa baktım.
"Cok sirin bir yer."
Ev resmen tamamen pembeydi. Pembeler askına!
Koltuga oturdum.
"Zaten iki gün kalıp dönecegim."
Melek "Iki gün cok az." Dedi.
"Oğlum var,onunla ilgilenmem lazım." Dedim.
Melek oflayarak "Sen birde annesin degilmi? Ah şu sorumluluklar..." dedi.
"Ben biraz dinlensem?"
Melek "tabii. Odan ileride solda." Dedi. Onaylayarak ayaklandım koltuktan.
Uraz'dan

Elvan ve Kuzey sakince koltukta oturuyorlardı. Mira ortalarda yok bu dingiller sakindi!
Saat 03.15'ti. Saatler önceki halimden eser yoktu. Beni dinlemeden gitmisti,haklıydı aslından yalandan sikik bir rapor. Ama o Gupse'yi bir elime geçireyim...
Gupse ile gecmisimiz oldu evet. Ben ilk defa bir kadınla ne yasadıgımı hatırlamıyordum. Uyandıgımsa yarıcıplaktım iste... ama yapmıs olamam... Ben Mira'ya bu serefsizligi yapmıs olamam! Allah benim belamı versin!
"Elvan ara ortak arkadaslarınızı hadi!"
Elvan sinirle ayaga kalktı.
"Bana bak Uraz,sesini yükseltme bana! Hem benim arkadasımı aldat,hemde..."
Lafını tamamlamasına telefon mani olmustu.
Yine gözlerim sulanmıstı. Elimi gözlerime bastırdı.
Elvan "Efendim Melek?" Diyerek aramayı yanıtladı.
"Evet seni aramıstı,Mira ortalarda yok acaba oradamı diyecektim?"
Elvan'a diktim gözlerimi.
Lütfen orada olsun,Lütfen...
Elvan gülümseyerek "Tamam Melek,icimizi rahatlattın sağol." Dedi.
Oradaydı!
Elvan telefonu koltuga fırlattı.
"Oradaymıs. Aglıyormus saatlerden beri. Allah belanı versin Uraz!"
Cevap veremedim...
Bogazıma bir yumru oturdu sanki,ilk defa olmustu bu.
Konusmami engelliyordu sanki.
Kuzey "Yeter Elvan,gitme üzerine. Ne halde adam görmüyormusun?" Diye azarladı Elvan'ı.
"O haklı..." sesim fısıltıyla cıkmıstı.
Elvan "Almanya'da Mira." Dedi.
Kaşlarım ister istemez catıldı. Ne Almanya'sı ulan?
"Kızın numarasını ver,Mira'yı oradan alacagım!"
Elvan elini koluma koydu.
"Bak Uraz... Mira biraz nefes almalı. Bırak kalsın orada,nefes alsın. Herseyi enine boyuna düsünsün. Bu onun hakkı,bari onu elinden alma,ki senle suan hayatta geri dönmez. Mira kolay kolay boyun eğen bir kadın degil. Gelmesini bekle. O gelene kadar sende toparla kendini,bok gibi görünüyorsun. Geldiginde konusmak icin cok vaktiniz olacak,ama bu halde degil." Dedi.
Haklıydi,Mira'yı biraz rahat bırakacaktım. Geldiginde konusmadan bırakmayacaktım ama asla!