In Love With Who?!

Deel 10

Ik sta nog steeds versteld! Ik wist echt niet dat rafael een moslim is!! Maar dat is hij wel. Ik kijk van Sabrina naar Rafael. Dus Sabrina is door Rafael bekeerd. Hmm, niet slecht. Opeens zie ik Salahedinne op me afkomen.

Salahedinne: Heyy, Hijabi, alles goed?

Fatima: heey, goed hamdoellillah, met jou? Is de taart al gelukt?

Salahedinne: (kijkt mysterieus) oh, dat zul je morgen wel zien!

We nemen afscheid want hij heeft ergens nog een afspraak. Ik voel de ogen van Rafael op mij gericht.

Rafael: Is hij je verloofde?

Fatima: Nee, luister, ik ben single, hij is gewoon ook mijn buurjongen.

Rafael: ahzo, gelukkig!

Omgg, wat bedoelde hij daarmee??? Denk je dat ergens, het mogelijk is dat hij me leuk vind? Ik heb geen idee meer. Nog nooit heb ik dit gevoeld, dus ja.

Fatima: ik denk dat ik maar ga, Sabrina, heel leuk om je te leren kennen.

Dan loop ik weg. Maar snel achtervolgt Sabrina me. Ze vond het leuk om met me te praten dus ze wilt mijn nummer. Ik glimlach en geef haar mijn nummer. Ook zij geeft die van haar. Dan loopt ze weg. Thuis moet ik weer denken aan morgen. Zal ik slagen? Ik moet wel, want ik ben ongetrouwd en volgens iedereen oud, dus ik heb alleen maar mijn studies! Mijn vader komt al snel thuis en we beginnen een gesprek.

Baba (vader): ewaa, hoe oud ben je al? Is het niet tijd om te trouwen?

Fatima: ja, maar baba, ik heb bijna mijn studies afgerond. En daarbij, trouwen komt wanneer het komt.

Baba: isgoed, benti, isgoed.

We praten verder over alles en nog wat en als Salim thuis komt, gaat de tv gelijk aan. Ik zie dat hij voetbal doet. Dan begint hij met ons vader te praten over een belangrijke match en mijn vader is dan één en al oor. Wanneer komt mijn moeder thuis? Ik verveel me. Majda is naar een vriendin, ze gaat daar ook even slapen.

Salim: weyeww!! Waarommm??! (gefacineerd en boos naar het scherm aan het kijken)

Baba: ewaa, ik zei toch dat ze al geen kans maakten. (lacht en voelt zich goed)

Salim: Héé, Fatii, ga eens even langs de carrefour om ff chips te kopen en drank, alles hier is op.

Fatima: ik werk niet voor je, hoor.

Baba: hier geld, lief dat je gaat. (kijkt tv en luistert niet naar wat ik zeg)

Salim: ja kapotlief! (kijkt tv en luistert niet naar wat ik zeg)

Omdat ik dit eerder heb meegemaakt, pak ik het geld aan en loop naar boven om me om te kleden. Ik doe iets deftigs aan en loop de deur uit. Op het pleintje is de lantaarn nog aan en zitten er een paar gasten te spelen. Mijn buurjongens niet en verder ga ik niet met anderen om. Bij de winkel aangekomen, koop ik wat ze hebben gevraagd. Aan de kassa zie ik opeens een kei knappe gast. Zo iemand waar je "Maschallah" tegen zegt. Zo mooi!!

Rafael: Niet zo staren, straks word ik nog jaloers.

Geschrokken draai ik me om. Ik wist niet dat hij hier was. Beschaamd kijk ik naar de grond. Dit is schaamtelijk. Hij heeft me net betrapt met staren. Niet dat ik verliefd ben op die kassa-gast, maar toch.

Fatima: ik stond niet te staren, ik vroeg me af of ik die ergens van kende (gelogen natuurlijk).

Rafael: en ken je die?

Fatima: nee... maar ehm, ik wist niet dat je hier dichtbij woonde.

Rafael kijkt ongemakkelijk weg en lacht nerveus.

Rafael: ik woon hier ook niet, ik heb je gewoon gevolgd.

Fatima; ik weet niet of ik dat nu eng moet vinden of niet.

Rafael: noem het liever schattig, alles voor jou.

Rafael beseft opeens wat hij zegt en kijkt weg. Ook ik kijk weg en weet niet meer wat te zeggen. Meende hij dat echt? Wat hij zei? Ik hoop het, want dat is wel schattig.

Fatima: jaa ehm, ik denk dat ik ga afrekenen.

Rafael: fijn, ik wist dat ik je weg zou jagen. Op de één of andere manier heb ik dat effect vaak op meisjes.

Fatima: hahaha, hoeveel meisjes dan? (klein beetje jaloers)

Rafael: Niet zoveel, niemand is zo bijzonder.

Weer weet ik niet wat ik moet zeggen, dus daarom loop ik weg. Oh nee, ik heb niet eens gedag gezegd! Maar het is al te laat, want ik zie hem weggaan. Ook al is hij moslim, ik denk niet dat mijn ouders hem gaan goedkeuren. Ze willen heel graag dat ik trouw en ze hebben ook de perfecte schoonzoon in gedachten. En dat is Rafael zeker niet...