In Love With Who?!

Deel 28

Rafael:

Ik ben zo blij dat ze mee is gekomen en vooral dat ze niet denkt dat ik gekke dingen in mijn hoofd haal. Bij mijn huis zie ik dat Mo de plan goed volgt. Man, wat ben ik toch trots op mijn kleine huisdier!! Expres laat ik Fatima niet naar de keuken zodat ze Mo (de chef) niet kan zien. Fatima heeft niks door en glimlacht naar me.

Fatima: waar is Mo?

Rafael: ik denk in de keuken, hij eh... wou een speciale broodje maken, meer zei hij niet.

Wat haat ik het toch om te liegen!! Ik haat dit, maar alles moet goed gaan. Niks mag verpest worden!!

Fatima: dus wat wilde je me laten zien?

Rafael: oh ja, dat!

Ik doe alsof ik iets zoek, maar ondertussen denk ik na over wat ik nu kan verzinnen. Snel kijk ik naar de tuin. Ja, daar!!

Rafael: het zit in de tuin!

Fatima geeft me een wantrouwige blik, maar loopt toch met me mee naar de tuin. Aan de kleine vijver begin ik allemaal te vertellen over de visjes die daar woonden en vooral dingen die niemand echt iets interesseert. Maar ik merk dat Fatima zich verveelt, toch ga ik door. Geloof me, later gaat ze me dankbaar zijn. Achter me zie ik Mo helemaal bevlekt naar me zwaaien vanbinnen. Ik draai snel Fatima om zodat ze Mo niet kan zien.

Rafael: maar wat ik dus het aller mooiste vind is dit...

Ik laat haar aan de andere kant iets tonen en zeg dan dat ik snel naar de wc ga. Binnen sleur ik Mo mee de keuken in. Daar is hele chaos.

Rafael: wat ben je bezig man??? Dit was niet het plan!!

Mo: jij bent degene die me laat koken!! Ik weet niet wat er gebeurde, vriend, opeens alles explodeerde.

Oh nee, wat nu???

Mo: maar geen zorgen, ik fix dit wel! Binnen een kwartier gaan jullie eten!!

Ik knik en loop terug naar de tuin. Ik zie Fatima verveeld om zich heen kijken.

Rafael: het is al laat.. Waarom eet je niet hier? Bij mij en Mo?

Fatima: ik weet niet..

Rafael: het is dus een ja!!

Ik negeer haar twijfelachtige gedoe en begin met haar over interessante dingen te praten. Gebeurtenissen, grappige dingen die er zijn gebeurd, childhood memories. We hebben het erg naar ons zin en dan is het tijd voor ons diner. Ik sleur haar mee naar de andere woonkamer waar we verbaasd om ons heen kijken. Alles is zo mooi gedaan en de sfeer is aff!!

Fatima: wat moet dit voorstellen? (fluisterend)

Rafael: voor jou, we gaan zo eten!

Al snel komt Mo in pak met het eten en we bedanken hem. Fatima kan nog steeds niet geloven wat er aan de hand is. Ze blijft vragen, maar ik zeg dat ze even geduld moet hebben. Dan na het dessert laat ik haar de mooie ring zien. Ze kijkt me met grote ogen aan. Aubb zeg jaa!!

Rafael: krijg ik de toestemming om naar je ouders toe te stappen?

Ik krijg geen antwoord terug. Ongemakkelijk ga ik me verzitten. Fatima kijkt nog steeds twijfelachtig en gekweld.

Rafael: dus?

Maar ze geeft een antwoord... die ik liever niet had gehoord.