In Love With Who?!

Deel 3

Zoals gezegd was ik de dingen af. Opeens komt Safaa de keuken binnen. Zij is wel de laatste persoon die ik wil zien. Ze komt naast me staan en blijft me aanstaren.

Safaa : je denkt dat je iedereen kunt krijgen met die blauwe oogjes van je, maar volgens een onderzoek houden mannen van bruine ogen, die ik dus heb
Fatima : wat boeit jou wat mannen willen?? Je bent toch al verloofd
Safaa : dus?? Ik hang ten minste niet de hoer uit. Weet Salim hier eigenlijk wel van?
Fatima : jaaa, en hij vindt het niet erg. Hij moedigt me zelfs aan.
Safaa : tss, ik ben weg

Dan loopt Safaa weg. De hele afwas is gedaan en op het moment dat ik terug naar de woonkamer wil gaan, hoor ik stemmen praten.

Safaa : niemand gaat haar sille, gelti
Yemma : ik weet het, lieverd, maar ze is nu eenmaal koppig met haar studie.
Tanten: als ik jou was zou ik het haar verbieden. Je weet echt niet wat ze daar doet allemaal.
Safaa : echt he en met die jongens daarnet... Ik zeg niks meer.

Boos loop ik op hun af. Wat me nog kwader maakt, is dat mijn moeder me niet eens verdedigt heeft. De tranen springen al in mijn ogen en in plaats van iets te zeggen, pak ik mijn jas en loop ik de deur uit met mijn slippers. Het is koud, maar ik voel me zo beroerd. Zo mislukt. Huilend laat ik me vallen om de hoek van onze straat. Het is hier verlaten en niemand kan me zien. Daarom laat ik mijn tranen hun gang gaan.

Salahedinne : waarom is ons hijabi-girl aan het huilen?
Mohcine : echt he! Wie moeten we in elkaar slaan??

Ik moet lachen want opeens verschijnen ze hier. Mourad komt naast me staan en Walid tegenover me.

Walid: Fatiii, wat is er?
Fatima : pff, ik voel me zo mislukt.
Hamza: ben je ook.

Iedereen geeft Hamza opeens een klap en daardoor moet ik lachen.

Hamza : grapjee, rustiggg!! Maar echt, Fatima, je bent hier de beste meisje in de buurt. Allemaal sletten en hoeren hierzo, behalve jij, echt! Je moet trots zijn.

De woorden van Hamza raken me echt diep.

Fatima : Dankje, sukkel

Salahedinne wil zijn arm om me heen slaan, maar ik geef hem de dodelijke blik die alles klaart. Dan ga ik terug naar huis. In plaats van nog iets tegen de gasten te zeggen, ga ik direct slapen. Morgen weer school.

Mijn wekker maakt me wakker en ik ga eerst bidden. Na alles loop ik de deur uit naar mijn auto. Die ik trouwens heb gekregen van mijn vader. Lief he? Op universiteit aangekomen, wacht ik tot het tijd is en kijk rond me. Dan zie ik een auto staan en loop er naartoe. Mijn hijaab ziet er een beetje scheef uit. Snel probeer ik het te fixen en door het raam doe ik mijn hoofddoek goed. Tot opeens de deur opengaat. Omggg, zat er daar de hele tijd iemand??! Beschaamd zet ik een stap naar achteren.

Gast: zit je doekje goed of wil je langer blijven staan?
Fatima : sorry, niet gemerkt dat er iemand binnen zat.
Gast: geeft niet, meid.

Als ik naar die gast kijk, zie ik de mooiste jongen ooit. Hij is getint, heeft lichte baardje en zijn ogen zijn mooi donker. Het is wel geen Marokkaan. Dat zie ik zo. Maar wat is hij dan? Die gast loopt bij me weg en dan check ik hoe laat het is. Tijdd!!! Ik ren direct naar binnen. Daar neem ik plaats vanvoor en ik zie opeens die gast bij de leraar. Wie is die gast? Hij merkt dat ik kijk en kijkt mijn kant op, maar snel kijk ik naar de grond. Echt schaamte dit!!

Leraar : Oké, Rafael, vanvoor is er nog plaats.
Rafael : danku, meneer

Dus zo heet hij... Hij is niet normaal knap. Alleen jammer dat hij geen Marokkaan is. Mijn ouders zouden hem nooit goedkeuren.

Rafael :

Vandaag heb ik de mooiste meid ooit gezien. Ze draagt hoofddoek maar ze is zo'n schoonheid. Vooral haar prachtige blauwe ogen, die ze langzaam neerslaat als ze zich schaamt. Straks stel ik mezelf voor aan haar. Ik moet wel!