In Love With Who?!

Deel 46

Volgende ochtend zit Rafael nog steeds in mijn hoofd en daarom probeer ik hem op te sporen. Mijn ouders blijven doorzeuren over Hicham. Wat vind ik van hem? is hij geschikte kandidaat? Vind ik hem knap? GEEN IDEE!! Rafael zit te veel in mijn hoofd, maar dat kan ik hun niet opbiechten. Aller eerst weet ik waar ik Rafael kan vinden. Op de school van mijn zusje. Vandaag sta ik dus vroeg op en rijd direct naar hun school. Tot mijn grote opluchting, zie ik hem in de verte de school binnen stappen. Ik hoop maar dat Majda niet komt en me hier gaat betrappen. Rafael kijkt me verbaasd aan.

Fatima: Rafael, ken je me nog? (omgg, wist ik niks beters te zeggen??)

Rafael: natuurlijk, jou kan niemand vergeten, je hebt me wel drie keer afgewezen.

Fatima: oh ja haha da's waar ook, ik ehm..

Rafael: gaat het wel? Als er iets is dan moet je weten dat ik hier altijd zal zijn. Letterlijk, want ik werk hier ook.

Daar moet ik om lachen. Hij besluit even om wat te gaan zitten en ik ga naast hem zitten. We praten over alles, maar vooral over wat er is gebeurd.

Rafael: gelukkig zijn haar ouders bekeerd.

Fatima: serieus?? Maar ik dacht van niet?

Rafael: jawel, we hebben terug contact, maar mijn ouders weten nog steeds niks van mijn bekering.

Fatima: ooit zul je het ze wel vertellen.

Rafael: ja, In scha Allah!

Fatima: In scha Allah.

Het is een tijd weer stil, maar dan verzamel ik al mijn moed.

Fatima: over dat je met me wou trouwen..

Rafael: oh, vergeet het maar.

Fatima: oh oké.

Rafael: maar wat wou je zeggen?

Fatima: dat ik het best wel een kans wou geven, maar het doet er niet toe.

Rafael: wat?? Nee, was een grapje, NIET VERGETEN!! We horen gewoon bij elkaar!

Dat zegt hij zo paniekerig, dat ik er om moet lachen. Waarom zou ik het ooit vergeten???

Fatima: dus.. je komt bij mijn ouders langs? Want weet je, het gaat echt een ramp worden!

Rafael: maak je geen zorgen, ik red me dan wel.

Fatima: wanneer kom je?

Rafael: ik zal met Mo, en zijn ouders komen, zijn ouders nemen wel contact op met jullie. Is dat goed?

Fatima: ja, geweldig!!

Ik kan niet geloven dat ik het serieus een kans geef. Direct ben ik bang voor de reactie van mijn ouders. Ze gaan hem waarschijnlijk afkraken en dan is de enige persoon die er voor mij toe doet er niet meer. Maar weet je, soms moet je risico's nemen in het leven. We zijn een tijd stil.

Fatima: ik denk maar dan dat ik naar school ga! Bijna vakantie wel.

Rafael: ja, veel succes, heb je nu geen examens?

Fatima: ja en dankje.

Ik sta op en we nemen afscheid door een knik. Als ik naar mijn auto loop, voel ik me de gelukkigste meisje ooit. Op school maak ik met gemak mijn examen. Ik krijg zelfs een berichtje van Rafael (sinds wanneer heeft hij mijn nummer??) daarin staat de uitleg hoe hij aan mijn nummer komt en dat hij niet kan wachten om volgende week mijn hand te komen vragen. Met een blij gevoel rijd ik naar huis. Maar natuurlijk, zoals in elk verhaal, moet er iets fouts lopen...