In Love With Who?!

Deel 27

Omggggggggggggggggggggggggggggggggggggg!! Ik heb gewoon gevoelens voor Hamza???? Ik kan er niet omheen. Deze ochtend stond ik op met het gevoel van: nu ga ik Hamza misschien tegenkomen. Pff, wat moet ik doen?? Ik ben niet verliefd verliefd, maar verliefd op het idee dat ons huwelijk (als die dan komt) wel kan slagen. Maar mijn hart ligt bij Rafael en ergens voelt het alsof ik hem verraden heb. Omdat het nog steeds vakantie is (bijna einde vakantie) loop ik rustig de keuken in om mezelf een ontbijt te gunnen.

Salim: Hé, Fatii, ik heb Hamza en Walid gezegd dat jij met ze gaat voetballen.

Fatima: waarom zou je zoiets zeggen??

Salim: je voetbalt toch altijd met hun??

Oh ja, daar heeft hij gelijk in. ik knik droogjes en eet verder. Om hoe laat moest ik trouwens gaan voetballen? Als ik vroeg ga dan lijkt het alsof ik wanhopig ben, maar als ik laat ga dan denkt Hamza dat ik zeker geeeennnn interesse heb. Wat ik ergens wel heb. Toch? Ja ja, swss wel. Als het 15:00 is (ja ik hield de klok de hele tijd in de gaten) loop ik naar buiten. Alleen Walid en Hamza zijn daar. Walid knipoogt als ik naar hun toe loop en Hamza (de gekke) begint te fluiten. Met een rood hoofd kijk ik naar de grond. Waarom deze jongens zo knap zijn en single? Kijk gewoon naar hun gedrag. En ik denk niet dat ze willen trouwen. Ze zijn jong en freee!!

Walid: kom je eindelijk spelen?

Fatima: als jullie klaar zijn om afgemaakt te worden.

Hamza: check deze, we zijn niet eens begonne en ze krijgt gelijk hoogmoed, wachttttttttttt maar!! Je gaat afzien, we hebben getraind, weet je wel.

Fatima: tsss, ik hoef niet eens training.

We moeten dan allemaal lachen omdat we ze3ma hoge praatjes hebben, maar dan beginnen we te spelen. Deze keer verlies ik. Mijn hoofd zit gewoon niet in het spel. Mijn hoofd zit voor de eerste keer bij Hamza op een stoel in een zaal helemaal opgemaakt omdat ik aan het trouwen ben. Jaa, daar ben ik!

Hamza: gaat alles goed? Je bent er vandaag precies niet bij.

Fatima: ja sorry, ik eh...

Hamza: zeg maar niks, ik weet al wat het is.

Fatima: wat??? Mohcine zei dat hij niks ging zeggen!! (ik vermoord die woeshoem!!)

Hamza: Mohcine?? Weet hij dan ook van Wafaa en Ilyas?

Fatima: weten van wat? Ohhhhh, ehm... nee ik eh... Mohiem, ik moet gaan!!

Opeens ren ik weg. Wat ben ik toch dom!! Thuis ga ik liggen voor de tv. Als de adhaan afgaat, ga ik bidden. Ik besluit voor het volgende gebed naar de moskee te gaan. Als het bijna tijd is voor het volgende gebed, ga ik te voet naar de dichtstbijzijnde moskee. Daar ga ik bidden en loop rustig weer naar huis. Omdat de zon al begint onder te gaan, geniet ik van de mooie kleuren van de lucht. Zo mooi, Subhanallah!!

Rafael: Mooi hé.

Ik kijk naast me en zie Rafael. Hij geeft me één van zijn prachtigste glimlachjes en weer smelt ik. Door hem vergeet ik wat er bij Hamza is gebeurd. Door Rafael ben ik nog dankbaarder dan ooit.

Fatima: heel mooi!

Rafael: ik ehm.. wilde je iets laten zien.

Fatima: wat dan?

Rafael: maar je moet met me meekomen.

Fatima: oh...

Rafael: maar niet gelijk verkeerd denken want ik woon tijdelijk bij Mo.

Fatima: oh dan is het goed.

Ik schenk hem een glimlach en hij glimlacht tevreden terug. Samen lopen we naar zijn huis.

Niet wetend dat Hamza de hele tijd stond te kijken...