In Love With Who?!

Deel 22

Ik had nooit kunnen raden wie mijn hand zou vragen. Nu ik hier sta, kijk ik naar Yasmin en haar broer, Faris. En wat is hij verandert!!!! Zijn haar heeft hij opgeschoren en hij heeft mooie baardje gecreerd. Zijn witte tanden glanzen iets te veel en zijn prachtige grote ogen kijken me vriendelijk aan. Ik begroet hun vriendelijk en als ik naar Yasmin kijk, zie ik dat ze spijt heeft. Iedereen gaat door naar de woonkamer, behalve Yasmine.

Yasmin: het spijt me, maar mijn broer wou per se je hand komen vragen. Je hoeft echt geen ja te zeggen.

Dan loopt ze terug naar binnen. Maar nu sta ik verstelt. Wat moet ik zeggen?? Van Faris weet ik dat hij een goeie jongen is. Hij heeft nooit een vriendin gehad en is altijd goed bezig met zijn geloof. Ik mag toch geen nee zeggen?? In de keuken help ik snel mijn moeder met opdienen en ga rustig naar de salon van de vrouwen. Daar zie ik alleen Yasmin, haar moeder en Majda die bij hun is gaan zitten. Mijn vader en Salim zitten in de andere salon met de vader en Faris. Ik ga zitten en schenk iedereen ofwel koffie of thee.

Houria (moeder van Faris&Yasmin): en mijn dochter, hoe gaat het met je studies?

Fatima: heel goed, gelti! Maar hoe gaat het met jullie, ik heb jullie lang niet gezien!

Houria: het gaat echt goed met ons, Fatima, hhamdoelillah!

We beginnen een druk gesprek over wat er allemaal gaat gebeuren als we gaan trouwen, maar ik heb niet eens ja gezegd. Altijd voorop lopen met de zaken. Dan komt Faris naar binnen met Salim.

Salim: ewaa, Faris was ff de weg kwijt HAHAHAH hij liep in plaats van naar hier, naar de wc ahhaah

Faris: saaf is goed, niet iedereen hoeft dat te weten.

Salim: maar dat doen ze nu wel hé.

Ik zie aan Salim dat hij hiervan geniet. Die woeshoem. Faris komt naast me zitten en met een rood hoofd ga ik een beetje opzij zitten want het is too close voor mij.

Yemma: wil je anders met Faris even praten? Jullie kunnen naar het dak.

Faris: isgoed, Fatima? Kom je?

Ik heb geen keus dus knik ik en ga hem achterna. Fatima en Faris, klinkt het denk je? Pff, alsof Fatima en Rafael klinkt. Boven is er een pijnlijke stilte.

Faris: je ziet er ehm.. gegroeid uit.

Fatima: niet waar, ik ben geen centimeter gegroeid!

Faris: hahaa (ongemakkelijke lach) maar je bent wel mooi geworden, wat je altijd al was.

Fatima: dankje (kijkt gelijk geintereseerd andere kant op)

Opeens word ik gebeld. Het is een onbekende marokkaanse nummer. Als ik opneem, ben ik kapotbang voor wat gaat komen, maar dan hoor ik dat het Salahedinne is.

Salahedinne: ik heb je nummer van Salim!! Ik zeg je eerlijk, je moet eens langskomen, mijn moeder heeft je gemist!

Fatima: oh klinkt goed, als jullie ons uitnodigen, waarom niet dan?

Salahedinne: geweldig!!! Morgen om 12:00?

Fatima: waarom zo laat?

Salahedinne: gewoon, wij mgarba's zijn zo, dus komen jullie?

Fatima: Salah, ik vraag mijn moeder en in de avond krijg je antwoord! Ik moet nu gaan, beslama!

Salahedinne: ewaa thalla!!

We hangen beide op en ik voel de blik van Faris op me gericht.

Fatima: is er iets?

Faris: sinds wanneer praat je met jongens??

Meent hij dit?? Ik kijk hem boos aan en leg uit wie hij is en dat ze soort van famillie zijn geworden en dat hij eigenlijk niks over mij te zeggen heeft aangezien we niet eens verloofd zijn. Zonder nog meer te zeggen, loop ik naar beneden. Ze willen weten wat mijn antwoord is, wel die kunnen ze krijgen. Geen denken aan dat ik ooit met Faris ga trouwen!! Ik denk niet dat ik Rafael ooit zal kunnen vergeten.